Αποτυχία. Η λέξη που τρέμουμε από το νηπιαγωγείο. Η λέξη που μας
στοιχειώνει σε όλα μας τα χρόνια: μαθητικά, φοιτητικά, επαγγελματικά. Η λέξη,
ίσως, η μοναδική, που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Σε κάθε τομέα της ζωής μας για την ακρίβεια.
Πήρες Β στον έλεγχο της τρίτης δημοτικού; Αποτυχία. Έγραψες 15 σε
ένα διαγώνισμα αρχαίων στο γυμνάσιο; Αποτυχία. Δε σε προτίμησε η Αννούλα στην
πρώτη λυκείου; Αποτυχία. Δεν πέρασες στο πανεπιστήμιο; Αποτυχία. Απολύθηκες από
τη δουλειά σου; Αποτυχία.
Δουλεύεις δωδεκάωρο για 500 ευρώ το μήνα; Αποτυχία. Είσαι ακόμα
ανύπαντρη στα τριανταπέντε σου; Αποτυχία. Παντρεύτηκες αλλά δεν έκανες παιδιά;
Αποτυχία. Χώρισες στα σαράντα σου; Αποτυχία.
Η κοινωνία, οι γονείς, το περιβάλλον, ακόμα και ο ίδιος σου ο εαυτός
είναι έτοιμοι να σου κολλήσουν την ταμπέλα της αποτυχίας σε κάθε στροφή της
ζωής σου που δε θα πάει όπως επιτάσσουν οι κοινωνικές δομές. Οτιδήποτε ξεφεύγει
από τους στόχους που οφείλεις να έχεις πετύχει σε κάθε ηλικία μπορεί και θα
θεωρηθεί αποτυχία.
Όλοι έχουμε βρεθεί εκεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας. Ίσως κι
εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές να είσαι ακριβώς σε αυτό το σημείο.
Στέκεσαι μπροστά στη ζωή σου, κοιτώντας τα συντρίμμια, νιώθοντας απόγνωση,
μοναξιά και αγωνία.
Είσαι εκείνος που απολύθηκε, εκείνος που χώρισε, εκείνος
που δεν πέρασε στις εξετάσεις, ο μόνος ανύπανδρος σε έναν κύκλο γεμάτο
παντρεμένους, εκείνος που πρέπει να μεγαλώσει μόνος ένα ή περισσότερα παιδιά,
εκείνος που δεν έχει χρήματα ούτε για το νοίκι του.
Η μόνη σκέψη που περνάει από το μυαλό σου είναι ότι είσαι τραγικά
αποτυχημένος. Ξέρεις ότι οι χειρότεροί σου φόβοι βγήκαν αληθινοί. Το βλέπεις
στα μάτια των γονιών σου, στα μάτια των φίλων σου. Είναι επίσημο: είσαι ό,τι
πιο αποτυχημένο μπορείς να φανταστείς!
Στάσου, όμως, μια στιγμή. Κάνε ένα βήμα πίσω και δες όλη την
κατάσταση ξανά.
Ξέρεις, υπάρχει πάντα και μια άλλη οπτική σε καθετί που μας
ταλανίζει. Αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι και ανοιχτοί να δούμε τα πράγματα αλλιώς.
Ξέρω τις σκέφτεσαι.
«Άσε μας ρε κοπελιά εσύ και οι θεωρίες σου. Άντε γράψε για καμιά
ερωτική απογοήτευση κι άσε μας στον πόνο μας!» Δε σου κρύβω ότι πριν λίγα
χρόνια κι εγώ το ίδιο θα σκεφτόμουν διαβάζοντας ένα τέτοιο άρθρο.
Η ζωή όμως έχει μεγαλύτερη φαντασία και χιούμορ από εμάς και
φροντίζει να μας δείχνει πάντα το δρόμο προς τον «άλλο» τρόπο σκέψης. Τώρα τι
κάνουμε εμείς με αυτό είναι άλλο θέμα...
Η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η αποτυχία είναι απελευθερωτική,
είμαι μια στιγμή μαγική. Όσο πιο μεγάλη η αποτυχία, όσο πιο κοντά στον πάτο
είσαι τόσο πιο απελευθερωμένος νιώθεις. Γιατί είναι τότε που καταλαβαίνεις ότι
δε χρειάζεται πια να προσποιείσαι για το ποιος είσαι. Γιατί καταλαβαίνεις πλέον
ότι σε αυτό το σημείο που έχεις φτάσει δε μετράει τίποτα άλλο, παρά εσύ και ο
εαυτό σου.
