Γι’ άλλη μια φορά μ’ έχεις στήσει στον τοίχο. Δε με κατηγορείς ευθέως, αλλά το βλέπω στα μάτια σου που σκοτεινιάζουν από θυμό κι όχι από πόθο, όπως παλιά. Το βλέπω στη συμπεριφορά σου. Με αποφεύγεις κι όταν δεν μπορείς να με αποφύγεις, είσαι απότομος κι εριστικός. Με ειρωνεύεσαι σε κάθε ευκαιρία και μου χτυπάς πράγματα παράλογα. Μου χρεώνεις ευθύνες που είναι απόρροια δικών σου επιλογών.
Εντάξει κουκλί μου, καταλαβαίνω ότι μπορεί να περνάς μια άσχημη φάση. Αλλά μην ξεχνάς ότι είμαστε μαζί για να πορευόμαστε δίπλα, χέρι- χέρι. Όχι για να με στήνεις απέναντι. Είμαι εδώ για να μοιράζομαι όνειρα, στόχους κι αναποδιές. Το έχω επιλέξει αυτό. Το να είσαι με κάποιον είναι μια επιλογή που δεν την κάνεις μια φορά. Χρειάζεται να την κάνεις ξανά και ξανά κάθε μέρα! Τόσο στις καλές σου όσο και στις μαύρες σου.
Έρχομαι λοιπόν να σε ρωτήσω, μήπως κάτι άλλαξε;
Είμαι εδώ για να ξέρεις ότι έχεις έναν ώμο ν’ ακουμπήσεις, ένα δικό σου άνθρωπο. Έτσι θέλω να σε νιώθω κι εγώ. Στις επιτυχίες σου να είναι ο πρώτος που θα πετάξει τη σκούφια του και θα χαρεί με τη χαρά σου, στις αποτυχίες σου να είναι αυτός που θα σε βοηθήσει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να σε σπρώξει να προσπαθήσεις ξανά. Στις στραβές σου, να στα χώσει αλύπητα.
Όλα αυτά γιατί απλά σ’ αγαπάει αληθινά.
Σταμάτα, λοιπόν, να με χρεώνεις γιατί επέλεξες να είσαι μαζί μου και δεν μπορείς να την πέσεις στο μωρό που σου κουνιέται. Μη με χρεώνεις για το ότι οι αντοχές σου έχουν λιγοστέψει τώρα που πέρασαν τα χρόνια. Το κλασσικό «που μπουμπούκι με πήρες και μου έφαγες τα καλύτερα μου χρόνια». Μεγάλε, επιλογή σου ήταν να μείνεις μαζί μου.
Δεν γίνεται να μου τσατίζεσαι επειδή δεν μπόρεσες να δεχτείς μια δουλειά στην άλλη άκρη της Ελλάδας, επειδή εγώ δεν έβρισκα δουλειά εκεί. Δική σου επιλογή ήταν να με βάλεις πάνω απ’ όλα αυτά και σ’ ευχαριστώ. Αλλά μη μου κρατάς μούτρα! Πάρ’ το χαμπάρι, οι επιλογές αποκλείουν.
Στην τελική δεν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις αν δεν το νιώθεις. Ίσως ακόμα να είναι προτιμότερο αυτό απ’ αυτό το βαρύ κλίμα που έχουμε μεταξύ μας όλο αυτόν τον καιρό. Αλλά πρόσεξε, αν αποφασίσεις να φύγεις, μην ξαναγυρίσεις. Είπαμε, επιλογές.
Διαφορετικά, αν θες να μείνεις, σε παρακαλώ, βρες ένα τρόπο να διαχειριστείς το θυμό και την απογοήτευση σου κι εγώ πάλι εκεί, δίπλα σου θα είμαι. Αλλά το τερμάτισα! Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Κάτσε, λοιπόν, να τα βάλουμε κάτω, να δούμε τι θα κάνουμε.
Είτε σπάμε κι ο καθένας τον δρόμο του και για πάρτη του, ή ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλο μας κι ας βρούμε την αιτία να την αντιμετωπίσουμε!
Κι οι δύο επιλογές είναι προτιμότερες απ’ όλο αυτό το λούκι που περνάμε!
Τί νομίζεις, βλάκας ήταν ο Νίτσε που το είπε! Κάθε ναι σημαίνει ότι θα ειπωθεί ένα όχι σ’ άλλα πράγματα και κάθε θετική επιλογή σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένος να παραιτηθείς από άλλες επιλογές.
Αλλιώς μένεις εκεί μετέωρος κι αναποφάσιστος, εγκλωβισμένος στο θυμό σου!
