Θυμάμαι τον εαυτό μου ν᾽ απολαμβάνει τη μουσική από όταν
μπορούσε να λαλήσει μια απλή λέξη όπως «μαμά, μαμ» ή «μπαμπά».
Μεγαλώνοντας, πέρασα από πολλά μουσικά κύματα. Από rock,
όλα τα είδη της metal music, μέχρι και το ελληνικό έντεχνο ή και ρεμπέτικο. Ακόμα και τώρα, στα 35 μου (34 και κάτι),
ξαπλώνω στο κρεβάτι με ένα τραγούδι στα ακουστικά, προσποιούμενος πως το τραγουδάω μπροστά στο κοινό μου, ή πως παίζω ένα
ανεπανάληπτο σόλο στη θέση του Jimmy Page.
Δεν μπορώ να πω πως έχω ένα αγαπημένο συγκρότημα, καθώς
πιστεύω πως, όπως και στην συγγραφή έτσι και στη μουσική, κάθε καλλιτέχνης έχει τα καλύτερα, αλλά και τα όχι τόσο καλά
έργα του.
Άλλωστε, οι αποτυχίες μας οδηγούν στο καλύτερο
αποτέλεσμα, αν τις αντιληφθούμε με μια πιο αισιόδοξη ματιά. Όποτε καλούμαι να πω κάθε φορά που κάποιος με ρωτά τι μουσική ακούω,
απαντώ πως αρέσκομαι στη στιγμή. Για παράδειγμα τώρα, μιας και γράφω για την jazz, ακούω το ‟The Look of Love” από τον Stanley
Turrentine.
Γέννημα θρέμμα της Βόρειας Αμερικάνικης Ηπείρου, η jazz
μπορεί να θεωρηθεί ως μια αντανάκλαση της πολιτιστικής πολυμορφίας και του ατομικισμού της τόσο νεαρής σε ηλικία χώρας.
Ο πυρήνας της είναι η αποδοχή κάθε μουσικής επιρροής και
προσωπικής έκφρασης, μέσω του αυτοσχεδιασμού. Καθ᾽ όλη την ιστορία της, η Jazz έγινε μουσική του λαού κι έχει επεκταθεί σε
τέτοιο σημείο, που τα είδη της ακούγονται εντελώς διαφορετικά το ένα από το άλλο.
Αν και για πρώτη φορά ακούστηκε στα «Νέγρικα» (ένας
τίτλος που δεν αποδέχομαι ατομικά, παρά μόνο αναφέρω για να τονίσω την ιστορική τοποθέτηση της λέξης) μπαρ της Νέας Ορλεάνης
στις αρχές του 20ου αιώνα, πλέον, μπορεί να ακουστεί σε κλαμπ, αίθουσες συναυλιών, και φεστιβάλ ανά όλο τον κόσμο.
Η Νέα Ορλεάνη ήταν μια σημαντική πόλη, με ένα από τα πιο
πολυσύχναστα λιμάνια της χώρας, όπου άνθρωποι από όλο τον κόσμο τριγυρνούσαν τα σοκάκια της, πίνοντας και τραγουδώντας κι
ως εκ τούτου, οι μουσικοί είχαν εκτεθεί σε μια μουσική ποικιλία.
Ευρωπαϊκή Κλασική μουσική, Αμερικάνικα Blues και
Νοτιοαμερικανικά τραγούδια και ρυθμοί, βρέθηκαν σε ένα ατελείωτο και παράφρον, αλλά με απολαυστικό τέμπο, όργιο και γέννησαν
την jazz.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για τη προέλευση της λέξης jazz,
αλλά κυρίως θεωρείται ότι ήταν αρχικά σεξουαλικός όρος· και πρέπει να βρεθείς στη Νέα Ορλεάνη μία φορά στη ζωή σου, για να
καταλάβεις πως δε γίνονταν να σημαίνει κάτι άλλο.
Ένα πράγμα που κάνει τόσο μοναδική την jazz, είναι ότι εστιάζει
στον αυτοσχεδιασμό. Κορυφαίος αντιπρόσωπός της, ο Louis Armstrong, τρομπετίστας από τη Νέα Ορλεάνη και πατέρας
της σύγχρονης jazz και του αυτοσχεδιασμού. Τα solo του ήταν μελωδικά και παιχνιδιάρικα, γεμάτα με την ενέργεια που κουβαλούσε
κάθε φορά που στέκονταν στη μουσική σκηνή.
Ο Louis Armstrong ενέπνευσε αμέτρητους καλλιτέχνες να κάνουν τη μουσική
δική τους, καλλιεργώντας το προσωπικό τους ύφος.
Η δημοτικότητα της μουσικής άρχισε να αυξάνεται χάρης στο
ραδιόφωνο, και μεγάλα πολιτιστικά κέντρα σε όλη τη χώρα άρχισαν να φιλοξενούν δεκάδες συγκροτήματα. Αίθουσες χορού στο
Σικάγο, Κάνσας, και Νέα Υόρκη κατακλύζονταν από οπαδούς της μουσικής, κάτι που γέννησε και την εποχή του «Swing».
Η εν λόγω δημοτικότητα έδωσε στους μουσικούς την ευκαιρία
να πειραματιστούν σε διαφορετικές προσεγγίσεις του αυτοσχεδιασμού.
Για παράδειγμα, ο σαξοφωνίστας Τσάρλι Πάρκερ και ο
τρομπετίστας Dizzy Gillespie άρχισαν να αναπτύσσουν το είδος «Bebop,» το όνομα του οποίου αναφέρεται στα ρυθμικά χτυπήματα που ακούγονται
σε κάθε τραγούδι.
Ο Parker και ο Gillespie έπαιζαν μπροστά από μικρό κοινό
ανά όλη τη χώρα, και πολλοί μουσικοί μαζεύονταν ν᾽ ακούσουν τη νέα κατεύθυνση που είχαν πάρει. Η πνευματική προσέγγιση αυτών
των πρωτοπόρων του «Bebop,» έχει καθορίσει τα πρότυπα για πολλούς μουσικούς της jazz του σήμερα.
H jazz είναι πλέον μια ανεπτυγμένη μορφή τέχνης που
συνεχίζει να εξελίσσεται και επεκτείνεται προς πολλές κατευθύνσεις.
Κάθε δεκαετία που περνά, ακούγεται ανανεωμένη και
διαφορετική από την προηγούμενη.
Από την εποχή του «bebop,» η τζαζ σκηνή έχει συμπεριλάβει
την Avant-garde μουσική, Latin jazz, jazz/rock fusion, και αμέτρητες άλλες μορφές. Η jazz σήμερα είναι τόσο ποικίλα
και ευρέως διαδεδομένη που υπάρχει κάτι μοναδικό και ενδιαφέρον στο στιλ του κάθε καλλιτέχνη.
Αλλάζω τραγούδι. Αυτή τη φορά είναι Blues, αλλά αυτό το
είδος θα το διαβάσουμε την επόμενη φορά.
