Κάνει παγωνιά εδώ έξω, αγάπη
μου.
Είναι σκληρός ο κόσμος
μακριά απ' τη δική σου αγκαλιά.
Πληγώνονται τα πόδια μου να
περπατώ στις πέτρες που μου ρίχνουν. Προσπαθώ να ορθώσω την καρδιά μου αλλά την
κλωτσάνε, την τσαλαπατάνε.
Γιατί την άφησες
απροστάτευτη;
Ήξερα ότι θα κάνει κρύο έξω
απ' το δικό σου παράδεισο, αλλά δεν περίμενα να τρέμω τόσο. Ψάχνω να βρω
κάπου ζεστά, αλλά δεν υπάρχει καταφύγιο, κανένα απάνεμο σημείο. Παντού θύελλες
και μουσώνες.
Πάρε με πάλι στη ζεστή σου
αγκαλιά. Εκεί μέσα δε με ένοιαζε τίποτα. Ήταν το λιμανάκι μου, το ησυχαστήριο
κι η παρηγοριά μου. Μέσα της ήμουν τόσο ασφαλής κι ευτυχισμένη. Γέλαγα,
ονειρευόμουν. Γινόμουν πότε γυναίκα, πότε παιδί και πότε μάνα.
Μου λείπει η μυρωδιά της
αγκαλιάς σου. Χανόμουν εκεί μέσα της και δε φοβόμουν κανέναν, τίποτα και καμιά
δυσκολία δε με τρόμαζε. Όλα τα μπορούσα κλεισμένη μέσα στα δυο σου χέρια.
Έλα αγάπη μου να με πάρεις
πάλι.
Έλα έστω για μια τελευταία φορά. Έλα να γαληνέψεις την τρομαγμένη μου ψυχή. Έλα να διώξεις μακριά τις ύαινες που με περιτριγυρίζουν δείχνοντας τα απειλητικά τους δόντια. Έλα για λίγο, για ένα λεπτό απόλυτης ευτυχίας.
Έλα έστω για μια τελευταία φορά. Έλα να γαληνέψεις την τρομαγμένη μου ψυχή. Έλα να διώξεις μακριά τις ύαινες που με περιτριγυρίζουν δείχνοντας τα απειλητικά τους δόντια. Έλα για λίγο, για ένα λεπτό απόλυτης ευτυχίας.
Έχω ανάγκη τα δυο σου χέρια
ν' αγκαλιάσουν την καρδιά μου γιατί δεν αντέχει άλλο.
Έλα έστω στα όνειρά μου.Έλα κι ας είναι και ψέματα. Να με ξεκουράσεις απ' την τόση αγριότητα των ανθρώπων. Μια αγκαλιά μονάχα και φεύγεις. Να σε νιώσω και φεύγεις. Γρήγορα μωρό μου... Βιάσου!
Έλα έστω στα όνειρά μου.Έλα κι ας είναι και ψέματα. Να με ξεκουράσεις απ' την τόση αγριότητα των ανθρώπων. Μια αγκαλιά μονάχα και φεύγεις. Να σε νιώσω και φεύγεις. Γρήγορα μωρό μου... Βιάσου!
Πριν τα χέρια σου λερωθούν
από ξένα σώματα.
Πριν να 'ναι αργά και δε με
βρίσκεις πουθενά...
