Σάββατο βράδυ, έξοδος με φίλες προ των πυλών! Οι ετοιμασίες αρχίζουν! Βήμα πρώτο: αποτρίχωση! Τι είπες; Δεν είσαι φεμινίστρια; Οι φεμινίστριες, κοπελιά, δεν αποτριχώνονται, κάνουν πλεξίδα τις τρίχες στη μασχάλη κι αν έχουν κέφια, τις βάφουν μπλε, να πηγαίνει και με τα μάτια τους!
Το επόμενο βήμα τι είναι δηλαδή;
Για όσους άνδρες χυλοπιτώσουν, να κρεμάνε κι ένα κουδουνάκι στην πλεξούδα της
μασχάλης, σαν τον Kahl Drogo στο Game of Thrones;
Γιατί είναι όλοι τους αναίσθητα σοβινιστικά γουρούνια!
Σοβαρά τώρα, τι είναι αυτά τα
καινούργια κόλπα, trendy υποτίθεται φεμινισμού;
Δε λέω, εμείς οι γυναίκες
ασχολούμαστε πάρα πολύ με τρίχες. Κυριολεκτικά. Στα πόδια, στις μασχάλες στο
μπικίνι κι ο κατάλογος πάει και πιο πέρα, ειδικά αν είσαι μελανούρι κι είναι
και η τριχοφυΐα σου κατήμαυρη σαν τη νύχτα στα βουνά!
Δε λέω ότι δεν έχουμε μπει σ᾽
αυτό το τριπάκι από πρότυπα ομορφιάς που λανσάρονται, αλλά να! Προτιμώ να
κυκλοφορώ με δερματάκι λείο και μαλακό, παρά σαν μπαμπουίνα με ροζ μασχάλη!
Άσε πια την μυρωδιά που
εκπέμπεται σε κυματιστές αναθυμιάσεις μπόχας από συγκεκριμένα σημεία. Μπιιιιχ!
Ούτε εγώ δεν αντέχω, πόσο μάλλον οι γύρω μου. Γιατί τι να το κάνω τον δήθεν
φεμινισμό όταν δε με πλησιάζει ούτε αρσενική μύγα!
Το άλλο πού το πας; Εντελώς άτοπο
αυτό το νέο ρεύμα με τις ουσιώδεις αρχές του κινήματος που διεκδίκησε ίσα
δικαιώματα για τη γυναίκα. Ότι τι; Αν γυρνάω λέτσα, αξύριστη και με μαλλί
λιγδιασμένο, διεκδικώ κάτι για όλες τις γυναίκες του κόσμου;
Στην τελική, αν δεις τη νέα αυτή
τρέλα, πάλι διαφήμιση δεν είναι;
Επιλογή το να ξυρίζεσαι ή όχι,
λένε. Κι όλες φωτογραφίζονται με την τρίχα κάγκελο, να δρέψουν λίγη
διασημότητα, επώνυμες και άσημες. Τρέχουν για διαγωνισμούς φωτογραφίας ποια την
έχει μακρύτερη (θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματι μου!) και μόλις ποστάρουν τη
φώτο, βουρ στο μπάνιο, αφρό και ξυράφι. Κομπαρσιλίκια πράματα!
Οπότε τι αλλάζει; Πάλι με τρίχες
να ασχολούμαστε σε άλλη φάση!
Άσε με μανίτσα μου, είμαι γυναίκα
και το γουστάρω! Μ’ αρέσει να μυρίζω όμορφα και να περιποιούμαι τον εαυτό μου.
Αν βαρεθώ λιγάκι την εικόνα μου ή έχω τα ψυχοτραλαλά μου, αλλάζω χρώμα στο
μαλλί, στο νύχι, στο μάτι, σ’ ό,τι μου κόψει τέλος πάντων και συνεχίζω με νέο
αέρα!
Τι να πουν οι άντρες οι
κακόμοιροι; Πόσα περιθώρια αλλαγής έχουν; Άντε μη μας ξεφυτρώσει κανένας
μασκιουλινισμός και τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε!
Εξάλλου μη γελιέσαι, πρώτα απ’
όλα για μας τα κάνουμε, για να νιώθουμε καλά. Μας αρέσει να
κακομαθαίνουμε τον εαυτό μας και να τον φροντίζουμε.
Εντάξει, εντάξει, ίσως είναι και
λίγο μαζοχιστικό και περίπλοκο, όλα τα αρσενικά βλέπουν αυτά που χρησιμοποιούμε
για καλλωπισμό σαν όργανα βασανιστηρίων, τσιμπιδάκια, αποτριχωτικές μηχανές,
ζεστό κερί, αποτριχωτικές ταινίες. Κοιτάνε σαν ροφοί με μάτια διάπλατα ανοιχτά,
να στάζουν απορία, λες και μιλάμε με όρους πυρηνικής φυσικής, όταν πέφτουν σε
γυναικοκουβέντα τέτοιας φύσης.
Γι᾽ αυτό κι εγώ απόψε θα κάνω το
μπανάκι μου να μοσχομυρίσω, κι έπειτα θα εξαπολυθώ σαν μάστιγα του Θεού, να
αφανίσω όλες τις τρίχες από το κορμάκι μου το τορνευτό.
Δε θα κάψω απόψε το σουτιέν μου.
Θα βάλω το φορεματάκι και τις γόβες μου και θα περάσω καλά, χωρίς νεοσύστατες
ενοχές που είμαι γυναίκα και το απολαμβάνω!
