«Έχουμε ένα παιδί 4 ετών. Ενώ είναι χαρούμενο και ζωηρό
όλη την ημέρα, εν τούτοις όταν έρχεται η νύχτα δημιουργεί γκρίνιες. Είτε δε θα
κοιμάται μόνο του είτε θα ξυπνάει τη νύχτα και θα έρχεται στο κρεβάτι μας. Τι
μπορούμε να κάνουμε για να κόψουμε αυτή τη συνήθεια;»
Ένα σύνηθες φαινόμενο που απασχολεί όλο και περισσότερους
γονείς και τα μικρά παιδιά τους.
Ο ύπνος αποτελεί μια από τις βασικότερες ανάγκες του
ανθρώπου. Ο ύπνος θρέφει τα παιδιά. Στην παιδική ηλικία, η ποιότητα και η ποσότητα
του ύπνου μπορούν να μεταβληθούν σε φαινόμενα τα οποία, αν και κατά κανόνα, δεν
είναι σοβαρά…μπορούν εν τούτοις να δημιουργήσουν ανησυχία στους γονείς.
Αυτά τα φαινόμενα τα οποία συμβαίνουν κατά τη διάρκεια
του ύπνου και καταφέρνουν ή όχι να τον διακόψουν ονομάζονται παραϋπνιακά!
Οι πιο σημαντικές
παραϋπνίες με βάση τη συχνότητά
τους είναι η υπνοβασία, η νυχτερινοί φόβοι-εφιάλτες, τρίξιμο δοντιών, νυχτερινή
ενούρηση κ.α.
Σε μερικές περιπτώσεις το φαινόμενο παρουσιάζεται όταν το
παιδί έχει κοιμηθεί και εξακολουθεί να παραμένει κοιμισμένο σε όλο το
επεισόδιο. Άλλες φορές ξυπνούν έντρομα χωρία να έχουν αίσθηση της
πραγματικότητας.
Γενικά τα φαινόμενα αυτά διακόπτουν τον ύπνο και
δημιουργούν στο παιδί έστω και αν δεν το καταλαβαίνει συνειδητά. Αυτό
προσβάλλει κυρίως ποιοτικά τον ύπνο και έχει ως συνέπεια συμπτωματολογία
κόπωσης κατά τη διάρκεια της ημέρας ή άρνησης να μπει στη διαδικασία ύπνου λόγω
ενός νυχτερινού εφιάλτη.
Όλα τα παραϋπνιακά φαινόμενα είναι συνηθισμένα στα παιδιά
μεταξύ 3 έως 6 ετών. Αναπτυξιακά παρατηρούνται αυτές οι ενύπνιες συμπεριφορές
χωρίς προφανή αιτιολογία. Προκαλούνται κατά το δεύτερο μισό της νύχτας και
γενικά έχουν σχέση με αγχώδης καταστάσεις της καθημερινότητας, την ανάπτυξη της
φαντασίας ή την αύξηση των εμπειριών.
Συνήθως οι γονείς αναφέρονται με άγχος σε αυτές τις
συμπεριφορές και παίρνουν το παιδί στο κρεβάτι τους ως ύστατη λύση παρηγοριάς.
Αυτό είναι μια πλάνη, διότι αν κοιμάται μαζί μας δεν σημαίνει ότι δε θα δει
όνειρο κακό! Ούτε το προστατεύουμε από ενύπνιους τρόμους ή υπνοβασίες.
Ο στόχος είναι να του βοηθήσουμε την καθημερινότητα και
όχι να του δημιουργήσουμε την εξαρτητική συνήθεια να κοιμάται μαζί μας.
·Το σημαντικό είναι το παιδί να μάθει να ανακουφίζεται
στο χώρο του.
· Δε δίνουμε σημασία στα όνειρα, ούτε εξηγούμε το
περιεχόμενό τους.
·Ξεκαθαρίστε του, σταθερά και ομαλά ότι δεν θα κοιμάστε
μαζί.
·Αφήστε το να βρει το ρυθμό, την βιορουτίνα του, πριν
πάει για ύπνο.
·Ακολουθείτε σταθερά το πρόγραμμα τόσο της ημέρας όσο και
της νύχτας.
·Μείνετε ουδέτεροι στις γκρίνιες ή τις ιδιοτροπίες τους. Έτσι τις
αποδυναμώνουμε.
·Αν έρχεται στο κρεβάτι σας, σταθερά και χωρίς λόγια το
επαναφέρουμε.
Θα χρειαστεί ίσως να
θυσιάσετε μερικές ώρες/μέρες ύπνου, το αποτέλεσμα όμως θα σας δικαιώσει.
Με αυτόν τον τρόπο ο ύπνος των παιδιών μας και ο δικός
μας θα είναι ήρεμος και ξεκούραστος. Τέλος, το σημαντικότερο είναι ότι δε θα
πέσουμε στην παγίδα να παγιώσουμε τις παραϋπνίες ως μόνιμα προβλήματα ύπνου και
μέχρι τα 6 θα έχουν ξεπεραστεί.
