Κάποιοι πιστεύουν πως οι άνθρωποι
αλλάζουν, κάποιοι άλλοι όχι. Μερικοί θεωρούν πως απλά μπορούν να βελτιωθούν έως
ένα βαθμό σαν χαρακτήρες, άλλοι πάλι όχι. Γιατί όμως; Γιατί αδυνατούμε να
πιστέψουμε πως ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει;
Δεν έχει να κάνει με τον
χαρακτήρα. Αν είσαι δυνατός, αδύναμος, καλός, κακός χαρακτήρας, αυτό δεν
ορίζει τις ικανότητες σου προς βελτίωση.
Όλα πάλλονται μέσα από τη δύναμη
της θέλησης. Αν θες θα αλλάξεις, αν δεν θες δε θα αλλάξεις. Η διαφορά βρίσκεται
στο πόσο το θες. Ο λόγος που ένας άνθρωπος δεν αλλάζει είναι γιατί δεν το θέλει
πραγματικά.
Η θέληση είναι και αυτό μία
επιλογή. Επιλέγεις αν θέλεις κάτι ή όχι. Η ζωή είναι θέμα επιλογών. Το «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε
θέλω», ίσως είναι μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες που έχουν ειπωθεί ποτέ.
Ένα άτομο επιλέγει να μην
αλλάξει, γιατί δεν το θέλει πραγματικά. Επιλέγει να μην ξεβολευτεί απ̕ όλα αυτά που ορίζουν το άτομο του. Ή για να το
θέσουμε σωστά, απ̕ όλα αυτά που έχει επιλέξει να ορίζουν το άτομο του στον έξω
κόσμο. Το αναφέρουμε αυτό, γιατί πολλές φορές αυτό που δείχνουμε δεν είναι
απαραίτητα και αυτό που είμαστε πραγματικά.
Κάπως έτσι επιστρέφουμε στο θέμα
των επιλογών. Διαλέγεις τα χαρακτηριστικά που θες να έχεις, και χτίζεις ένα
χαρακτήρα με βάση αυτά. Το να τα αλλάξεις, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα,
ειδικά αν είσαι σε μία ηλικία που έχεις ήδη χτίσει μια ζωή πάνω σε αυτά. Ωστόσο
δεν είναι και ακατόρθωτο, το οποίο εξαρτάται από το πόσο το θες.
Όπως και πολλά άλλα πράγματα,
έτσι και η αλλαγή έχει στάδια. Στην αρχή το αρνείσαι, δε θεωρείς πως πρέπει να
αλλάξεις κάτι. Μόλις ξεπεράσεις το στάδιο της άρνησης, αρχίζεις να σκέφτεσαι τι
έχεις κάνει λάθος και πώς μπορείς να το διορθώσεις. Μόλις το αποδεχτείς, έχεις
κάνει τη μισή διαδικασία. Η άλλη μισή είναι να θελήσεις πραγματικά να αλλάξεις
και να πάρεις την απόφαση να το τολμήσεις.
'Άπαξ και βρεις τη θέληση, είσαι
ένα βήμα πιο κοντά σε έναν άλλον εαυτό. Πολλοί αποτυγχάνουν είτε στην πρώτη
φάση, είτε στη δεύτερη. Άλλοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν την άρνηση και άλλοι
δεν μπορούν να βρουν τη θέληση.
Το περίεργο, όμως, δεν είναι
αυτοί που δε θέλουν να αλλάξουν, αυτό είναι μία λογική κατάληξη. Το περίεργο
είναι αυτοί που δεν πιστεύουν πως οι άλλοι δεν μπορούν να αλλάξουν.
Δε σας έχει τύχει να δείτε ποτέ,
ένα άτομο, αδύναμο σαν χαρακτήρα, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του
ή κάποιον άλλον, είτε λεκτικά, είτε σωματικά, να κάνει μία στροφή 180 μοιρών
και να παρουσιάζεται ένας νέος άνθρωπος; Εφόσον μπορεί ένας αδύναμος χαρακτήρας
να αλλάξει και να γίνει πιο δυναμικός, γιατί αντίστοιχα, ένας άνθρωπος με κακή
συμπεριφορά, οποιασδήποτε μορφής να μην μπορεί να αλλάξει; Δεν είναι όλες οι
περιπτώσεις ίδιες και σίγουρα υπάρχουν και μη αναστρέψιμες.
Προτού, όμως, βιαστούμε να
βάλουμε την ταμπέλα «Αδιόρθωτου» σε ένα άτομο ή μία κατάσταση γενικότερα,
οφείλουμε να δίνουμε στον άλλον το “Benefit of the doubt”. Γιατί για κάποιους χαρακτήρες δεν
φταίνε μόνο οι επιλογές ενός.
Η οικογένεια για παράδειγμα διαδραματίζει
έναν από τους πιο σημαντικούς αν όχι τον σημαντικότερο ρόλο στην διάπλαση ενός
χαρακτήρα. Αν ένα παιδί έχει μεγαλώσει με σκηνές βίας μέσα στο σπίτι, λογικό
είναι να είναι ο αυριανός τραμπούκος στο δημοτικό και το γυμνάσιο, ο αλήτης στο
λύκειο και ο σύζυγος που κακοποιεί τη γυναίκα του σε είκοσι χρόνια από τώρα,
μπορεί και όχι.
Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν
μπορεί να κρίνει γιατί κανένας δεν είναι αναμάρτητος. Αν το θελήσει κάποιος θα
αλλάξει, αν όχι θα είναι καταδικασμένος να ζήσει με τις συνέπειες των επιλογών
του.
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν το θες, γι̕ αυτό σταματήστε να δικαιολογείτε την
ανικανότητα σας να σπάσετε το κατεστημένο του εαυτού σας με ταμπέλες που δεν
όρισε κανείς για κανέναν.
