Σκοτεινό κλειστοφοβικό τούνελ. Υγρασία στους τοίχους.
Νερά να τρέχουν κάτω από τα πόδια σου. Περπατάς δύσκολα, παραπαίοντας,
προσπαθώντας να φτάσεις κάποτε στην άκρη. Φαίνεται να μην έχει τέλος.
Στην άκρη θα περίμενες να δεις το φως όπως πάντα σε
τέτοιες περιπτώσεις. Και το βλέπεις. Εκεί που φτάνει το μάτι σου η μαύρη γραμμή
του τούνελ, αλλά στο τέλος σε περιμένει
μια κουκκίδα φωτός. Όσο περπατάς αυτή μεγαλώνει. Στην αρχή αχνοφαίνεται, αλλά
σιγά-σιγά θεριεύει.
Δε θυμάσαι πώς βρέθηκες σε αυτή την κατάσταση. Δε θυμάσαι
τίποτα προγενέστερο αυτού. Φοβάσαι ότι δε θα δεις κάτι πέρα από αυτό το τούνελ.
Όσο πλησιάζεις βλέπεις το φως να μικραίνει αντί να
μεγαλώνει.
Ξαφνικά το τούνελ αρχίζει να τρέμει. Ένας υπόκωφος
θόρυβος ακούγεται και όλος ο χώρος γύρω σου τραντάζεται συθέμελα. Δεν έχεις
ζήσει ποτέ σου σεισμό για να ξέρεις πώς είναι, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι
ευχάριστο.
Έχεις φτάσει μερικά μέτρα από την έξοδο. Όλη η σήραγγα
φαίνεται έτοιμη να καταρρεύσει. Τα πάντα τρέμουν γύρω σου και ο εκκωφαντικός θόρυβος
κοντεύει να σε τρελάνει.
Ελάχιστα πριν φτάσεις στην πόρτα με μια τρομερή έκρηξη το
άνοιγμα κλείνει. Οριστικά.
Μαύρο σκοτάδι
απλώνεται παντού.
Αν είχες ζήσει θα ήξερες πώς νιώθουν χαρά. Πώς νιώθουν
λύπη. Απογοήτευση. Δεν πρόλαβες να
νιώσεις τίποτα από αυτά.
Μαύρο σκοτάδι απλώνεται παντού καθώς κλείνεις τα μάτια.
Πετάγεσαι από τον εφιάλτη καταϊδρωμένος, όπως το έχεις
δει σε τόσες ταινίες.
Προσπαθείς να καταλάβεις και να χωνέψεις αυτό που μόλις
είδες και βίωσες.
Αδύνατον.
Είχες πάντα ένα θέμα στο οποίο ήσουν αντίθετος με πολύ
κόσμο. Το θέμα του να αφαιρεί κάποιος
μια ζωή, και ειδικότερα μια αθώα ζωή. Πολλά ζευγάρια πάνω στην εφηβεία τους (και
όχι μόνο) ή σε ένα γενικότερα πιο ανώριμο στάδιο της σχέσης τους, μπορεί να
τους έρθει ένα παιδί. Σε αυτές τις περιπτώσεις η λύση στο «πρόβλημα» είναι
μονόδρομος: έκτρωση.
Ένα παιδί το οποίο δεν ήταν στα σχέδια κανενός, μπορεί να
αποτελέσει τροχοπέδη για τα όνειρα κάποιου, τις φιλοδοξίες του, την καριέρα
του, ακόμα και να ανατρέψει τα σχέδιά του να γυρίσει τον κόσμο ή κάθε μέρα να
κάνει και από μια τρέλα όντας ελεύθερος και χωρίς υποχρεώσεις.
Δεκτή και σεβαστή η άποψή του κάθε ανθρώπου. Αλλά σε κάποια
πράγματα πρέπει να μπαίνει ένας φραγμός, πέρα από το κομμάτι καθαρά της ηθικής.
Πολλές φορές, λοιπόν, στα πλαίσια κάποιας συζήτησης
ερχόταν το θέμα σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, και στον τρόπο επίλυσης του
προβλήματος που δεν ήταν άλλος από την έκτρωση.
Εκεί, όταν έλεγες την άποψή σου ότι το να κάνεις έκτρωση
σημαίνει να δολοφονείς μια αθώα ψυχή, οι υπόλοιποι στην παρέα σε κοίταζαν σαν
να ήσουν στο τυροπιτάδικο και μόλις είχες πάρει το τελευταίο πιροσκί με
λουκάνικο.
Στην πορεία της ζωής του ανθρώπου το να έχει μια
ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη σίγουρα μπορεί να περιπλέξει τις καταστάσεις. Μπορεί να
έρθει σε μια στιγμή που το ζευγάρι δεν είναι σίγουρο ότι ο ένας θέλει τον άλλον
για κάτι περισσότερο από σωματική ικανοποίηση, άρα το να έρθουν ξαφνικά ευθύνες
τις οποίες συνήθως κανείς δεν έχει την διάθεση να τις αναλάβει, δυσκολεύουν
ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Είμαστε φύσει ευθυνόφοβοι, και αυτό δεν αλλάζει ότι
συναισθήματα και αν τρέφουμε για τον άλλον. Ακόμα και αν δεν έχει την
δυνατότητα να μεγαλώσει κάποιος ένα «ανεπιθύμητο» παιδί, μπορεί να το δώσει σε
μια οικογένεια η οποία θα του δώσει την αγάπη που του αξίζει, αγάπη την οποία
δεν θα μπορέσει όμως ποτέ να βιώσει εάν του κλείσουν την πόρτα στο τούνελ.
Από την άλλη πλευρά όμως ο άνθρωπος πρέπει να είναι
υπεύθυνος για τις επιλογές του και πρέπει να αντιμετωπίζει τις συνέπειες των
πράξεών του. Δεν μπορεί να επωφελούμαστε μόνο από τα καλά και να παραβλέπουμε
τα άσχημα και τα ρίσκα αναλόγως με το πώς μας συμφέρει.
Υπάρχουν ζευγάρια που προσπαθούν να κάνουν παιδί και για
τον α' ή β' λόγο δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν. Το να υπάρχουν από την
άλλη άτομα τα οποία σκοτώνουν μια ζωή πριν καν δημιουργηθεί, αυτό ξεπερνά τα
όρια της αχαριστίας.
Πρόκειται για ύβρη.
Σίγουρα δεν μπορεί να παρέμβει κάποιος στη ζωή και στην
προσωπικότητα κάποιου, καθώς αυτά είναι ευαίσθητα και λεπτά ζητήματα.
Δε γίνεται όμως από την άλλη να περνά απαρατήρητο το
γεγονός ότι αφαιρούμε μια ζωή πριν καν της δώσουμε την ευκαιρία να δημιουργηθεί
και να αναπτυχθεί μέσα σε μια κοινωνία έξι δισεκατομμυρίων έμβιων όντων, στους
οποίους δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσουμε πάνω στη γη. Στον κάθε ένα από εμάς
ξεχωριστά.
Με αυτές τις σκέψεις, δεν ήταν δυνατόν να σε πάρει ξανά ο
ύπνος.
Δεν είχες κοιμηθεί. Σκοτάδι παντού. Τα μάτια κλειστά.
Έβλεπες το τούνελ.
Η ευκαιρία να δεις τον ουρανό είχε χαθεί για πάντα.
