Ο έρωτας των ανθρώπων είναι μια παλιά ιστορία, όσο και η
ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη. Χωρίς τον έρωτα δε θα υπήρχε αναπαραγωγή και
χωρίς την αναπαραγωγή δεν θα υπήρχε η ανθρωπότητα. Τόσο
αλληλένδετες οι έννοιες έρωτας και ύπαρξη. Τόσο σημαντικές αλλά και τόσο
παρεξηγημένες.
Μέσα στα 3000 χρόνια ανθρώπινης δραστηριοποίησης πάνω στη
γη μόνο τα τελευταία 100 χρόνια ανθρώπινου πολιτισμού έγινε η κατάκτηση να
μιλούμε φυσιολογικά και για κάτι απόλυτα φυσικό. Είναι ο έρωτας στην σεξουαλική
του μορφή, στην σωματική του διάσταση.
Ο άνθρωπος έχει περάσει από τη φάση να μη μιλά καθόλου
γι’ αυτό, να έχει ενοχές (πίσω από διάφορα θρησκευτικά- φιλοσοφικά συστήματα).
Έχει καταδικάσει τη σεξουαλικότητα ως κάτι βρώμικο, αφύσικο, παρανόρμαλ. Έχει
εντάξει σεξουαλική συμπεριφορά ως ψυχική νόσο.
Η γνώση ως δύναμη αλλαγής όμως έφερε την επανάσταση, την
ανατροπή.
Η σεξολογία ως ιατρική ειδικότητα μελετά, καταγράφει τα
τελευταία χρόνια την εξέλιξη της σεξουαλικότητας και της συμπεριφοράς του
ανθρώπινου είδους όχι μόνο από ιατρικής άποψης αλλά και μέσα από ψυχοκοινωνική
σκοπιά.
Στο ιατρικό μέρος της βοήθησε ώστε μέσα στον 20ο αιώνα να
ξεκαθαριστούν και να περιγραφούν οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες και στα δυο
φύλα. Συντονίστηκαν οι επιστήμες της ιατρικής και στατιστικής, της τεχνολογίας
και προέκυψαν διαγνωστικές μέθοδοι και θεραπείες σε όλο το φάσμα της
σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Απενοχοποιήθηκε πλήρως η δυσκολία στο «τεχνικό» της
μέρος και πολλοί άνθρωποι λυτρώθηκαν στην προσωπική τους ζωή και εξέλιξη.
Οι ακριβείς μελέτες και μετρήσεις ορμονών που συμμετέχουν
στην σεξουαλική συμπεριφορά βοήθησαν την τεχνολογία να καλύψει ένα μέρος της
«γυναικείας» λειτουργίας στο συγκεκριμένο θέμα.
Αποτέλεσμα αυτού του βήματος ήταν το 1961 η ανακάλυψη του
αντισυλληπτικού χαπιού. Σταθερά πια και μέσω γυναικείας πρωτοβουλίας
διαχωρίστηκε η τεκνοποίηση από την έκφραση του ερωτισμού. Ένα γεγονός που
βασάνιζε την γυναικεία εκδήλωση ερωτικών συναισθημάτων διότι θα την κατέτασσε
στις «εύκολες», τις πόρνες, τις «άρρωστες» με το σεξ.
Οι γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας, η συζήτηση γύρω από
τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα βοήθησε στην πρόληψη και μείωση των
ασθενειών και των θανάτων, ή της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Στο ψυχοκοινωνικό τμήμα, ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι με
πρωτεργάτες τον Freud και τον Kinsey προσπαθούν να ρίξουν φως στο
ψυχοσυναισθηματικό κομμάτι της ερωτικής λειτουργίας και πως τα διάφορα
ψυχοσωματικά σύνδρομα πιέζουν την ισορροπημένη ερωτική έκφραση.
Ανάλογες μελέτες έριξαν φως στην σεξουαλική συμπεριφορά
του ανθρώπου υπό το πρίσμα των συνεχώς εξελισσόμενων προσώπων μιας βιομηχανοποιημένης κοινωνίας
όπου οι ρυθμοί είναι ιλιγγιώδεις. Αυτές οι εξελίξεις συντέλεσαν και στην αλλαγή
σεξουαλικών προτύπων.
Έτσι, με την πάροδο των χρόνων το σεξ έγινε περισσότερο
ατομική υπόθεση, γρήγορο και περιστασιακό. Κατά συνέπεια απομονώθηκε από τα
πλαίσια της συντροφικότητας και δεν αποτελεί θέμα του ζευγαριού.
Οι σχέσεις γίνονται δύσκολες και ο γάμος στην ερωτική του
–και όχι μόνο- διάσταση περνάει κρίση. Μιλήσαμε τόσο ανοιχτά για το σεξ, ίσως,
που συνδέθηκε με παιχνίδι επιδόσεων και εντυπώσεων. Μια ολόκληρη βιομηχανία
είναι στημένη πάνω στο σεξ που περιορίζεται όμως μόνο στην σωματική έκφραση και
εκτόνωση.
Πολλοί έγιναν δέσμιοι στην έκφραση ενός ακραίου ερωτισμού
ώσπου το σεξ να μετατραπεί στο πιο προβληματικό κομμάτι του εαυτού τους.
Ο άνθρωπος είναι φύση ερωτικό και πολιτικό ον. Ερωτικά
μηνύματα υπάρχουν παντού: στο μυαλό, στην ψυχή, στη φαντασία μας. Άλλοτε τα
εκπέμπουμε και άλλοτε τα φυλακίζουμε. Ανάλογα με το πώς μας έμαθαν να
αντιμετωπίζουμε την σεξουαλικότητά μας.
Η ισορροπία στον έρωτα απαιτεί γνώση, γνώση
εμπεριστατωμένη που θα δώσει στο άτομο ασφάλεια και σιγουριά.
Η σεξολογία στους ενήλικες όπως και η σεξουαλική
διαπαιδαγώγηση βοηθούν ώστε τα άτομα να αντιμετωπίζουν σωστά τα σεξουαλικά
θέματα και να ερωτεύονται χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος.