Γιατί εκεί βρίσκεσαι μπροστά σε ένα σταυροδρόμι: ή θα
θυματοποιηθείς, θα πέσεις σε κατάθλιψη και θα καταρρεύσεις ή θα ανακαλύψεις
μέσα σου έχεις όλα τα υλικά για να βρεις το δρόμο που θα σε κάνει πραγματικά
ευτυχισμένο.
Στην πραγματικότητα είσαι ένας πραγματικά ευλογημένος άνθρωπος
ακριβώς επειδή απέτυχες! Πώς γίνεται αυτό; Καταρχάς επειδή αυτό σημαίνει πως
προσπάθησες. Πήρες ρίσκα, έδρασες, έβαλες την ενέργειά σου σε κάτι,
εμπιστεύτηκες, δημιούργησες. Με δυο λόγια, έζησες.
Τι κι αν παντρεύτηκες και χώρισες; Άλλοι τρέμουν το γάμο και δεν το
αποτολμούν καν. Τι κι αν απολύθηκες; Αυτό σημαίνει ότι έχεις εμπειρία, γνώση,
πρόγραμμα και σε αυτά θα πατήσεις για να κάνεις τα επόμενα βήματα. Τι κι αν δεν
έχεις χρήματα. Είναι μια κατάσταση εντελώς προσωρινή που θα σου δώσει τη γνώση
πως δεν είναι τα χρήματα το παν στη ζωή αλλά εσύ.
Στην ουσία η αποτυχία και ειδικά η απόλυτη αποτυχία θα σου δείξουν
το δρόμο να ανακαλύψεις την εσωτερική σου δύναμη, τι αγαπάς και τι μισείς, τι
θες να κάνεις και τι όχι, ποιος θες να είσαι και πώς θα το πετύχεις, πού πρέπει
να εστιάσεις και που όχι.
Μικρά πράγματα που δεν τα πρόσεχες πριν αρχίζουν να αποκτούν αξία:
ένας καφές αποκτά άλλη σημασία όταν τα λεφτά σου είναι μετρημένα. Ψωνίζεις στο
σούπερ μάρκετ με μεγάλη προσοχή για να μη ξεφύγεις από το ελάχιστο ποσό που
έχεις να διαθέσεις και τότε συνειδητοποιείς πόσο λίγα πράγματα χρειάζεσαι στην
πραγματικότητα.
Καταλαβαίνεις πόσες τεχνητές ανάγκες είχες. Μπορεί να έχεις πέντε
ευρώ να περάσεις πέντε μέρες όμως αρχίζεις να σκέφτεσαι πως είναι κι αυτό μέρος
της απελευθερωτικής διαδικασίας.
Όταν φτάσεις εκεί, τότε
είναι που αρχίζουν να εμφανίζονται οι σωστοί άνθρωποι και να σου αδειάζουν τη
γωνιά οι τοξικοί, εκείνοι που σου έκλεβαν την ενέργεια χωρίς να το καταλάβεις
καν. Η αποτυχία είναι αυτή που θα σε αναγκάσει να ανακαλύψεις πόση ισχυρή
θέληση έχεις, πόση πειθαρχία και δύναμη διαθέτεις, αλλά και πως οι άνθρωποι που
πραγματικά σε αγαπούν θα σε βοηθήσουν με κάθε τρόπο να σταθείς στα πόδια σου.
Ο μεγαλύτερος σου φόβος έγινε πραγματικότητα: Απέτυχες. Μπορείς να
θρηνείς αιώνια, να μείνεις στην αυτολύπηση και να αφήσεις τον τρόμο να σε παραλύσει.
Ή μπορείς να πατήσεις με δύναμη στον πάτο που βρέθηκες και εκεί να βάλεις τα
θεμέλια για τη νέα ζωή που θα σε οδηγήσει σε σένα, στην εσωτερική σου δύναμη
και στην πραγματική ευτυχία.
Η αποτυχία είναι μια πραγματική ευλογία. Αξίζει τον κόπο να
προσπαθήσεις να τη δεις έτσι. Πίστεψέ με, η θέα από ψηλά, όταν έχεις βρεθεί
στον πάτο κι έχεις φύγει από κει, είναι απλά μαγική! Γιατί πια νιώθεις βαθιά
μέσα σου την ασφάλεια και ξέρεις πώς να επιβιώνεις ό,τι κι αν συμβεί.
