Ξαφνικά είναι όλα ξεκάθαρα μέσα
στη δίνη του μυαλού μου. Όλη η πλάνη έχει πια φθαρεί. Κανένα γκρίζο σύννεφο δεν
καλύπτει τον γαλάζιο ουρανό μου. Τίποτα δεν μπορεί να υποθάλψει αυτό που νιώθω.
Είναι σαν ένας άγριος τίγρης που φοβάται κάποιος να αγγίξει. Τόση δύναμη έχει
αυτό που αισθάνομαι για εσένα και τίποτα δε μπορεί να το πλησιάσει.
Σ᾽ αγαπώ χωρίς να σκέφτομαι
κανέναν, δίχως να νοιάζομαι για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι όταν μας δουν μαζί.
Τα αυτιά μου τα έχω κλείσει σε όλους εκείνους που κρίνουν την αγάπη μου για σένα.
Αυτοί δεν μπορούν να αντιληφθούν στο ελάχιστο το ανυπέρβλητο των
συναισθημάτων μου.
Πίστεψέ με κανένας άνθρωπος δεν
μπορεί να διεισδύσει στα άδυτα της καρδιάς μου. Εκεί μόνο εσύ έχεις τη δύναμη
να εισχωρείς αφήνοντάς μου κάθε φορά και μια πληγή.
Έχω πάρει όμως την απόφαση να
αποδεχτώ κάθε πληγή προερχόμενη από εσένα.
Όμως η σκέψη της φυγής σου με
φοβίζει και φαντάζει σαν εφιάλτης στο μυαλό μου. Με έχει καταβάλει ο φόβος. Μη
με ρωτήσεις τι φοβάμαι. Γιατί το μέλλον μαζί σου φαντάζει δυσοίωνο και στρεβλό.
Δεν μπορώ να ισορροπήσω επάνω στο λεπτό σχοινί σου.
Εγώ ο ακροβάτης που προσπαθώ να
σε ευχαριστήσω διατηρώντας την ισορροπία μου. Εσύ αμέτοχος και άβουλος θεατής.
Καμιά διάδραση δεν υπάρχει ανάμεσά μας.
Μα να ξέρεις... Φοβάμαι πως θα
πέσω πάλι. Ήταν πολλές εκείνες οι κάλπικες αγάπες. Και ίσως τα αισθήματα
απόρριψης που έχω νιώσει, να με κάνουν να αναζητώ τα ίδια συναισθήματα. Όλες
εκείνες οι αγάπες όμως με σημάδεψαν και σαν κλέφτες άφησαν το αποτύπωμα
τους πάνω στο κορμί μου. Σαν κλέφτες το έσκασαν.
Έτσι φοβάμαι πως και εσύ θα το
σκάσεις. Μα όσο και αν ο φόβος διατηρείται μέσα μου, επιθυμώ την αβέβαιη
παρουσία σου γιατί τελικά εκείνη μόνο καταφέρνει να με σώσει και να με
απεγκλωβίσει από τη φυλακή της καρδιάς μου.
Όταν είσαι εδώ, ακόμα και
αν γνωρίζω πως κάποτε θα φύγεις σε θέλω πλάι μου. Θέλω να παίρνω ανάσα από την
αναπνοή σου γιατί η δική μου κόβεται όταν σε βλέπω. Να κοιμάμαι στην αγκαλιά
σου όσο και αν με παγώνει. Να κοιτάζω τα πράσινα, μελαγχολικά σου μάτια όσο και
αν η ματιά τους με αγχώνει.
Αναρωτιέμαι αν αυτά τα μάτια
αύριο θα με κοιτούν ή θα στρέψουν αλλού το βλέμμα τους. Αν πάψουν να με
κοιτούν εγώ θα διατηρήσω στο μνημονικό μου τη θύμηση τους. Για να μην ξεχνώ το
πόσο πολύ αγάπησα.
Αν πάλι μου πουν πως είσαι ο
λάθος άνθρωπος εγώ δε θα αφήσω τα λόγια τους να διαπεράσουν το είναι μου γιατί
εγώ εσένα θέλω να αγαπώ τον λάθος άνθρωπο.
