Άρτεμις Σπανού: Το κορίτσι-φαινόμενο του διεθνούς μπάσκετ - Κατερίνα Μοχράνη - 8 Οκτ 2016

Η Άρτεμις Σπανού αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του γυναικείου 

μπάσκετ. Παρά το νεαρό της ηλικίας της έχει καταφέρει να γράψει μια αρκετά αξιοπρόσεκτη καθώς κι αξιοσέβαστη καριέρα στον χώρο του αθλητισμού, κατακτώντας και τα αμερικάνικα εδάφη. Έχοντας πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό της από πολύ μικρή ηλικία, τις σπουδές της στην Αμερική και τις συμμετοχές της στην Εθνική Ελλάδος Γυναικών Καλαθοσφαίρισης, παραμένει ένα νέο κορίτσι, το οποίο παρά τις αντιξοότητες δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να παλεύει για τα όνειρά της.

Τι είναι για σένα το μπάσκετ;

Αυτή την ερώτηση την έχω κάνει κι εγώ στον εαυτό μου πολλές φορές. Το μπάσκετ είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Αν και θεωρείται το επάγγελμα μου, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Νιώθω, αισθάνομαι, γελάω, πονάω, χαίρομαι, στεναχωριέμαι μέσα απ’ αυτό. Είναι η ζωή μου, η λατρεία μου!

Γνωρίζω πως όταν ήσουν μικρή λάτρευες κι έπαιζες ποδόσφαιρο. Τώρα στα 23 σου αποτελείς ένα μεγάλο κεφάλαιο του γυναικείου μπάσκετ, το οποίο –φυσικά!- ακόμα γράφεται. Περίμενες να έχεις αυτή την εξέλιξη;

Ναι, η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα απ’ το ποδόσφαιρο, που αγαπούσα κι ακόμα αγαπώ, και μ’ αρέσει να παίζω που και που και να παρακολουθώ. Λόγω όμως συγκυριών και καταστάσεων βρέθηκα στο μπασκετικό χώρο κι είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Το αγάπησα παραπάνω αυτό το άθλημα. Βέβαια, κάνεις δεν μπορεί να φανταστεί τί εξέλιξη θα έχει άλλα πάντα έκανα όνειρα, κι ακόμα κάνω, κι είμαι τυχερή που μπορώ να πω ότι τα όνειρα μου πραγματοποιούνται. Φυσικά, θα δουλέψω ακόμα πιο σκληρά για να εκπληρώσω ακόμα περισσότερα!

Από πολύ μικρή ηλικία έχεις συμμετάσχει σε μεγάλες διοργανώσεις όπως πρωταθλήματα κορασίδων, νεανίδων, πρωταθλήματα γυναικών Α1 κατηγορίας, συν τη συμμετοχή σου στην Εθνική ομάδα. Θεωρείς πως για την πορεία σου μέχρι τώρα βοήθησε η εμπιστοσύνη που σου έδειξαν οι προπονητές σου ή ήταν μόνο θέμα ταλέντου και δουλειάς;

Είμαι σε θέση να πω ότι στο σωματείο που ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ, ο Πανιώνιος, με βοήθησε στο κομμάτι της βελτίωσης μου. Ήμουν τυχερή κι είχα προπονητές, οι οποίοι πίστεψαν σε μένα και με βοήθησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το να είμαι στην ομάδα της Α1 του Πανιώνιου μόλις 14 ετών και να κερδίζουμε πρωτάθλημα είναι κάτι το φανταστικό. Είχα την τύχη να προπονούμαι με μπασκετμπολίστριες υψηλού επιπέδου, Ελληνίδες και μη, κι είχα την τύχη να έχω πολύ καλούς προπονητές, είτε στις υποδομές, είτε στην μεγάλη ομάδα. Άρα, χωρίς αυτούς τους προπονητές να με βελτιώσουν και να με κάνουν καλύτερη, το ταλέντο θα πήγαινε χαμένο.

Για να γίνει κάποιος επαγγελματίας αθλητής χρειάζεται να στηριχτεί μόνο στο ταλέντο του ή πρέπει να δουλέψει κιόλας και μάλιστα αρκετά σκληρά;

Όταν πια φτάσεις σε ηλικία που δεν μπορείς να συμμετάσχεις στις μικρές ηλικίες, τότε βλέπεις και την διάφορα επιπέδου και εμπειρίας. Είναι σημαντικό για κάποια μπασκετμπολίστρια, εκτός του ταλέντου της να βάλει κι αρκετές ώρες δουλειάς μόνη της. Δεν χρειάζεται να σου το πει ή να σε πιέσει κάποιος να το κάνεις. Είναι το τί εσύ θέλεις και πως εσύ μέσα απ’ την προπόνηση θα το κατακτήσεις. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά που λένε για τους μεγάλες παίκτες που ξοδεύουν ατελείωτες ώρες μέσα στα γήπεδα και στα γυμναστήρια. Το ταλέντο θα υπάρχει άλλα χωρίς δουλειά δεν θα αναδειχθεί.

