Η κρυφή ιστορία της Χριστίνας.
Εκείνος 39 κι εγώ τρελά ερωτευμένη μαζί του.
Τον σκεφτόμουν συνεχώς, περπατούσα στο δρόμο κι
αναζητούσα τη μορφή του, τσέκαρα ανά πέντε λεπτά το κινητό μου, περίμενα να φανεί.
Ήμουν 19 χρονών.
Είναι η περίοδος που, επειδή έχεις τελειώσει το σχολείο,
νιώθεις πως ξαφνικά μεγάλωσες, μετακομίζεις, γνωρίζεις ανθρώπους, αφήνεις
άλλους πίσω, χαίρεσαι και άλλοτε λυπάσαι γι᾽ αυτές τις προσθαφαιρέσεις που
έχουν γίνει στη ζωή σου κι αποφασίζεις να ξεκινήσεις τη ζωή που τόσο περίμενες.
Κι έρχεται μια πανωλεθρία, ένας τυφώνας, παρασύρει τα
πάντα στο πέρασμά του και σε αφήνει σύξυλη, μέσα σ᾽ ένα σκοτεινό δωμάτιο να
μουντζώνεις μια τον εαυτό σου και μια την τύχη σου.
Πάντα μου άρεσαν άντρες μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτό, όμως,
αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Μιλάμε για μία φαντασίωση που κατέληξε πραγματική.
Ο Πέτρος ήταν συνεργάτης του πατέρα μου, με γνώριζε από
παιδί κι εγώ εκείνον. Ήταν το καλοκαίρι του 2012 που μεταξύ μας σχέση ξέφυγε
από τα τυπικά, κατά πολύ.
Ένα απόγευμα γύρισα σπίτι και τον βρήκα στο σαλόνι μου.
Πάγωσα.
-Πού ᾽σαι, ρε Χριστινάκι;
-Γεια σας! Είπα ευγενικά προσπαθώντας να κρύψω όσα
έτρεχαν στο μυαλό μου.
-Έλα πια με αυτόν τον πληθυντικό, δεν είμαι και τόσο
μεγάλος.
-Δίκιο έχεις μωρέ. Πού είναι οι γονείς μου;
-Η μητέρα σου δε γύρισε ακόμη απ᾽ τη δουλειά κι ο πατέρας
σου κατέβηκε στο γκαράζ να φέρει μερικά σχέδια που ξέχασε στο αυτοκίνητο.
Δεν πρόλαβα να απαντήσω κι ο πατέρας μου εμφανίστηκε και
διέλυσε τη σκηνή.
Εγώ κλείστηκα στο δωμάτιό μου. Μιλούσα με ένα παιδί τότε
απ᾽ τη σχολή. Ευγενικός, έξυπνος, σέξι. Το «πακέτο» που λέμε. Παρ᾽ όλα αυτά
ποτέ δε με έκανε ν᾽ ανατριχιάσω στο άκουσμα της φωνής του, ποτέ δε με άφησε
ξάγρυπνη η σκέψη του.
Μόνο ο Πέτρος το είχε κατορθώσει αυτό, μονάχα εκείνος ο
γοητευτικός, γεροδεμένος άντρας με τη βαθιά φωνή και τα απίστευτα χέρια. Αν ο
άντρας δεν έχει ωραία χέρια, δεν κάνει για μένα. Νόμος.
Το βράδυ βγήκαμε κοριτσοπαρέα σ᾽ ένα μπαράκι στο χωριό.
Έπινα χαλαρά το ποτό μου όταν ένιωσα ένα χέρι να με χαϊδεύει στη μέση. Γύρισα
απότομα, τρόμαξα. Ήταν εκείνος.
Ακόμα αισθάνομαι αποτυπωμένο επάνω μου το χάδι του, το
σημάδι που χαράχτηκε ανεξίτηλα στο κορμί μου.
«Τι κάνεις κοριτσάκι;», τα λόγια του, αυτούσια.
Απογοητεύτηκα για μια στιγμή, μα αποφάσισα να
εκμεταλλευτώ την ευκαιρία.
Είχα ήδη ζαλιστεί καθώς έπινα το τρίτο ποτό, του ψιθύρισα
μερικές σκόρπιες λέξεις στο αφτί, του χαμογέλασα όλο νόημα (ή τουλάχιστον έτσι
πίστευα πως έκανα) κι άρχισα να χορεύω ελαφρώς ενώ τα σώματά μας βρισκόταν πολύ
κοντά, σχεδόν ακουμπούσαν.
-Έχεις γίνει ολόκληρη γυναίκα, μου είπε.
Άπλωσε διστακτικά το χέρι του και άγγιξε το κολιέ που
κρεμόταν στον λαιμό μου.
-Σου αρέσει;
-Σου πάει.
-Πέτρο…
Ήμουν έτοιμη να του προτείνω να πάμε μαζί στην τουαλέτα
και να με πάρει εκεί, ήμουν σχεδόν μεθυσμένη, δε σκεφτόμουν λογικά. Κι ευτυχώς
εκείνος συνέχισε την πρόταση που προσπάθησα να αρθρώσω.
-Έλα να σε πάω σπίτι, δεν είσαι καλά.
Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή. Σάστισα, ήξερα
πολύ καλά τις προθέσεις του. Έμοιαζαν με τις δικές μου. Ήξερα επίσης πόσο
μεγάλο λάθος πήγαινα να κάνω.
Υπάρχει λογική στον έρωτα; Ο έρωτας είναι φωτιά κι αλίμονο
αν δεν είσαι έτοιμος να καείς ολοσχερώς. Εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν έτοιμη.
Ήμουν έτοιμη να καώ, ήμουν έτοιμη να νιώσω τη φωτιά του να με γεμίζει, να με
ανασταίνει, να με πονάει. Ήμουν έτοιμη να νιώσω το κορμί του να καίει πάνω στο
δικό μου, το είχα ανάγκη.
-Ναι, ρε Πέτρο, να᾽ σαι καλά!
Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο με κοίταξε όλο νόημα κι εγώ
τον ρώτησα αν θα με πάει πράγματι σπίτι. Δεν έχω ιδέα γιατί το ρώτησα αυτό,
πάντως φάνηκε να του άρεσε.
Θυμάμαι τη στιγμή που άρχισε να χαϊδεύει το πόδι μου,
ανεβαίνοντας όλο και προς τα πάνω.
Πήγαμε σπίτι του.
-Είσαι μεθυσμένη, ψιθύρισε.
Δεν του απάντησα, έβγαλα την μπλούζα μου. Έμεινε να με
κοιτάζει. Άρχισε να με φιλάει, να με δαγκώνει πότε απαλά, πότε πιο δυνατά. Τα
χέρια του ταξίδευαν κατά μήκος του κορμιού μου.
Σε μερικά λεπτά είχαμε μείνει ολόγυμνοι, τα σώματά μας
πάλευαν με το πάθος που πάσχιζε τόσο καιρό να τα ενώσει. Μ᾽ έσπρωξε και βρέθηκα
ξαπλωμένη στο κρεβάτι του. Η ανάσα του βαριά, χάιδευε τον λαιμό μου.
Το μυαλό μου είχε σταματήσει. Μία φαντασίωση που κατέληξε
πραγματικότητα. Κι όταν η όλη φάση τελείωσε, εγώ προσπαθούσα να συνέλθω κι
εκείνος με κοιτούσε χαμογελώντας πονηρά.
-Πρέπει να φύγω.
-Έλα να σε πάω σπίτι.
-Άσε! Την τελευταία φορά που το άκουσα αυτό, δεν κατέληξα
σπίτι μου, είπα γελώντας.
Μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί και με καληνύχτισε.
Το επόμενο πρωί είχα μήνυμά του. Δε θυμάμαι να του δίνω
τον αριθμό μου, πράγμα που δεν είναι και τόσο περίεργο αν σκεφτείς πως από το
χθεσινό βράδυ έχω αρκετά κενά μνήμης.
Λίγο η ζάλη απ᾽ το ποτό και λίγο η τρέλα που έζησα,
νομίζω ήταν αρκετά για να κάνουν το μυαλό μου να τα χάσει.
«Πρέπει να σε ξαναδώ. Πέτρος» έγραφε.
«Σήμερα στις εννιά, σπίτι σου», του απάντησα.
Δεν έχω ιδέα πώς έμπλεξα έτσι. Μερικές φορές το πάθος σε
οδηγεί και δε σου επιτρέπει να αναγνωρίσεις το λάθος.
Τι μαλακίες λέω; Ποιο λάθος; Το γούσταρα, το έκανα και το
ευχαριστήθηκα με το παραπάνω.
Βρισκόμασταν για περίπου εννέα μήνες. Τα Σαββατοκύριακα
επέστρεφα αποκλειστικά για κείνον. Οι στιγμές που κυλιόμασταν μαζί στο κρεβάτι
του, ενώνοντας τα κορμιά μας, τις φωτιές μας, ήταν ό,τι καλύτερο είχα ζήσει
ποτέ μου.
Τώρα θα ρωτήσεις πώς τελείωσε. Δεν ξέρω. Δεν κατάλαβα.
Αρχίσαμε να χανόμαστε, μου εξομολογήθηκε πως κοιμάται και
με άλλες, πήγα κι εγώ με άλλον από αντίδραση, αραίωσαν οι συναντήσεις μας. Έτσι
απλά, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο.
Βλέπεις, αν σε ενώνει μ᾽ έναν άνθρωπο μονάχα το σεξ,
σύντομα η σχέση αυτή θα καταρρεύσει, ακόμη και αν κάνετε το καλύτερο κρεβάτι
μαζί.
Πάντα τον σκέφτομαι, πάντα αναζητώ το άγγιγμά του, μου
λείπει. Με πόνεσε που πήγε με άλλη, με πόνεσε που μοιράστηκε ό,τι είχαμε με
άλλη.
Μα τι περίμενα; Σωστά;
Μια περιπέτεια ήταν που όμως με άφησε κενή για καιρό.
Έκλαψα, έβρισα. Δεν είναι εύκολα να λύνεις μια αγκαλιά που σου φαινόταν
ιδανική.
Έτσι τελειώνουν
όλα τα έντονα της ζωής. Άδοξα.
