Καλησπέρα σας, καλώς ήρθατε…
Ξέρω, ξέρω, έχετε καιρό να με δείτε, σας κάνει εντύπωση κι άλλα τέτοια όμορφα.
Ε λοιπόν, αφού οι τεχνικοί
του λατρεμένου ΟΤΕ εδέησαν επιτέλους να επισκεφτούν το ανάκτορό μου στην Κυψέλη
και να συνδέσουν το έρμο το καλώδιο του ίντερνετ, είμαι και πάλι μαζί σας!
Ήρθε ο καιρός να γίνει μία
μικρή… διεύρυνση(!) των καθηκόντων μου. Από σήμερα και σε εβδομαδιαία βάση,
πέραν των γνωστών κλασικών πονημάτων, θα απολαμβάνετε (θέλετε δε θέλετε) και κατιτίς
διαφορετικό!
Δε θα σας πρήξω πολύ με το intro, πάμε σούμπιτοι στο «ζουμί».
Δε θα σας πρήξω πολύ με το intro, πάμε σούμπιτοι στο «ζουμί».
Θυμάστε κάαααποια στιγμή προ
Χριστού που είχα γράψει κάτι σεξουλιάρικα σε συνάρτηση με φαΐ; Ε λοιπόν, μ’
άρεσε το concept, και θα το συνεχίσω.
Ο
κόσμος πεινάει. Πεινάει
για επαφή, επικοινωνία, σεκς και πολλά, πολλά άλλα. Εδώ, μαζί, θα
ικανοποιήσουμε την κυριολεκτική πείνα. Πάρτε χαρτί και μολύβι, πεινασμένοι,
και χαμογελάστε ξανά.
Θα απαγγείλω:
Σήμερα
το πιάτο είναι γλυκό. Αλλά όχι οποιοδήποτε γλυκό. Είναι ένας κακός, κακός
συνδυασμός, που στάζει παρακμή και σοκολάτα. Είναι μία μπουκιά, που θα κάνει
πέρα τις αναστολές σου και θα ξορκίσει μακριά το κακό φάντασμα της δίαιτας.
Κακή δίαιτα!
Παίρνεις μία λευκή
κουβερτούρα και τη λιώνεις (180gr.), μαζί με λίγη κρέμα γάλακτος κι αλκοόλ της
επιλογής σου σε τηγανάκι σε μέτρια φωτιά (για
μένα βάλε Quantro – σίγουρη επιλογή!). Ομογενοποιείς καλά κι αφήνεις
στην άκρη να κρυώσει.
Παίρνεις μία συσκευασία
μπισκότα (250gr. - ξέρεις ποια μπισκότα,
τσιζκέικ κάνουμε), τα περνάς στο μούλτι και τους προσθέτεις 125gr. λιωμένο
βούτυρο (αυτή η αναλογία δουλεύει για μένα, λογικά θα δουλέψει και για σένα).
Απλώνεις
το μίγμα σε τσέρκι και το πατάς καλά να απλώσει. Πάνω σε λαδόκολλα. Αλλιώς δε
θα ξεκολλάει και θα τα σκατώσεις.
(Been
there. Δε θες να μη σου ξεκολλάει. Λαδόκολλα).
Φυσικά, δε χρειάζεται
παράνοια εδώ, απλά να είναι ομαλή η επιφάνεια – αλλιώς δε θα κόβεται καλά στο
επόμενο βήμα.
Πάμε ψυγείο, να σταθεί η
βάση σου.
(Για
εγγυημένα παρακμιακό αποτέλεσμα, προσθέτεις σταγόνες σοκολάτας μέσα στη βάση.
Λέω εγώ τώρα, όχι ότι το έχω κάνει και ήταν γαμάτο!)
Παίρνεις τη λευκή σοκολάτα, που
έχεις ομογενοποιήσει με την κρέμα, και την ανακατεύεις με μία συσκευασία κρέμα
τυρί (κάπου 300 με 350gr). Εδώ δεν έχει
μέτρο, μπορείς να το κάνεις όσο πλούσιο θες!
Βάλε κι άλλο.
Κάνε
υπερβολές. Κορόιδεψε αργότερα τον εαυτό σου με το να μη βάλεις ζάχαρη στον καφέ
και problem solved!