Αυτή τη στιγμή ανήκεις στη βασική 12άδα της Εθνικής Ομάδας Γυναικών στο μπάσκετ. Ήταν όνειρο ζωής για σένα να παίξεις φορώντας το εθνόσημο;

Νομίζω πως το όνειρο κάθε αθλητή είναι να μπορέσει κάποια στιγμή στη ζωή του να φορέσει το εθνόσημο και να εκπροσωπήσει τη χώρα του. Έχω την τιμή να φοράω το εθνόσημο απ’ τα 14 μου, ξεκινώντας απ’ τις μικρές εθνικές και συνεχίζω να το φοράω, αλλά τώρα πια στην Εθνική Γυναικών. Η εθνική ομάδα για εμένα είναι λατρεία. Έχω την μεγαλύτερη αγάπη γι’ αυτή την ομάδα.

Ας αφήσουμε όμως για λίγο την Ελλάδα κι ας πιάσουμε ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, την Αμερική. Πως πήρες την απόφαση ν’ αφήσεις τη ζωή σου, αλλά και την καριέρα σου εδώ για να πας εκεί;

Δεν ήταν εύκολη απόφαση για εμένα ν’ αφήσω την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τις παρέες μου, τις συνήθειες μου, τα πάντα μου με λίγα λόγια, και να πάω στην άλλη άκρη της γης. Αλλά, όταν αγαπάς κάτι κι αυτό το κάτι σου δίνει τέτοια ζωντάνια και χαρά, τότε θέλεις να κάνεις τα πάντα γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν αποφάσισα ότι αν ήθελα να γίνω καλύτερη και να κάνω το επόμενο βήμα, τότε έπρεπε να κάνω κάτι. Κάτι το οποίο δεν θα ήταν τόσο εύκολο για μένα και θα έπρεπε να δουλέψω παραπάνω γι’ αυτό. Επίσης, σημαντικό πράγμα στην απόφαση μου ήταν ότι θα μπορούσα να φοιτήσω παράλληλα με το μπάσκετ και τώρα να έχω στα χέρια μου ένα πτυχίο που θα φανεί πολύ χρήσιμο στο μέλλον.

Ήταν δύσκολη η μετάβαση από την ελληνική νοοτροπία στην αμερικάνικη; Όχι φυσικά μόνο σε θέμα ζωής αλλά και σε θέμα παιχνιδιού. Ως γνωστόν, άλλος τρόπος παιχνιδιού ο ελληνικός κι άλλο ο αμερικάνικος και δε ο κολεγιακός.

Ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή. Αρχικά βρέθηκα κάπου που δεν ήξερα κανέναν. Όλα ήταν άγνωστα για έμενα και επίσης διαφορετική γλώσσα επικοινωνίας. Μου πήρε κάποιο διάστημα να προσαρμοστώ σ’ όλο αυτό, για να πω την αλήθεια μου. Είχα φυσικά δυσκολίες και στο μπασκετικό κομμάτι. Διαφορετικός τρόπος παιχνιδιού στην Αμερική, πολύ πιο γρήγορος ρυθμός, περισσότερη επαφή και δύναμη (ειδικά στην θέση που παίζω) αλλά μέσα απ’ τη δουλειά και τη θέληση κατάφερα να προσαρμοστώ και σ’ αυτό το κομμάτι. Μέρα με τη μέρα προσπάθησα να γίνομαι καλύτερη και ν’ αποκτώ την εμπιστοσύνη των συμπαικτριών και προπονητών μου.

Παρ' όλα αυτά όμως έχεις καταφέρει να διακριθείς  αλλά και να βραβευτείς πολλές φορές μέσα απ’ τη συμμετοχή σου στο κολεγιακό πρωτάθλημα και σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.  Παρά τις διακρίσεις σου τόσο σε διεθνές, όσο και σε εγχώριο επίπεδο αλλά και το γεγονός ότι αποτελείς πρότυπο για πολλά κορίτσια, έχεις καταφέρει να μείνεις προσγειωμένη. Θεωρείς πως αυτή η στάση ζωής σε βοηθάει σε επαγγελματικό επίπεδο;

Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Μ’ αρέσει να δουλεύω σκληρά όταν θέλω ν’ αποκτήσω κάτι κι αυτό κάνω. Όλα αυτά τα βραβεία μπορεί να είναι η ανταμοιβή για τις ώρες προπόνησης που περνάω αλλά επίσης είναι και κίνητρο για να συνεχίσω να γίνομαι καλύτερη και να προσπαθώ πάντα για το κάτι παραπάνω. Πιστεύω ότι πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και το να είναι κάποιος προσγειωμένος και χαμηλών τόνων βοηθάει στο να είναι συγκεντρωμένος στον ίδιο του τον εαυτό.

