Οι υπαρξιακές ανησυχίες είναι σίγουρα κάτι που χαρακτηρίζει το μέσο Νεοέλληνα.Το άγχος του για το αύριο, η παρακαταθήκη του στο γαλαξία κι η μοναξιά του σ’ αυτό το ατελείωτο σύμπαν είναι πράγματα που τον βασανίζουν καθημερινά, τρώγοντας μπάμιες το μεσημέρι και βλέποντας Shopping Star.
Πώς θα μπορούσε ο Έλληνας, που δώρισε απλόχερα στο μοντέρνο κόσμο τη δημοκρατία και το θέατρο, τη φιλοσοφία, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Όμηρο, την Ελένη Λουκά, το Κώστα Πρέκα και το Κυριάκο Μητσοτάκη, να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια, βλέποντας τ' άλλα έθνη ν’ αποτυγχάνουν να πάνε μέχρι τον Ερμή; Στο κάτω-κάτω, απ’ το ελληνικό δωδεκάθεο ονομάστηκαν οι πλανήτες, άρα δικοί μας είναι. Κάτω τα χέρια απ’ το νερό του Άρη.
Πάμε, λοιπόν, να δούμε τους λόγους που το διάστημα έχει ανάγκη τον Έλληνα κι ο Έλληνας ανάγκη το διάστημα.
Πώς θα μπορούσε ο ελληνικός τουρισμός, με χρόνια εμπειρία στο χώρο εστίασης και φιλοξενίας, να επιτρέψει στον εξωγήινο να επιλέξει τις χειμερινές ή καλοκαιρινές αποδράσεις σε κάποιον άλλο προορισμό;
Ήδη το υπουργείο τουρισμού σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας, επιστράτευσε εργαζόμενους της Cosmote και της Vodafone (τους κλασσικούς που δίνουν νουμεράκια) προκειμένου να μοιράζουν διαφημιστικά με πολυτελή ξενοδοχεία στα Τρία-πέντε Πηγάδια, στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής και στο Πόρτο Κατσίκι, σε τυχόν εξωγήινους περαστικούς.
Δεύτερον, γιατί κάποιος έπρεπε να διδάξει επιτέλους στους Αμερικάνους, στους Ρώσους, αλλά και σ’ όλη την υφήλιο, τί πάει να πει φινέτσα στα διαγαλαξιακά ταξίδια.
Μπορεί η ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία να μην κατάφερε να εκτοπίσει τη δυναμική παρουσία της Lada και της Zastava στην ελληνική αγορά, αλλά και διεθνώς, όμως, με τη στελέχωση ικανότατων διαστημοπλοιακών σχεδιαστών, όμως του George Lucas και του Michael Bay, η επιτυχία αποτελεί μονόδρομος. Καθώς μιλάμε, τα σχέδια του Millenium Falcon και του Enterprise ολοκληρώνονται κι αναμένονται να περάσουν ΚΤΕΟ το 2046.
Τρίτον, γιατί κάποιος πρέπει να διδάξει και στους εξωγήινους τί σημαίνει φιλότιμο. Δεν μπορείς να το περιμένεις απ’ τους Αμερικάνους. Δεν το έχουν καν στο λεξικό.
Τέταρτον. Δε γίνεται να έχουν οι Τούρκοι διαστημικό πρόγραμμα και να μην έχουμε εμείς. Να σκάει μύτη ο Τούρκος για διακοπές το καλοκαίρι στη Μυτιλήνη και να λέει ότι ο αυτός έχει πάει στο διάστημα κι εμείς όχι.
Πώς θα πάμε για ύπνο το βράδυ με τέτοια πληγή στην εθνική υπερηφάνεια μας. Θα πρέπει να κερδίσουμε τουλάχιστον μια Eurovision για να συνέλθουμε.
Πέμπτον, γιατί από μικροί ακούγαμε πως όλα τα καλά ελληνικά μυαλά, τα παίρνει η NASA. Η ελληνική κυβέρνηση, όντας πάντα ενήμερη με τα προβλήματα της Ελληνίδας μάνας, που το παιδί δουλεύει στην Αμερική για το μεροκάματο, δημιούργησε θέσεις εργασίας εδώ, κοντά στη μαμά. Πού να στέλνεις τη σπανακοτυρόπιτα στην Washington D.C.; Άσε που έφτασαν στ’ αυτιά της πως η Αμερικανίδα είναι χειρότερη από Πατρινιά φοιτήτρια.
Τέρμα πια τα τάπερ για σένα, Ελληνίδα μαμά, που μας διαβάζεις αυτή τη στιγμή.
Έκτον, γιατί δε γίνεται τόσα κονδύλια να πάνε χαμένα. Πάει καιρός που η ελληνική κυβέρνηση είχε λεφτά να δώσει μίζα ή θέση εργασίας στον μπατζανάκη του κουμπάρου σου για να τον ψηφίσεις στις εκλογές.
Κι όμως τώρα μπορεί. Και θα το κάνει.
Και για bonus round έχουμε τον Έλληνα ταξιτζή κι οδηγό λεωφορείου που τόσα χρόνια αδικούνται οι οδηγικές του ικανότητες κι οι επιστημονικές γνώσεις του σε όλους τους τομείς της συμπαντικής εξερεύνησης και πλοήγησης. Με τις τιμές της βενζίνης και του πετρελαίου ν’ ανεβαίνουν στα ύψη, ήρθε η στιγμή που οι παραβιάσεις σημάτων, η παράβαση ορίου ταχύτητας και το γαμωσταυριλίκι θα γίνουν σύνηθες φαινόμενο στη διαστημική πλοήγηση.
Και ποιος θα ήταν καλύτερος υποψήφιος απ’ τις ελληνικές παλιοσειρές στο τιμόνι, τους ανθρώπους που κάνουν το κυκλοφοριακό κομφούζιο και το μποτιλιάρισμα πραγματικότητα;
Η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα δε θα του επέτρεπε ποτέ να μείνει αμέτοχος στη διαστημική εξερεύνηση. Είμαστε ένας λαός με αστείρευτη ενέργεια για μάθηση, για ανακάλυψη πληροφοριών, για πρόοδο και ταξίδια.
Εμείς, εξάλλου, δημιουργήσαμε αποικίες σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ήρθε ο καιρός να επεκτείνουμε την επιρροή μας διαπλανητικά.
Κι όπως θα έλεγε και ο Buzz Lightyear…«στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα».
