Θα τις δεις να περπατάνε μέσα στον
κόσμο ανέγγιχτες κι αγέρωχες. Είναι εκείνη η πάστα γυναικών που ποτέ δεν είχαν
ανάγκη τίποτα και κανέναν, αν δε το ήθελαν οι ίδιες.
Κυκλοφορούν πάντοτε με το κεφάλι
ψηλά ό,τι και να τους έχει συμβεί, γιατί δε θέλουν τη λύπηση κανενός.
Είναι οι γυναίκες που δημιουργούν
εκείνες τις ευκαιρίες και δεν περιμένουν από το κάρμα και την τύχη. Διαλέγουν
πάντα εκείνες και ποτέ δε τις διαλέγουν, ούτε και επιτρέπουν να είναι η δεύτερη
επιλογή.
Ψηλές, με λυγερή κορμοστασιά, με
μια σπίθα στην άκρη του ματιού έτοιμη να γίνει πυρκαγιά και ν᾽ αρπάξουν
ολόκληρες. Ανεξάρτητες σε όλους τους τομείς και χωρίς αφέντη και κύρη.
Αν τις παρατηρήσεις, θαρρείς, πως
κρύβουν στο μυαλό τους όλα τα μυστικά του κόσμου και πως στη χούφτα τους
κρατάνε τις ζωές ανθρώπων. Κι όμως δεν είναι καθόλου έτσι.
Παρεξηγημένοι χαρακτήρες, επειδή
είναι δυνατές. Επειδή δεν υποδουλώθηκαν και δεν υπηρέτησαν ποτέ έναν άντρα,
όπως θα ήθελε η συντηρητική μας κοινωνία.
Ούτε γυναίκες της μιας βραδιάς
είναι. Δε δέχτηκαν ποτέ να γίνουν «δοκιμές» για να καταφέρουν οι άλλοι κάτι.
Δε δίνονται ποτέ ολοκληρωτικά, μα
αν τις αγαπήσεις και τους ανοίξεις την καρδιά, γίνονται τα πιο γλυκά και
τρυφερά πλάσματα. Γίνονται φωτιά για χάρη σου και σε ανεβάζουν στον έβδομο
ουρανό.
Το λάθος δεν είναι μέσα στα
σχέδια τους και γι’ αυτό δε στο επιτρέπουν. Θα σε συγχωρέσουν μία φορά ,αλλά δε
θα είναι ίδιες απέναντί σου.
Σε καθηλώνουν με μια τους
κουβέντα και, θέλοντας και μη, απαιτούν την αμέριστη προσοχή σου και το σεβασμό
σου.
Από μόνος σου θα καταλάβεις πως
την αγάπη σου δε θα τη ζητιανέψουν ποτέ, γιατί δεν την έχουν ανάγκη. Εκείνες θα
προσπαθήσουν να τη κερδίσουν τίμια και πολεμώντας. Κι εσύ, εκστασιασμένος
από την ομορφιά και το μεγαλείο της ψυχής τους, θα τους την παραδώσεις άνευ
όρων, χωρίς να ρωτήσεις το πώς και το γιατί.
Οι συμβιβασμοί με το «λίγο» και
το «δεν ξέρω», τις κουράζει και τις κάνει να βαριούνται. Το μότο τους άλλωστε
είναι γνωστό «ή όλα ή τίποτα». Το μέτριο δε τους κάνει. Γιατί ξέρουν πως η
μετριότητα είναι για εκείνους που λιποτακτούν, για τους φυγόπονους.
Είναι αχόρταγες και με μια
απρόσμενη τρέλα που δύσκολα κατανοείς την πηγή και την αιτία της. Ξέρεις, από
εκείνες τις τρέλες που μόνο ένα μικρό παιδί κι ένα μεγάλο μυαλό θα μπορούσε να
σκεφτεί και να πράξει.
Γυναίκες που στα δύσκολα στάθηκαν
στο ύψος τους και γκρέμισαν τα τείχη που υψώθηκαν και πάλεψαν για αυτό το
«καθαρό μέτωπο». «Μάγκες» της σημερινής εποχής με το σπαθί τους.
Μην προσπαθήσεις να τις
κατακτήσεις ή να τις φυλακίσεις. Τίποτα δε θα καταφέρεις. Θα σου χαρίσουν λίγη
από την ομορφιά τους και τη γεύση τους κι ύστερα θα αποχωρήσουν, για να σε
κάνουν να τις θέλεις πάλι και να τις θυμάσαι για μια ζωή.
Όπως ένα καλό κρασί. Θα το πιεις,
θα σου αρέσει, αλλά ποτέ δε θα σου είναι αρκετό και πάντα θα το μνημονεύεις
στις παρέες σου.
Σιχαίνονται να έχουν αδυναμίες,
αλλά λατρεύουν να γίνονται η αδυναμία των άλλων.
Το γέλιο είναι κάτι που το
απολαμβάνουν με την καρδιά τους κι αυτό γιατί δε το έχουν συχνά στη ζωή τους.
Τους αρέσει το έξυπνο χιούμορ, αυτό που έχει κάτι να σου δώσει. Συνήθως είναι
δυνατό και μακρόσυρτο, όχι για να δηλώσουν την παρουσία τους στο χώρο, αλλά
γιατί το ευχαριστιούνται πραγματικά.
Η μυρωδιά τους είναι μεθυστική
και βαριά για να σε προκαλέσει να τη γυρέψεις. Να βρεις από πού προέρχεται. Τα
ψηλοτάκουνα παπούτσια τους ηχούν στους δρόμους περήφανα και με θρασύτητα, αλλά
ταυτόχρονα και με μια κομψότητα και αρχοντιά από άλλη εποχή.
Δεν υπακούουν σε μόδα και τάσεις
κι αυτό γιατί είναι εκείνες που τη δημιουργούν. Η καθεμιά από αυτές με το δικό
της στιλ. Η μόδα εξάλλου είναι για να την ακολουθούν τα κοριτσάκια.
Εκείνες απλώς τη καθορίζουν. Της δίνουν όνομα και χάρη.
Έχουν τρόπους, είναι λιγομίλητες
και ευγενικές. Το βλέμμα τους, όμως, μπορεί να βάλει στη θέση του και το πιο
αναιδή άνθρωπο.
Δε τις συναντάς συχνά πια. Στη
κατηγορία τους πλέον είναι ελάχιστες. Πολλές προσπαθούν να τις μιμηθούν. Βάζουν
ένα ζευγάρι ψηλά παπούτσια, ντύνονται με ακριβά ρούχα, λούζονται και με το πιο
βαρύ άρωμα και νομίζουν πως άλλαξαν. Όμως σαν έρθουν αντιμέτωπες με το αληθινό,
τον ανταγωνισμό τον έχουν χαμένο.
Γυναίκα δε σε κάνει το ρούχο και
το αξεσουάρ, αλλά ο αέρας, η ματιά και το πάθος που αναδύεις.
Εκείνες τις «λίγες», λοιπόν, θα
τις αναγνωρίσεις μέσα στο πλήθος. Κι όταν τις δεις, στάσου λίγο να τις
καμαρώσεις και να τις θαυμάσεις.
Ακόμη όμως κι αν η τύχη δε σε
φέρει μπροστά σε μία απ’ αυτές, όλο και κάπου θα ακούσεις να μιλάνε.
Είναι εκείνες που μπορούν να έχουν
τον κόσμο στα πόδια τους με μια κίνηση κι όμως διάλεξαν να παλέψουν για να τον
κατακτήσουν.
Είναι εκείνες οι γυναίκες που
πρώτα τις προσκύνησαν και μετά τις αγάπησαν.
