Χρόνος. Στιγμές συμπυκνωμένες σε
ώρες, λεπτά δευτερόλεπτα.
Τικ..Τακ.. Τον ακούς να περνάει, μα δεν μπορείς να τον γυρίσεις πίσω.
Σε μόλις λίγα λεπτά σου ήρθαν στο μυαλό πόσες εικόνες. Σκηνικά του παρελθόντος που με τον καιρό τα έθαψες. Πώς θα ήταν αν είχες λειτουργήσει διαφορετικά;
Έχεις νιώσει ποτέ τις 24 ώρες να μην είναι αρκετές;
Έχεις παρακαλέσει για μία ώρα παραπάνω; Για μία 25η ώρα;
Από μικρά παιδιά κοιτούσαμε μέσα στα μάτια τους γονείς μας και ικετεύαμε να μας αφήσουν να παίξουμε στο πάρκο μία ώρα ακόμη μόνο.
Έπειτα ζητούσαμε μία ώρα παραπάνω ύπνο και αναθεματίζαμε το ξυπνητήρι που χτυπούσε πολύ πρωί.
Αργότερα, ωσάν μαθητές, δε μας έφτανε ο χρόνος για διάβασμα και σαν φοιτητές τέσσερα χρόνια ήταν πολύ λίγα για όλα τα ξενύχτια που ρίξαμε πάνω σε βιβλία.
Μέσα σε τρεις σύντομες προτάσεις, έφτασα στο σήμερα. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Νιώθεις;
Αφήνεις τον χρόνο να περνά μέσα από τα χέρια σου και ζεις τη ζωή κάποιου άλλου. Ενός που ποτέ δε φανταζόσουν πριν αρχίσουν τα σημάδια του καιρού να εντοπίζονται πάνω σου.
Αν είχες τώρα την ευκαιρία, θα γύριζες πίσω να προλάβεις το λεωφορείο/ τρένο/ αεροπλάνο. Να πας σε μέρη που πάντα ταξίδευε η ψυχή σου. Θα πήγαινες να έβρισκες εκείνο το πρόσωπο που τόσο σου είχε λείψει, χωρίς να υπολογίζεις ωκεανούς και ηπείρους.
Στο όνομα της καψούρας, θα άφηνες εγωισμούς και στρατηγικές και θα
έλεγες όσα έπνιξες σε μπουκάλια αλκοόλ και τσιγάρα. Γιατί σκέψου, τι απέμεινε.
Ένα χαλασμένο συκώτι και μια χολή που φτύνεις κάθε φορά που τα θυμάσαι.
Άφησες στιγμές όμορφες και ζωντανές να ξεβάψουν στον χρόνο γιατί δεν εκτίμησες τη σημασία τους. Έσκασε η φούσκα του «για πάντα» και έμεινες να κοιτάς σαν χάνος το παραθυράκι της καθημερινότητάς σου. Τώρα πως να αλλάξεις τα πράγματα;
Εκείνος ο φίλος που ξημεροβραδιαζόσασταν και λέγατε τα πάντα, δεν ξέρεις πια τι κάνει. Πονάς και σκέφτεσαι πως πέρασε ο καιρός. Ψυχράθηκαν οι μεταξύ σας σχέσεις και δεν τον αναζήτησες. Πόσο το μετανιώνεις τώρα.
Πόσο μετανιώνεις που έκλαιγες και χαλάλιζες τον εαυτό σου για
τύπους που δεν εκτίμησαν το παραμικρό από αυτό που είσαι. Για τον καιρό που
χαράμισες να απορρίπτεις τον τύπο που εκτιμάει την κάθε μέρα που σε έχει.
Τα μαθήματα χορού και πιάνου που πάντα ονειρευόσουν. Δεν είχες
χρόνο τότε και τώρα είναι κομματάκι αργά για να ξεκινήσεις, σκέφτεσαι!
Η κάθε μέρα είναι ξεχωριστή. Έχουν γραφεί γνωμικά, τόμοι ολόκληροι, συνθήματα σε τοίχους. Πολλοί το θεωρούν κλισέ. Μα σκέψου, πόσα αύριο δεν ήρθαν ποτέ.
Πόσα όνειρα ξεγράφτηκαν με αίμα σε ασφάλτους, πόσος πόνος αποδεκάτισε ψυχές. Πόσα επιχειρηματικά σχέδια ξεκλήρισαν οικογένειες. Με τίμημα πάντα, το πλήρωμα του χρόνου.
Ρύθμισε το ρολόι σου στο σωστό χρόνο και οι δείκτες θα σου δείξουν το τώρα.
Ο καιρός κυλάει και χωρίς τον βλάκα που σε παράτησε, χωρίς πολλά φράγκα. Μα κυλάει με τους φίλους που είναι δίπλα σου, με τα χαμόγελα και τα γέλια που βγαίνουν από την ψυχή σας.
Ο καιρός περνάει κι ας έχεις έναν μαλάκα για αφεντικό και μισθό τον βασικό. Σε χαλεπούς καιρούς έχεις δουλειά, φίλε μου!
Είναι η ώρα που πρέπει να σκεφτείς πως δυστυχώς δεν έχουμε την πολυτέλεια της 25ης ώρας. Οπότε σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε τον σωστό αριθμό. Πες όλα αυτά που νιώθεις και ας λάβεις για απάντηση «άργησες πολύ».
Ξέκοψε δηλητηριώδης ανθρώπους που
σου μολύνουν την ψυχή και μην χάνεις χρόνο. Βγες εκεί έξω στην αρένα της ζωής
και διεκδίκησε πρωτίστως εσένα τον ίδιο.
Τικ..Τακ..Η ώρα είναι τώρα.
Ο δικός μου ο χρόνος τελείωσε!