Εσύ έχεις κάποιον μέντορα ή πρότυπο;

Είμαι τυχερή γιατί μπορώ να πω ότι έχω άτομα στη ζωή μου που θέλουν να με βοηθήσουν και το κάνουν χωρίς να υπάρχει κάποια ανταμοιβή γι’ αυτούς. Έχω 3-4 άτομα που εμπιστεύομαι και μιλάω μαζί τους για οτιδήποτε με απασχολεί. Είτε αυτό αφορά το μπάσκετ, είτε όχι. Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους στη ζωή σου που θα σε κάνουν καλύτερη, λέγοντάς σου κι αυτά που δε θες να ακούσεις.

Τώρα συνεχίζεις και παίζεις μπάσκετ μακριά από τη χώρα σου. Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;

Ναι, βάζοντας και το κολέγιο μέσα λείπω απ’ την Ελλάδα 6 χρόνια τώρα. Αρχικά μου λείπει η οικογένεια μου κι οι φίλοι μου αλλά με τα κινητά και την τεχνολογία,  η επικοινωνία μαζί τους έχει γίνει εύκολη. Θα έλεγα πως μου λείπει ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά είναι κάτι που δεν το έχω βρει πουθενά άλλου.

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την ποιότητα του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ και γι’ αυτό το λόγο πολλές παίχτριες έχουν καταφύγει σε ομάδες του εξωτερικού. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες βελτίωσης. Στα δικά σου άμεσα σχέδια είναι η επιστροφή σου στην Ελλάδα ή προτιμάς μια καριέρα στο εξωτερικό;

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης έχει πέσει το επίπεδο στη χώρα μας άλλα παρόλα αυτά γίνονται πολλές κινήσεις για να το επαναφέρουμε στο επίπεδο που ήταν. Σημαντικό γεγονός αποτελεί η είσοδος μιας ακόμα μεγάλης γυναικείας ομάδας στην Α1 κατηγορία και μακάρι να γίνουν κι άλλες παρόμοιες κινήσεις για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο το μπάσκετ στη χώρα μας. Η οργάνωση που υπάρχει στο εξωτερικό είναι διαφορετική μ’ αυτή που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει στο μέλλον. Δεν είμαι άνθρωπος που έχει πει στον εαυτό του πόσα χρόνια θα παίζω έξω ή ότι δεν θα επιστρέψω στην Ελλάδα. Τα πράγματα αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν οπότε θα κάνω ό,τι πιστεύω πως είναι το καλύτερο για μένα.

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον; Το WNBA (Women’s National Basketball Association) είναι ένα απ’ αυτά;

Όνειρο κάθε μπασκετμπολίστριας είναι να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο κι αυτή τη στιγμή το wnba είναι το υψηλότερο επίπεδο. Είναι το όνειρό μου και κάθε μέρα δουλεύω σκληρά για να μπορέσω να το πραγματοποιήσω.

Τι θα συμβούλευες τα νέα κορίτσια που ασχολούνται με τον αθλητισμό;

Στις μέρες μας είναι σπουδαίο που τα κορίτσια ασχολούνται με τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός είναι χαρά και μόνο όμορφα συναισθήματα πρέπει να τους δημιουργεί. Θα τις συμβούλευα να συνεχίσουν αυτό που κάνουν, να το χαίρονται καθημερινά και τέλος να μην αφήσουν κανέναν να τους πει πως δεν είναι ικανές για οτιδήποτε. Αν το πιστεύουν οι ίδιες τότε γίνεται!

Δώσε ένα μήνυμα σ’ όλους τους αναγνώστες του ilov.gr.

«Συνεχίστε πάντα να κάνετε αυτό που αγαπάτε!» Ευχαριστώ την Κατερίνα Μοχράνη και το ilov.gr, καθώς κι όλους εσάς για το χρόνο που ξοδέψατε για να με διαβάσετε. Καλή συνέχεια σ’ όλους. 

(Συνέντευξη από την Κατερίνα Μοχράνη για το www.ilov.gr)

1:56 μ.μ.