Χρόνια σπαταλήσαμε στα θρανία
τάχα για να μορφωθούμε και να διαπλάσουμε μια ενάρετη προσωπικότητα. Μας έμαθαν
να είμαστε μέλη μιας κοινωνίας, όπως το σχολείο, προετοιμάζοντάς μας για μια
ευρύτερη κοινωνία όπως αυτή που ζούμε όλοι μας.
Αυτό που δε μας έμαθαν είναι πως
να συμπεριφερόμαστε στις στενότερες σχέσεις μας. Θα λάβω ουκ ολίγες ενστάσεις
εδώ, καθώς αυτός ο ρόλος ανήκει καθαρά στην οικογένεια. Κι έχετε δίκιο. Γι᾽ αυτό
εύστοχα θα καταλήξω στο εξής ερώτημα: η οικογένεια έπαιξε τελικά σωστά το ρόλο
της;
Πέρασα πολλά χρόνια ακούγοντας τη λέξη «εντιμότητα». Τι σημαίνει
αυτή η λέξη άραγε; Τη σημασία της οπωσδήποτε πολλοί αγνοούν στις μέρες μας,
πολλώ δε μάλλον την αξία του να την έχεις. Ο άνθρωπος μπορεί να έμαθε να είναι
πολυμήχανος, εύστροφος, οξυδερκής και άλλες πολλές αρετές, ξέχασε, όμως, να
μάθει να είναι έντιμος.
Ξέρετε, λένε πως αυτό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα ζώα
είναι η λογική και τα συναισθήματα. Από τη μικρή μου πείρα, όμως, μπορώ να σας
διαβεβαιώσω πως τα ζώα αποδεικνύονται πολύ πιο συναισθηματικά από τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος έφτασε πλέον στον 21ο αιώνα για να γίνει ένα αδηφάγο,
υλιστικό, υπερκαταναλωτικό ον που αδιαφορεί για τους συνανθρώπους του και
θυσιάζεται στο βωμό των χρημάτων.
Ασπάζεται το λεγόμενο «Νόμο της
ζούγκλας» κατά τον οποίο πατάει επί πτωμάτων και πουλάει και την ψυχή του στο
διάολο για να πετύχει.
Ας υποθέσουμε, όμως, πως αυτό
μπορεί να αφεθεί ασχολίαστο προς το παρόν, το γεγονός ότι συμπεριφερόμαστε έτσι
και στον στενότερο περίγυρό μας, δεν πρέπει να μας προβληματίζει;
Το γεγονός ότι προδίδουμε άτομα
που μας εμπιστεύτηκαν και αχάριστα φερόμαστε σε όσους μας βοήθησαν χωρίς να
ζητήσουν ανταλλάγματα ή ακόμη χειρότερα ότι δεν έχουμε το σθένος να πούμε
αλήθειες σε αυτούς που πίστεψαν σε εμάς; Μιλάμε, βέβαια, στο σημείο αυτό για
αληθινές αλήθειες, εις ολόκληρον, όχι μισές, όχι με υπεκφυγές και μισόλογα.
Αναρωτήσου εσύ, άνθρωπε, αν έστω μια φορά είπες στον «φίλο σου»
κατάμουτρα αυτό που σε ενοχλεί ή συνέχισες να τον κράζεις σε όλο το γνωστό
περίγυρό σας και όλοι συνωμοτούσατε εναντίον του. Αν κατανόησες ποτέ τον «φίλο
σου» ή νοιάζεσαι μόνο για την παρτάρα σου. Αν στάθηκες ποτέ στο πλευρό του ή
απλά τον φθονούσες και τον κακολογούσες.
Αν οι απαντήσεις σου, όσον αφορά τα δεύτερα σκέλη των ερωτήσεων,
είναι θετικές, τότε λυπάμαι αλλά δε διακρίνεσαι για την εντιμότητά σου. Λυπάμαι
γενικότερα για σένα γιατί το μόνο που δημιουργείς είναι λυκοφιλίες για να
περνάς το χρόνο σου.
Λυπάμαι που άνθρωποι θα σε
εμπιστευτούν και θα σε αγαπήσουν, θα σου χαρίσουν πράγματα και θα σε στηρίξουν.
Πάντα σε ψέματα κι υπεκφυγές θα ζεις. Δε θα μάθεις ποτέ να είσαι ειλικρινής,
ανοιχτός και πάνω απ' όλα πραγματικός φίλος.
Βλέπετε, λοιπόν, πως κάπου εδώ καταλήγω στην απάντηση της αρχικής
ερώτησης. Η οικογένεια δεν κατάφερε να κάνει όσα προέβλεπε ο ρόλος της ή
ενδεχομένως τα κατάφερε αλλά απέτυχε να τα διατηρήσει.
Ο άνθρωπος από την άλλη,
υπεύθυνος για τον εαυτό του μεγαλώνοντας, αφέθηκε στη δίνη της τεχνολογίας, του
μάρκετινγκ και των χρημάτων, παραμελώντας το μέσα του. Δυστυχώς, έτσι είμαστε
πιαˑ απ᾽ έξω στην πένα κι από μέσα σκατά.