Μαγικό; Συνεχίζουμε!
Ανακατεύεις καλά και
προσθέτεις (αν θες – πίστεψέ με, θες) κάποιο σιρόπι. Εγώ βάζω φράουλα, εσύ βάλε ό,τι σε φτιάχνει!
Μην ανακατέψεις πολύ καλά.
Γιατί; Εδώ είναι η μαγκιά.
Επειδή
εδώ θες να κάνει «νερά» το σιρόπι μέσα στην κρέμα, όχι να αλλάξει χρώμα και να
γίνει εκείνο το ανεκδιήγητο ροζ (σαν εκείνα τα εμετικά ροζουλί γιαούρτια που
τρώγαμε και ρίχναμε μέσα τις μπιλίτσες – μόνο τις μπιλίτσες έτρωγα). Μην
ανακατέψεις πολύ!
Απλώνεις την κρέμα με το
σιρόπι πάνω στη βάση και ξαναβάζεις ψυγείο (κατάψυξη). Για κανά εικοσάλεπτο, ή
μέχρι να δεις ότι στέκεται και δε βουλιάζει μέσα το δάχτυλο, όταν πας να
δοκιμάσεις (ξέρουμε και οι δύο ότι θα πας να δοκιμάσεις!).
Άσε τα μικρόβια έξω, άστα.
Έλα λίγο!
Άπαξ κι είδες ότι η κρέμα
στέκει, ήρθε η ώρα για χειρουργείο. Βγάζεις από το τσέρκι το γλυκό και το αναποδογυρίζεις.
Αφαιρείς τη λαδόκολλα και αναποδογυρίζεις (πάλι) το γλυκό.
Κόβεις σε τετράγωνα, ανάλογα
με το μέγεθος του στόματος των ατόμων που θες να ταΐσεις την όρεξή τους και το
πόσο καιρό έχουν να το κάνουν.
Υπάρχει
ευθεία συσχέτιση, στο υπογράφω.
Μόλις έχεις έτοιμα τα
κομμάτια, η λογική λέει να τα καλύψεις απ’ ευθείας με κάτι. Λάθος! Θες να τα
ξαναβάλεις ψυγείο.
Οι
λεκέδες από κρέμα που λιώνει στα χέρια σου με επιβεβαιώνουν. Ψυγείο! Για
κανά δεκάλεπτο, χρόνος στον οποίο θα γίνει το επόμενο, αλλά κι ουσιαστικότερο
βήμα.
Παίρνεις τη μαύρη
κουβερτούρα και τη λιώνεις σε τηγανάκι, όπως και πριν. Μη βάλεις κρέμα γάλακτος, επειδή δε θα στέκεται με καμία κυβέρνηση όταν
την απλώσεις στα τσιζκεικάκια…
Εγώ βάζω κουβερτούρα
γάλακτος, είναι πιο παρακμιακή, αλλά περί ορέξεως (μεταξύ μας, βάλε γάλακτος,
μη φλωρέψεις τώρα)…
Επειδή αυτό είναι το
τελευταίο (επίσημο) βήμα. Μόλις έχεις λιώσει τη σοκολάτα, την απλώνεις είτε με
κουτάλι, είτε με πιρούνι (για το εφέ) πάνω στα κομμάτια του γλυκού.
Κάποιοι
τα βουτάνε ολάκερα μέσα στη σοκολάτα. Προτιμώ να κάνω παρέα με τέτοιους
ανθρώπους, με καταλαβαίνουν σε βαθύτερο επίπεδο.
Βούτα τα κι εσύ ολόκληρα στη
σοκολάτα. Φάε ένα ή δύο για να επιβραβεύσεις τον εαυτό σου.
Νιώσε
τις απαραίτητες τύψεις. Καλή απόλαυση!
(Σημαντική υποσημείωση: όταν
έχει σταθεί η μαύρη κουβερτούρα στα σοκολατάκια, λιώσε αν θες λίγη ακόμα λευκή,
και κάνε σχεδιάκια πάνω τους, αφήνοντάς τη να πέσει από ύψος χρησιμοποιώντας
ένα πιρούνι…)
Την επόμενη φορά θα παίξουμε
με ρύζι και πολλές θερμίδες. Μείνετε συντονισμένοι…
