Είναι και αυτό
το μυαλό, σαν ένα περιποιημένο μενού σε καλό εστιατόριο με τριπλή δόση άλατος.
Τόσο ωραίο περιεχόμενο, αλλά δεν μπορείς να το γευτείς γιατί η πρώτη μπουκιά
ξεπερνά τις αντοχές της γεύσης σου, ξεπερνάει τα λογικά όρια επεξεργασίας και
κοκκινίζουν όλες οι αισθήσεις σου, αυθόρμητα, ο οργανισμός σου σε απωθεί.
Ακριβώς όπως
και τα βράδια που βουτάς στα άδυτα του μυαλού και ψάχνεις για απαντήσεις και
προσπαθείς να αιτιολογήσεις αντιδράσεις και συμπεριφορές. Κάπου εκεί
ξεπροβάλλουν άνθρωποι με «τεράστιες δόσεις αλατιού», που νομίζουν ότι όσο πιο
πολύ αλάτι βάζουν, τόσο πιο αρεστοί γίνονται, αλλά καταλήγουν αηδιαστικοί.
Άνθρωποι που
στήριξες πολλά επάνω τους, που ήταν η επιλoγή σου και την υποστήριξες με όσα
μέσα είχες, ζύγισες ατελείωτες καταστάσεις και πάντα έβαζες το δάχτυλο να
σπρώξεις λιγάκι τη ζυγαριά προς το μέρος τους ώστε να είσαι εκεί για άλλη μια
φορά.
Έτσι θα μου
πεις είναι οι σχέσεις, γεμάτες αντιθέσεις, άσπρο και μαύρο, όπως και οι
άνθρωποι.
Όχι, θα σου πω
εγώ, ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι που είναι φτιαγμένοι να προσπαθούν να
φτιάξουν γκρι, με ένα μικρό ξυλάκι στα χέρια, ανακατεύοντας ό,τι απέμεινε από
δυο μικρά κεσεδάκια με χρώμα.
Από την άλλη,
βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που νομίζουν πως μπορούν να εκμεταλλευτούν την
προσπάθεια των παραπάνω, αυτοί, που μετράει περισσότερο ο εγωισμός κι η
αλαζονεία τους.
Αυτοί που
παίζουν με τα συναισθήματα των υπολοίπων γιατί δεν έχουν οι ίδιοι. Κρύβονται
πίσω από ένα «εγώ το εκφράζω διαφορετικά» και τελικά αντιλαμβάνεσαι πως δεν
εκφράζουν τίποτα, γιατί δεν μπορούν.
Δεν ξέρουν τι
σημαίνουν οι έννοιες «παραδίνομαι», «αφήνομαι», «προσφέρω» αφού η μόνη
μετάφραση, η μόνη συνώνυμη λέξη στο λεξικό τους για αυτές τις έννοιες είναι
«αδυναμία». Εξάλλου μην ξεχνάμε πως για να αφεθείς ή να προσφέρεις πρέπει πρώτα
να έχεις και την ικανότητα να νιώσεις.
Αυτοί οι
άνθρωποι, λοιπόν, είναι μια φούσκα (συν)αισθημάτων που με την πρώτη ευκαιρία
σκάει. Δυστυχώς, όμως, σκάει στα μούτρα εκείνων που προσπάθησαν, εκείνων που
θυσίασαν, παραδόθηκαν και πρόσφεραν.
Αυτό εξάλλου
είναι το μυστικό τους ˙ αδηφάγα ζώα, ικανά να κατασπαράξουν οτιδήποτε βρεθεί
μπροστά τους και μπορεί να ταΐσει το «εγώ» τους με όποιο τίμημα.
Ψάχνουν
απεγνωσμένα και νύχια και με δόντια να πετάξουν από πάνω τους οποιαδήποτε
υπόνοια για μερίδιο ευθύνης, γιατί δεν το αντέχει η άψογη εικόνα που έχουν
φτιάξει για τον εαυτό τους. Αλάθητοι, αστείρευτοι συμβουλάτορες των πάντων και
κριτές όλων..... των υπολοίπων.
