Λένε πως ένα βιβλίο μπορεί να σου αλλάξει την οπτική που έχεις για τη ζωή. Θα συμφωνήσω! Πριν από λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο, μια αυτοβιογραφία συγκεκριμένα, που μ’ έκανε να εκτιμήσω τον τρόπο που μεγαλώνω ως γυναίκα στην Ελλάδα. Δεν είναι άλλο απ’ το «λουλούδι της ερήμου».
Πρόκειται για την αυτοβιογραφία της σομαλής Γουόρις Ντίρι, επίσημη
πρέσβειρα του Ο.Η.Ε. για την κατάργηση του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων,
η οποία είναι η πρώτη μουσουλμάνα που μίλησε ανοιχτά για την κλειτοριδεκτομή
που υπέστη σε ηλικία 5 ετών.
Η
κλειτοριδεκτομή, ή πιο επιστημονικά ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών
οργάνων, είναι ένα έθιμο που πραγματοποιείται σε χώρες τις Αφρικής και της Ανατολής.
Κατά μεγάλο ποσοστό εμφανίζεται σε χώρες της Ανατολικής Αφρικής, ενώ
επεκτείνεται σε διάφορες μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης, της Αμερικής
αλλά και του Καναδά. Το συγκεκριμένο έθιμο αφορά κορίτσια κι η εφαρμογή του
ξεκινάει σε ηλικία μικρότερη των 5 ετών, ενώ μπορεί να διαρκέσει μέχρι την
εφηβεία.
Τώρα θα ρωτήσεις «πως διάολο υπάρχουν άνθρωποι που
υποβάλλουν ένα μικρό πλασματάκι σ’ αυτή τη διαδικασία;». Τουλάχιστον εγώ αυτό αναρωτήθηκα
καθώς διάβαζα το βιβλίο.
Δεν
έχουν άλλη επιλογή. Από μικρές μεγαλώνουν με την πεποίθηση πως μόνο μέσα απ’ τη
διαδικασία της κλειτοριδεκτομής θα γίνουν γυναίκες. Όπως λέει κι η Γουόρις μέσα
στο βιβλίο «ζήλευα τη μεγαλύτερή μου αδερφή γιατί θα έμπαινε στον κόσμο των μεγάλων
ενώ για μένα ήταν ακόμα κλειστός».
Υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή για να είναι «καθαρές» κι
ανέγγιχτες μέχρι την ώρα του γάμου. Αν μια γυναίκα δεν υποβληθεί σ’ αυτό το βασανιστήριο
θεωρείται βρώμικη, είναι αδύνατο να παντρευτεί ενώ θεωρείται φορέας πολλών
δεινών επειδή μένει ανικανοποίητη από τη σεξουαλική πράξη. Για να το πω με πιο απλά λόγια, το σεξ είναι μια διαδικασία
αναπαραγωγής κι όχι ευχαρίστησης.
Πραγματοποιείται
από τσιγγάνες μεγάλης ηλικίας (οι οποίες πληρώνονται αδρά), χωρίς αναισθησία
και με τη χρήση ξυραφιού, μαχαιριού κι αιχμηρών πετρών με σκοπό την ολική ή
μερική αφαίρεση της κλειτορίδας, καθώς και την αφαίρεση άλλων μερών των
γεννητικών οργάνων.
Για να πραγματοποιηθεί η «τελετή ενηλικίωσης» μεταφέρουν τα
κορίτσια σ’ ένα απομακρυσμένο μέρος και τις ξαπλώνουν σ’ ένα βράχο. Μια γυναίκα
κρατάει στο στόμα κλειστό για να μην ακουστούν οι φωνές, μια καθηλώνει ακίνητο
το στήθος, ενώ άλλες δύο κρατούν τα πόδια. Δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε
λεπτομέρειες. Αν το κορίτσι ζήσει από την ακατάσχετη αιμορραγία ή το σοκ,
ακολουθεί η διαδικασία της ραφής αφήνοντας ανοιχτό ένα μικρό μέρος του κόλπου.
Για να έρθει σε σεξουαλική επαφή η κατακρεουργημένη γυναίκα, πρέπει κάπως ν’
ανοιχτεί ο κόλπος ξανά κι αυτό το αναλαμβάνει ο σύζυγος. Το πως είναι μια
μεγάλη κουβέντα και μια ακόμη απάνθρωπη διαδικασία.
Τόσος
πόνος και τόση φρίκη για να μπορέσει μια γυναίκα να θεωρηθεί γυναίκα. Γυναίκα
σωστή, πιστή, με αρχές. Πως μπορείς να θεωρείς μια γυναίκα τσούλα ή ανίκανη να
γίνει σύζυγος και μητέρα επειδή είναι ολοκληρωμένη. Επειδή ζει τη ζωή της με
όποιο τρόπο εκείνη επιθυμεί. Ποιος είναι εκείνος που θα προσβάλει τις αρχές και
τις πεποιθήσεις της και θα της στερήσει το δικαίωμα στη ζωή και στην επιλογή.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο
Οργανισμό Υγείας έχει πραγματοποιήσει ενέργειες για την εξάλειψη του φαινομένου.
Το 2010 δημοσιεύθηκε μία παγκόσμια στρατηγική για να σταματήσει αυτό το βασανιστήριο,
ενώ το 2012 αναγνωρίστηκε ο γυναικείος γενετήσιος ακρωτηριασμός ως παραβίαση
των ανθρώπινων δικαιωμάτων κι εγκρίθηκε ένα ψήφισμα σχετικά με τη εξάλειψη του.
Φυσικά, τίποτα δεν έχει εφαρμοστεί με αποτέλεσμα ν’ αυξάνεται ο αριθμός των
γυναικών συνεχώς.
Ακόμα και τώρα που τα έχω διαβάσει, τα έχω μελετήσει και τα
γράφω δεν μπορώ να πιστέψω πως μπορούν να υποβάλλονται σε μια τέτοια απάνθρωπη
και βάρβαρη διαδικασία τόσες γυναίκες. Σύμφωνα
με έρευνες, μέχρι τώρα έχουν υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή πάνω από 200 εκατομμύρια γυναίκες. 200 εκατομμύρια! Πως είναι δυνατόν;
Εδώ στη Δύση, η κλειτοριδεκτομή απαγορεύεται και διώκεται
ποινικά. Άλλη νοοτροπία, άλλες θρησκείες. Πολιτισμός, θα πεις. Ένα ακόμα «πρόβλημα» των γυναικών της Ανατολής
που δε μας αγγίζει. Έτσι δεν είναι; Απ’ τη στιγμή που δε συμβαίνει σε εμάς
γιατί ν’ ασχοληθούμε;
Κι αν
σου πω πως μόνο το 2009, βάση στοιχείων, είχαν υποστεί κλειτοριδεκτομή πάνω από
500.000 κορίτσια και γυναίκες στην Ευρώπη, τι θα πεις; Θα μπορούσα να είμαι κι
εγώ μια από εκείνες. Ακόμα κι εσύ. Μπορεί να ήταν η μαμά σου, η αδερφή σου, η
ξαδέρφη σου, η κολλητή σου ή ακόμα κι η κόρη σου.
Αν δε θες να βοηθήσεις, ενημερώσου. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις,
η ενημέρωση είναι το μοναδικό όπλο. Αν δε θες να βοηθήσεις τις γυναίκες της Ανατολής,
βοήθησε εσένα. Και σκέψου, εσύ
γεννήθηκες γυναίκα και ζεις ως γυναίκα. Κάποιες γεννήθηκαν γυναίκες και δεν
έχουν την ευκαιρία καν να ζήσουν.
