Πριν
λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου μια εικόνα που έλεγε «μη λέτε παραμύθια σε
νηπιαγωγούς γιατί τα ξέρουν όλα». Πλήρης ταύτιση. Και νηπιαγωγός και βουτηγμένη
στα παραμύθια. Δύο σ’ ένα. Κι όταν λέω παραμύθια δεν εννοώ αυτά με τον κακό το
λύκο ή την ερωτευμένη πριγκίπισσα. Εννοώ εκείνα που σε φλομώνουν οι άνθρωποι.
Ας
μιλήσουμε όμως με παραδείγματα. Λοιπόν, υπάρχουν δυο άνθρωποι που θέλουν ο ένας
τον άλλον. Τί ρομαντικό, θα πεις. Δώσε λόγια κι οι δύο. Τα «πόσο σε θέλω», τα «κάνε
υπομονή», τα «δε θα ξεμπλέξουμε εύκολα εμείς οι δύο» έγιναν ξαφνικά μια υπέροχη
σιωπή που σου τσακίζει το νευρικό σύστημα. Αναμενόμενο! Ανθρώπινες σχέσεις.
«Αυτά
παθαίνεις όταν είσαι αφελής. Δεν πρέπει να πιστεύεις ό,τι σου λένε», υποστηρίζουν
όλοι. Τι να κάνω όμως που είμαι ευκολόπιστη και ρομαντική; Ξέρω! Να το αποβάλλω
και να γίνω πιο σκληρή. Με ποιον; Με τον εαυτό μου ή με τους άλλους; Μεγάλη
κουβέντα.
Κάθε
φορά πιστεύεις πως το παραμύθι σου θα έχει καλό τέλος. Και δε μιλάω για το
τέλειο love
story, αλλά
ελπίζεις σε μια φυσιολογική σχέση με το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει. Σχέση
ξεκάθαρη. Μια σχέση που τα σύκα είναι σύκα κι η σκάφη, σκάφη γιατί έχουμε
βαρεθεί τα σύκα να είναι δαμάσκηνα κι η σκάφη, λεκάνη.
Θες
να είσαι ο πρίγκιπας; Ο σέξι πρίγκιπας που θα κλέψει την καρδιά της αθώας, πλην
τίμιας, πριγκιποπούλας. Κάνε το σωστά. Κατέβα απ’ το παλιάλογο, πλησίασέ τη και
πες της την αλήθεια. Έχεις δει ταινίες με τις πριγκίπισσες της Disney; Σε κάθε ταινία κάθονται στο
μπαλκόνι, τραγουδούν για την παντοτινή αγάπη και περιμένουν να έρθει εκείνη να της
βρει.
Αυτά
στις ταινίες. Στην πραγματικότητα ξημεροβραδιάζονται στα μπαρ, πίνοντας,
ακούγοντας Ρέμο ή Οικονομόπουλο και βρίζοντας τον κάθε βλάκα ψευτοπρίγκιπα που τις
τάισε κουτόχορτο. Δε φταίει αυτός, κουκλίτσα. Εσύ φταις! Εκείνος έκανε το
κομμάτι του, εσύ όμως τι ήθελες και έπεσες με τα μούτρα σ’ ένα παραμύθι χωρίς
όνομα; Κακό του κεφαλιού σου που κάθεσαι και πιστεύεις ό,τι μαλακία σου
σερβίρουν.
Αν
ο πρίγκιπάς σου είχε guts,
θα σου έλεγε αρχής εξ’ αρχής το τέλος του παραμυθιού, ώστε να είσαι έτοιμη και
διαθέσιμη για το επόμενο παραμύθι. Νέο βιβλίο. Νέος πρίγκιπας –καλύτερος απ’
τον προηγούμενο. Όχι να κολλάς στην ίδια σελίδα για καιρό, λες κι είσαι
δυσλεκτική ή λες και το παραμύθι είναι γραμμένο στα σουαχίλι.
Μεγάλωσα
με παραμύθια. Δουλεύω με παραμύθια. Στήριξα πολλά στα παραμύθια και τώρα τα
τρώω με το κουτάλι κι ορισμένες φορές ζητάω κι άλλο. Ζητάω όχι γιατί είμαι
αφελής, απλά σε κάθε παραμύθι αξίζει happy end και σε κάθε πρίγκιπα ή πριγκίπισσα
αξίζει ένα όμορφο τέλος. Όποιο κι αν είναι αυτό.
Επίσης
ξέρω ότι είμαι μια εκπληκτική πριγκίπισσα, επομένως απαιτώ το τέλος να μου
ταιριάζει και φυσικά να μου αρέσει. Αν δε μου αρέσει, τότε δεν είναι το τέλος.
Γι’
αυτό, πρίγκιπά μου, καλό το παραμύθι σου αλλά δεν έχει δράκο και ξέρεις πως
χωρίς δράκο, love
story δεν έχει. Δε θέλω να σώσεις εμένα όμως.
Εσένα
θέλω να σώσεις και μετά να με βρεις. Στο υπόσχομαι, δε θα τραγουδάω στο
μπαλκόνι.
Πιο
πιθανό είναι να σε βρίζω γιατί, μέχρι στιγμής, το παραμύθι σου μου έπεσε βαρύ. Έτσι
όπως θα έρχεσαι όμως, φέρε μου και μια σόδα και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε!