Δεν επιτρέπουν
να εκφράσεις την άποψή σου για αυτούς, ιδίως όταν είναι αρνητική, αλλά
δικαιούνται να σε κρίνουν με επιτακτικό και μειονεκτικό τρόπο σε όλα τα επίπεδα
και χωρίς δικαίωμα συζήτησης ή αντίλογου.
Μπορούν ακόμα
και να σου επιτεθούν μόλις τους παρατάξεις επιχειρήματα για την λάθος κρίση
τους, πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο θα αποφύγουν να παραδεχτούν πως έχουν
λάθος ή ακόμα χειρότερα, να σε πείσουν ότι έχουν δίκιο.
Μην
απογοητεύεσαι! Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο πεινασμένοι που καταλήγουν να τρώνε
τις σάρκες τους. Να αυτοκαταστρέφονται πιστεύοντας πως καταστρέφουν, να
αδειάζουν οι ίδιοι πιστεύοντας πως ξεζουμίζουν.
Τίποτα δε
μένει κρυφό. Έρχεται η στιγμή που η άδεια τους προσωπικότητα βρίσκεται
αντιμέτωπη με τον πιο σκληρό κριτή τους, την ίδια τους την κατάντια.
Αυτοταπεινώνονται,
κάνοντας τα ίδια για τα οποία κάποτε -προκειμένου να το παίξουν για άλλη μια
φορά αλάθητοι- κατέκριναν, έπλαθαν έντεχνα σαν άλλο ένα λάθος και
κατακεραύνωναν με αυτό κάποιο από τα θύματά τους.
Τελικά, όμως,
ξεμένουν με μόνη συντροφιά έναν από αυτούς που κάποτε κατέκριναν και θεωρούσαν
«μηδενικό».
Γλείφουν εκεί
που κάποτε έφτυναν, γιατί απλά αντιλήφθηκαν πόσο μικροί είναι να υπερασπιστούν
τις αξίες που ως μεγάλοι μέντορες διατυμπάνιζαν. Φυσικά, μην ανησυχείς, δεν
έχουν κανένα ίχνος ντροπής. Είναι τόσο ευέλικτοι που ακόμα και για αυτό έχουν
ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας να πουν για να το δικαιολογήσουν.
Η μόνη
«αίσθηση» ντροπής πηγάζει μέσα από ψεύτικες στιγμές σιωπής, προσπαθώντας απλά
να βρουν την επόμενη δικαιολογία για να μεταφέρουν πολύ έντεχνα σε κάποιον άλλο
ακόμα και αυτό το φταίξιμο. Το φταίξιμο για τη μίζερη ζωή τους.
Μην τους
λυπάσαι, έχουν βρει ήδη το επόμενο θύμα τους, δεν υπάρχει καμία ελπίδα
ποτέ να εκτιμήσουν ό,τι και να τους δώσεις.
Υπάρχουν
παντού, σε σχέσεις, φιλίες, γείτονες, περαστικούς δυστυχώς ακόμα και σε οικογένειες.
Μην τους
κατηγορείς, μόνο φύγε από δίπλα τους όσο πιο αξιοπρεπώς γίνεται. Κράτησε την
ψυχή σου καθαρή γιατί η ευχαρίστησή τους θα είναι να σε δουν να τους συμπεριφέρεσαι
με τον ίδιο τρόπο που σου συμπεριφέρθηκαν.
Ξέρω, μπορεί
να κρατήσεις καθαρή την ψυχή σου, αλλά θα πληγώσεις πολύ τον εγωισμό σου.
Χίλιες φορές, όμως,
να πληγώσω εγώ ο ίδιος τον εγωισμό μου παρά κάποιος άλλος αχάριστος, την ζωή
μου.
Ας κρατήσουμε
τις αξίες μας απέναντι στους άλλους. Η ζωή ξέρει να ξεπληρώνει συμπεριφορές και
το κάνει με το γάντι, αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
