Σήμερα θα μιλήσουμε για σχέσεις. Τετριμμένο θα σκεφτείτε.
Κι έχετε δίκιο. Γι᾽ αυτό θα προσπαθήσω να το εξετάσω από μια άλλη σκοπιά. Πιο
καθημερινή, πιο ρεαλιστική. Ιστορίες που όλοι έχουμε ακούσει, ή ίσως κάποιοι από
μας έχουμε ζήσει. Ιστορίες που συμβαίνουν ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες.
Ξεκινάμε λοιπόν.
Πρώτος ήρωας της ιστορίας μας ο Αλέκος. Ο Αλέκος ήτανε
μάγκας, άντρας πολλά βαρύς, γόης από τους λίγους. Σπανίως έφευγε από τo κλαμπ
χωρίς «φορτωτική».
Κορόιδευε τους σχεσάκηδες φίλους του που δεν απολάμβαναν
τις έντονες στιγμές που είχε το προνόμιο να ζει αυτός και φυσικά κοκορευόταν με
κάθε ευκαιρία για τα κατορθώματά του.
Τα «θηράματά» του δεν τον αφήναν σε ησυχία αλλά αυτός
ξεκαθάριζε πως επιτελεί κοινωνικόν έργον και πως αυτό το Απολλώνιο κορμί δεν
είναι μόνο για μία.
Μέχρι που ο Αλέκος γνώρισε τη Μαρία. Και τότε έγινε όλα
όσα κορόιδευε… Κι ακόμη χειρότερα.
Βραδιά Champions League. Όλη η παλιοπαρέα μαζεμένη στο
γνωστό μέρος με πίτσες κι άφθονα μπιρόνια. Όμως κάτι λείπει… Πού είναι ο
Αλέκος;
Ο φίλος μας, λοιπόν, εθεάθη σε κυριλέ εστιατόριο να
δειπνεί με τα συμπεθέρια. Ναι, ναι! Έτσι τ’ αποκαλεί πλέον, γιατί έχει και
σοβαρή σχέση-δυο μήνες είναι αυτοί, όχι αστεία. Και κάπου εκεί χάσαμε τον
Αλέκο.
Επόμενο ζεύγος: Στέλιος-Έλενα. Μα τι έρωτας; Μα τι αγάπη;
Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν αυτήν τη γλυκουλινοαγαπουλοζουζουνοκατάσταση.
Αγαπιούνται τα παιδιά και δεν το κρύβουν. Το
διατυμπανίζουν, το βροντοφωνάζουν, βρε αδερφέ. (Το κέρατο βέβαια πάει σύννεφο αλλά
σημασία έχει ότι δείχνουν ευτυχισμένοι).
Γιατί έτσι είναι ο έρωτας. Θες να βγεις στα μπαλκόνια,
στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες και να το φωνάξεις. Και τι καλύτερος
τρόπος από το σύγχρονο κράχτη, το Facebook. Δέκα check-in τη μέρα σε καφετέριες
όπου απολαμβάνουν τις καφεδάρες τους, στα πιο in bars της πόλης όπου πίνουν τις
ποτάρες τους και φυσικά στις ωραιότερες παραλιάρες όπου κάνουν τις μπανάρες
τους.
Απαραίτητο support υλικό, φώτο με λόγια σοφά, όλο νόημα,
κυρίως στ’ αγγλικά (γιατί είμαστε και Ευρωπαίοι), τύπου: I didn’t know what love is till I saw her eyes.
Α, στο καλό! Συγκινήθηκα! Βρε παιδιά, βρε παιδιά… Αγαπιέστε.
Το καταλάβαμε. Μας το ᾽πατε, μας το ξανάπατε, όμως κρατείστε και κάτι για σας.
Γιατί τόσο ανάγκη πια για υπερπροβολή της τέλειας σχέσης; Δε μεγαλώνει η αγάπη
ανάλογα με τα check-in.
