Νόμιζε πως ήταν ψέμα.
Οφθαλμαπάτη. Στην αρχή είδε τον τίτλο του άρθρου και νόμιζε πως ήταν από κάποιο
troll site. Και όμως όχι. Με το που το είδε ο ουρανός συννέφιασε και ένιωσε
τους τοίχους του σπιτιού του να τον πλησιάζουν απειλητικά και να τον πνίγουν μέσα
στο σκοτάδι.
Το πρώτο ήταν μια πληγή για την ανθρωπότητα. Βιβλική καταστροφή.
Πίστευες πως θα σκότωνε όποια εγκεφαλικά κύτταρα κι αίσθηση αισθητικής είχαν
αφήσει ακόμα ζωντανά ταινίες όπως το Twilight. Ήταν, όμως, ακόμα χειρότερα.
Καταστροφή των ηθών.
Το δεύτερο θα είναι χειρότερο και από τον μετεωρίτη που εξαφάνισε
τους δεινοσαύρους.
Μια ταινία είναι μέσο διασκέδασης. Ή τουλάχιστον ήταν κάποτε.
Τώρα πλέον μέσω της εμπορευματοποίησης στο έπακρο του όρου
«κινούμενη εικόνα», μπορεί να βγαίνει ένα σκουπίδι στις αίθουσες το οποίο
επειδή έχει από πίσω το κατάλληλο promotion, κάνει παγκόσμια ρεκόρ στα
εισιτήρια.
Επιπλέον, επειδή θεωρείται από
τις πιο σεξουαλικές ταινίες της χρονιάς, καταντάς να ακούς τα χάχανα του (ως επί
το πλείστον γυναικείου) κοινού της όταν μιλάνε για την ταινία στο δρόμο πιο
συχνά κι από τις κόρνες των ταξί ή και από τα καντήλια του ενός οδηγού προς τον
άλλον.
Έχεις μια ταινία που υποτίθεται είναι σεξουαλική. Έχει υποτίθεται
ακραίες σκηνές σαδομαζοχιστικού σεξ. Κανένα πρόβλημα, ωραία μέχρι εδώ.
Όταν, όμως, πας αντικειμενικά και με ψυχρό μάτι να την δεις, καταλήγεις να
βλέπεις μια σούπα όπου οι σαδομαζοχιστικές σκηνές είναι 5 λεπτά στα 120 της
ταινίας, πιο ξενέρωτες και από soft τσόντες των 90's, ενώ όλο το υπόλοιπο είναι
ένα συνονθύλευμα κακών κλισέ, τόσο μη ρεαλιστικών, όσο και ανήθικων.
Δεν μπορεί να θεωρείται ρομαντική μια σχέση στην οποία ο άντρας
αδιαφορεί για το τι θέλει η γυναίκα και κάνουν μαζί μόνο ό,τι γουστάρει αυτός, αυτή
συμφωνεί γιατί είναι πλούσιος και ωραίος (τόσο απλά), ενώ εκείνος τη χτυπάει, της φέρεται άσχημα,
της πουλάει το αμάξι χωρίς τη συγκατάθεση της, μπαίνει κρυφά στο σπίτι της, την
παρακολουθεί στη δουλειά της και πολλά άλλα. Η κοπέλα σε αυτήν την περίπτωση
χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας.
Δεν είναι ρομαντικό. Είναι άρρωστο.
Δεν μπορεί να πηγαίνεις να το δεις με την κοπέλα σου (γιατί αν
θέλεις να πας μόνος σου...εκεί μάλλον εσύ έχεις πρόβλημα) και να βλέπεις
να σου παρουσιάζει η ταινία μια τέτοια κατάσταση ως φυσιολογική. Και μάλιστα να
αρχίσει η κοπέλα σου να σου ζητάει να κάνετε τα ίδια. Να υπογράψετε συμβόλαιο
πριν κάνετε σεξ. Να τη δένεις και να την κρέμας από το ταβάνι και να τη χτυπάς
με μια… πετσέτα.
Όλα αυτά βέβαια όταν καλυφθούν κάτω από το πέπλο ρομαντισμού (ο
οποίος καμιά σχέση βέβαια δεν έχει με αυτό), και φυσικά όταν υπάρχει η γραπτή
συγκατάθεσή της για να γίνουν αυτά μέσα από ένα συμβόλαιο, τότε όλα είναι
ηθικά, θεμιτά και νόμιμα.
Αν ο άντρας όμως ήταν άσχημος και άφραγκος και την πολιορκούσε,
τότε θα ήταν απλά stalker και ανώμαλος. Ενώ ο πλούσιος και ωραίος και
ωραίος Grey δεν είναι ανώμαλος. Γιατί είναι πλούσιος και ωραίος. Α, και φυσικά
κάνει ό,τι γουστάρει , γιατί είναι ωραίος και πλούσιος (δεν ξέρω αν σας το
ανέφερα αυτό!).
Όταν πας χαλαρός στο cinema να δεις ένα pop-corn movie, ξέρεις ότι
θα πας και θα περάσεις ευχάριστα ένα δίωρο. Όταν όμως πας και βλέπεις μια
παρωδία σχέσης που μάλιστα προβάλλεται σαν την ιδανική ρομαντική /σεξουαλική
ιστορία, και βλέπεις μάλιστα ότι η συγκεκριμένη ταινία έχει σπάσει τα ταμεία
παγκοσμίως, εκεί καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά με την έβδομη τέχνη.
Προσπαθείς να το ξεχάσεις. Να σκεφτείς πόσο όμορφη ήταν η ζωή πριν
βγει. Στην αρχή σκέφτηκες να οργανώσεις τις βάσεις για μια παγκόσμια συνωμοσία η οποία θα είχε σαν primary objective (ε, τι έχουμε δει τόσες σεζόν του
24...) να κάψει όλες τις κόπιες της ταινίας. Μετά σκέφτηκες ότι και να έπιανε
αυτό, υπάρχει και σε βιβλίο. Άρα μπορεί να γύριζε ξανά άλλος την ταινία με
ακόμα πιο ξινή πρωταγωνίστρια, και ακόμα χειρότερες ερμηνείες και κλαψιάρικα
κλισέ.
Δε γλιτώνεις με τίποτα.
Περνάς έξω από ένα cinema. Βλέπεις ζευγάρια να βγαίνουν. Γυναίκες
με έκφραση ικανοποίησης στα πρόσωπα και άντρες με έκφραση πιο κενή και από την
ατάλαντη πρωταγωνίστρια του Twilight. Η απελπισία στο βλέμμα τους ξεπερνά τα
όρια.
Θες να πας να τους χτυπήσεις στον ώμο. Να τους καθησυχάσεις.
Να τους πεις ότι...ναι...είμαστε κι άλλοι που τα υπομένουμε αυτά προκειμένου να
μην μας παρατήσουν και μείνουμε μπακούρια. Είναι στις default υποχρεώσεις μιας
σχέσης να κάνεις πράγματα που δε γουστάρεις καθόλου προκειμένου να μη σε
σιχαθεί αυτή που είστε μαζί.
Υπομονή...σε λίγους μήνες βγαίνει το νέο Star Wars.
Τότε θα πάρουμε την εκδίκησή μας!
Hold on my brothers...
