-Πάρε τα
πράγματα σου και σήκω και φύγε από το σπίτι μου!
-Μην
ανησυχείς αυτό θα κάνω…
Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία για
εκείνον πριν από τρία χρόνια. Πότε δεν κατάλαβε πώς θα μπορούσε η ίδια του η
μάνα να του έλεγε κάτι τέτοιο. Δε φοβήθηκε να προχωρήσει παρακάτω αλλά πότε δεν
θα ξεχνούσε το βλέμμα της και τα λεγόμενα της εκείνη την μέρα.
Σαν χαρακτήρας και σαν εξωτερική
εμφάνιση μάνα και γιος ήταν ίδιοι, πόσο μάλλον αχώριστοι από τότε που τον
κράτησε για πρώτη φορά στα χέρια της. Την αγάπησε από την πρώτη στιγμή που την
κοίταξε στα μάτια, που κατακόκκινος και μετά από μια δύσκολη γέννα ανέπνεε τον
ίδιο αέρα μαζί της.
Δε θα ξεχνούσε ποτέ τα βράδια,
μετά από τις σκανταλιές που είχε κάνει, να τον σηκώνει από το κρεβάτι και να
τον παίρνει αγκαλιά στον μαλακό καναπέ του σαλονιού. Να του χαϊδεύει τα μαλλιά
(πάντα του άρεσε να του το κάνει αυτό), να κλαίνε παρέα και να ζητάει ο ένας
στον άλλον συγγνώμη.
Φίλοι και συγγενείς λέγανε ότι
ήταν μία σχέση πάθους και μίσους. Του έκανε όλα τα χατίρια, ποτέ δεν τον άφησε
παραπονεμένο. Εκείνος πότε δεν ξέχασε να την αγαπάει και να τρέχει από πίσω της
όλη την ώρα, σαν τις αμαρτίες της.
Αλλά ποτέ δεν το είχε υπολογίσει
αυτό, εκείνο το βράδυ άλλαξαν όλα, σαν έφτασε η ταινία στο τέλος της και οι
θεατές έπρεπε να σηκωθούν και να φύγουν.
Ήταν μόλις 17 χρονών λίγο πριν
από τις πανελλήνιες που της είπε το μεγάλο του μυστικό, κάτι που δεν είχε
μοιραστεί ποτέ μαζί της γιατί απλώς φοβόταν ότι θα την στεναχωρούσε. Και της το
είπε μια και έξω…
-Μάνα,
είμαι γκέι.
Σιωπή στον χώρο και η μάνα του
ανοιγόκλεισε τα μάτια της. Νόμιζε ότι της έκανε πλάκα αλλά συνειδητοποίησε ότι
ήταν η καθαρή αλήθεια. Το άφησε εκτός για μήνες και η αντιμετώπιση άλλαξε, πιο
απόμακρη και όχι πολλές κουβέντες.
Πάλευε να το συνειδητοποιήσει
αλλά σιγά-σιγά ξεχνούσε ποιος ήταν ο γιος της. Ώσπου σκέφτηκε να τον
ταρακουνήσει και αποφάσισε να τον διώξει. Νόμιζε ότι οι επιλογές του ήταν ένα
ρούχο που όποτε θες το αλλάζει και βάζει ένα άλλο στην θέση του.
Όταν μάζεψε την βαλίτσα του και
χτύπησε την πόρτα πίσω του, εκείνη κατάλαβε ποιος πραγματικά ήταν. Το παιδί που
του είχε δώσει ζωή και με μιας τα κατέστρεψε όλα αυτά και ξέχασε τι σημαίνει να
είσαι σωστός γονιός.
Το μάθημα από όλη αυτή την
ιστορία δεν είναι το σκηνικό και ούτε οι επιλογές του παιδιού. Έτσι και αλλιώς
είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που υπάρχουν στον κόσμο αυτό. Το πραγματικό
μάθημα είναι ότι τους γονείς δεν τους επιλέγεις αλλά είναι ό,τι σου κάτσει.
Όλοι κάνουμε λάθη, είτε μικρά
είτε μεγάλα, δεν έχει σημασία αυτό. Σε μερικές περιπτώσεις η ζημιά είναι
ανεπανόρθωτη και το «ποτέ δεν είναι αργά» ακούγεται
λίγο κλισέ. Οι σχέσεις μάνα και γιου είναι από τις πιο ευαίσθητες και
ευμετάβλητες σχέσεις.
Το πρόβλημα είναι θα προλάβεις
πριν παγώσει μέσα του;
Εεε, μάνα;
