Θέμα: ψυγείο. Καθόλου άσχετο. Σήμερα θα μιλήσουμε για τη
φοιτητική ζωή, αλλά όχι για τα υπέρ και τα κατά. Τι εννοώ; Θα καταλάβετε
αμέσως.
Τα φοιτητόπουλα και οι φοιτητοπούλες έχουν ήδη
εγκατασταθεί στο δικό τους σπιτικό. Ζωή και κότα! Ξενύχτια, κόσμος και κοσμάκης,
παιχνίδια, πιώματα (όχι εγώ μαμά), delivery και λοιπές κραιπάλες.
Ποιο, όμως, είναι το θρίλερ κάθε φοιτητή, κόσμε;
Οι βραδινές και μη λιγούρες. Και πότε σε πιάνουν; Νόμος:
όταν στο πορτοφόλι σου έχεις 20 λεπτά , ένα εισιτήριο (χτυπημένο) και
εκπτωτικά κουπόνια από ντελιβεράδικα,
άντε, και κανά δυο ξεχασμένες αποδείξεις.
Είτε για γλυκό, είτε για αλμυρό είτε για συνδυασμό τους.
Και τι κάνεις; Ανοίγεις το ψυγείο και το μόνο που βλέπεις
και σε πιάνουν τα κλάματα, είναι μισό φύλλο μαρούλι, καμιά ντομάτα ή κανένα
κουκουτσάκι λεμονιού.
Σίγουρα υπάρχουν παγάκια, καφές και νερό. Για ζάχαρη δεν εγγυώμαι τίποτα. Να ᾽ναι καλά
οι γείτονες!
Φίλε φοιτητή, μη ρίχνεις τα μαχαίρια σου. Μην παραδίδεσαι
σε αυτή τη δίνη της αφραγκιάς. Στη
χειρότερη, θα δουλέψεις.
Εεεε, σιγά. Χαρτζιλίκι, γνωριμίες, γκομενάκια, τζάμπα καφές, πουρμπουάρ κι εσύ θα έχεις φαΐ για τις
δύσκολες ώρες της νύχτας σου. Άσε που θα νιώσουν υπερηφάνεια οι δικοί σου που
το βλαστάρι τους μεγάλωσε και ωρίμασε.
Εντάξει, δε χρειάζεται να αναφέρεις ότι δεν πάτησες(και
δε θα πατήσεις) για κάποιο διάστημα το πόδι σου στη σχολή.
Let's face it though,
και πέρα από πλάκα. Ωραία η φοιτητική ζωή, καλά και τα
ξενύχτια, καλά και τα delivery, αλλά εκτός από το ότι σαν τη μαμά δεν έχει,
φίλε, ξέρω πολύ καλά πως γνωρίζεις ότι τα λεφτά δε φυτρώνουν.
Γι᾽ αυτό άλλωστε τα ζητάς και δεν τα μαζεύεις από τα
δέντρα.
Και πάλι, μήπως λιγάκι να συμμεριστείς τους δικούς σου
και να αρχίσεις να προσέχεις τις κινήσεις σου;
Πίστεψέ με σε καταλαβαίνω απόλυτα πως θέλεις να τα σπάσεις
τώρα που ζεις ολομόναχος. Αλλά θεωρώ πως, εάν δε δουλεύεις, δεν μπορείς να
απαιτείς θηριώδη ποσά, μόνο και μόνο για να καλύψεις την κάψα μίας ή και δύο
βραδιών.
Όλα θέμα επιλογών. Γίνεσαι σκνίπα και χαλάς το
βδομαδιάτικο εν μια νυκτί; Ε, θα φας σοβάδες.
Μην παραξενεύεσαι εάν ακούς γρύλους από το ψυγείο σου
μέχρι την επόμενη επιχορήγηση, όσο ψυχοφθόρο κι αν είναι, όσο κι αν πεινάς.
Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ειδικό κίνημα για τα
πεινασμένα φοιτητικά νιάτα. Γιατί,
κύριοι, δεν κινητοποιείται κάποιος να μας σώσει από του Χάρου τα δόντια; Γιατί
τέτοια ανισότητα;
Πού θα πάει επιτέλους αυτή η Ελλάδα αν δεν ενδιαφέρεται
κανείς για τους φοιτητές; Απορώ, πώς γίνεται ο κόσμος να είναι τόσο αναίσθητος
όσον αφορά τα παιδιά του, το μέλλον της χώρας!
Αδέρφια μου, συνπεινάλες και συλλιχούδες όλου του κόσμου,
ενωθείτε. Δε θα περάσει η πείνα! Όχι
στις μεταμεσονύκτιες πένες χωρίς ανταπόκριση από το ψυγείο, τον φίλο, το
συγκάτοικο, τον αδελφό, τον έρωτά μας.
Υπομονή κι όλα θα έρθουν φίλοι συμφοιτητές. Και στην
τελική, ας γίνει, ρε άνθρωποι, ένα ψυγείο
ανεξάρτητο που γεμίζει μόνο του!