Δεν το ξέρατε;
Και προχωράμε απτόητοι. Ο Κώστας με την Κατερίνα
αγαπιούνται κι αυτοί. Και το δείχνουν κι αυτοί. Όμως γνωρίζουν ότι οι πειρασμοί
τη σήμερον ημέρα είναι πολλοί. Μάλιστα, η Κατερίνα, βλέποντας τις σουρλουλούδες
που κυκλοφορούν, τα ρακένδυτα κοράσια που θα έκαναν τα πάντα για ένα τζαμπέ
ποτό, δεν αφήνει το δικό της να κυκλοφορεί μόνος του.
Τι κι αν γουστάρει να βγει μια μέρα με τα φιλαράκια του
αντροπαρέα, να πουν τις μαλακίες τους, μπάστακας η Κατερίνα. Κι αυτή μαζί εκεί.
Να
βολιδοσκοπήσει την κατάσταση.
Ντάξει θα μου πείτε, όντως τα πράγματα έχουν ξεφύγει στις
μέρες μας, οι πειρασμοί πολλοί και μπλα μπλα μπλα…
Όμως, ρε Κατερίνα,
στο pro τι πειρασμοί υπάρχουν ρε γαμώτο; Πάρε κι εσύ κουκλίτσα μου τις
φιλενάδες σου να πάτε για κανά ποτάκι κι άσε το χριστιανό λίγο ν᾽ ανασάνει. Να
θυμηθεί ότι είναι άντρας.
Ναι είπαμε έχει γκόμενα, αλλά τον έχεις ευνουχίσει. Στο
τέλος θα ξεχάσει και τι είναι το offside. Τι; Δεν σ’ αφήνει γιατί οι φίλες σου
κοιτάνε δεξιά κι αριστερά και οι άντρες είναι λιγούρια κι αν δουν κοπέλες μόνες
τους σημαίνει ότι ψάχνονται κι ορμάνε;
Ε, Κωστάκη τα θέλει κι εσένα ο κώλος σου.
Και κλείνοντας, ένα λαμπρό παράδειγμα νεανίων που
φαντάζει παράξενο μετά τα προαναφερθέντα.
Ο Νίκος και η Στέλλα είναι καιρό
μαζί. Όμως δε βαριούνται ποτέ.
Αν τους έβλεπες έξω μπορεί και να τους περνούσες για κολλητούς
αφού δε σταματάνε να μιλάνε και να γελάνε με τόση αυθεντικότητα που σπανίως
βλέπεις στα υπόλοιπα στημένα ζευγάρια Αν
τους κάνει κέφι και τις φωτογραφίες τους θα βγάλουν και τα check-in τους θα
κάνουν, αλλά με μέτρο.
Περνάνε super αλλά δε χρειάζεται να δείξουν και ν’
αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Είναι καλά μαζί κι αυτό αρκεί. Δε χρειάζεται
να βάλουν στο προφίλ τους ότι είναι σε σχέση, ούτε να ξέρουν τον κωδικό απ’ το
έτερον ήμισυ για να μπαίνουν και να ελέγχουν.
Έχουν καταλάβει πως η εμπιστοσύνη χτίζεται μ’ εμπιστοσύνη
και πως η καχυποψία και η πίεση μόνο σε ψέματα οδηγούν.Και σαν να μην έφτανε
αυτό το παράδοξο, συνεχίζουν να έχουν φίλους. Α, στο καλό!
Κι έχει και πιο shocking. Και να περνάνε χρόνο και μ’
αυτούς. Και το αποκορύφωμα; Βγαίνουν και μόνοι μαζί τους. Ντάξει δε λέω, καμιά
φορά θα υπάρξουν και μικροζήλιες, αλλά μέχρι εκεί. Άλλωστε δίχως αυτά δεν έχει
νοστιμάδα το παιχνίδι.
Ο Νίκος και η Στέλλα έχουν μάθει να είναι ελεύθεροι μέσα
σε μια σχέση, όπου πολλοί νιώθουν να εγκλωβίζονται. Κι αυτό γιατί έχουν
καταλάβει πως ο τρόπος για να κρατήσεις κάποιον κοντά σου δεν είναι να τον
περιορίζεις, να του υπαγορεύεις πώς να κινηθεί και να του διαβάζεις μια λίστα
με τα «πρέπει» και τα «μη».
Ο μόνος τρόπος είναι να τον αφήσεις ελεύθερο να κάνει τις
επιλογές του, μα κάθε επιλογή να συμπεριλαμβάνει εσένα.
