Στο newsfeed σου βλέπεις τα συνηθισμένα: ξεκάθαρα ή
έμμεσα «κοιτάχτε πόσο σημαντική/ευτυχισμένη/καταπληκτική είμαι», τα «αχ,
τρισκατάρατη ζωή, πάλι κάποιος μου ᾽κανε τα νεύρα κρόσσια σήμερα» (μη γελάμε, ο
αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω), βίντεο με γλυκά, τρυφερά, αστεία,
ατσούμπαλα τετράποδα ή πτερωτά και τσακ!
Βιντεάκια με «25 καταπληκτικές
ιδέες με πράγματα που έχεις ήδη σπίτι σου που θα σου λύσουν τα χέρια», «Πώς να
φτιάξετε τα πιο σούπερ, καταπληκτικά, πανεύκολα και υγιεινά πράγματα για το
κολατσιό του παιδιού σας», «πώς να φτιάξετε ολόκληρο κουκλόσπιτο χρησιμοποιώντας
μόνο μια κρεμάστρα και ένα κουτί από δημητριακά» και άλλα παρόμοια.
Μαθαίνεις λοιπόν ότι εκείνα τα
μεγάλα συνδετηράκια, ξέρετε, πώς τα λένε, με τα μεταλλικά χερούλια, είναι
τέλεια για την οργάνωση των καλωδίων πίσω από κομπιούτερ και την τηλεόραση.
Κοιτάς την εικόνα -φοβερή.
Πρόβλημα πρώτο: δεν έχεις αυτά τα
συνδετηράκια. Ένα που έχεις, έχει τους λογαριασμούς όλους μαζί, δεν το
πειράζεις, γιατί φοβάσαι ότι θα βγει ο λογαριασμός της ΔΕΗ από πρόπερσι που με
τα κρύα είχες τα κλιματιστικά στο φουλ και θα ψάχνεις υπογλώσσια πάλι.
Πρόβλημα δεύτερο: τα καλώδια
είναι τόσο μπερδεμένα πια, που ο λαβύρινθος του Δαίδαλου είναι παιχνιδάκι
μπροστά τους και θέλεις μια μέρα να τα ξεμπλέξεις και, το κόβεις, δε θα είναι
ούτε η σημερινή!
Πρόβλημα τρίτο: τα καλώδια που
έχεις είναι τόσο μακριά που δε χωράνε με τίποτα τόσο χαριτωμένα όσο στη
φωτογραφία.
Τέλεια ιδέα αλλά η ζούγκλα
παραμένει...
Δοκίμασες και το άλλο, να
περάσεις μέσα από ένα καλαμάκι την κάθε καδένα από τα κρεμαστά σου για να μη
μπλέκονται. Σωστά, δε μπλέκονται, απλά η εικόνα είναι τόσο άθλια που δε θέλεις
να τα βάλεις στο συρτάρι σου -είναι και θέμα αισθητικής!
Να δοκιμάσουμε το έξυπνο DIY παιχνίδι;
Παίρνεις το πλαστικό το μπουκάλι (το τέταρτο που κρατάς γιατί έχεις και το Νίκο
που σου τα πηγαίνει στην ανακύκλωση πριν προλάβεις να πεις «το θέλω
αυτό»).
Πρέπει να κάνεις μια γραμμή στα
4.5 εκατοστά από την κορυφή και 2.8 από τον πάτο. Χρειάζεσαι κοπίδι, ταινία
διπλής όψεως και ένα παλιό φερμουάρ. Χρειάζεσαι επίσης γλυκερίνη. Δεν έχεις
τίποτα από αυτά. Αναβάλεις μέχρι να βρεις γλυκερίνη και τα υπόλοιπα. Τα
συγκεντρώνεις ένα-ένα. Μετά δεν έχεις μπουκάλι. Μετά δεν έχεις χρόνο. Στο τέλος
δεν έχεις όρεξη. Ξεχνάς τη χαρά της δημιουργίας, τους ενδοιασμούς σου για τα
πολυκαταστήματα και τα ηθικά διλλήματα για τα εισαγόμενα προϊόντα -πηγαίνεις σε
μεγαλοκατάστημα και παίρνεις ένα κινέζικο πλαστικό παιχνίδι.
Το επόμενο βιντεάκι;
Ζαχαροπλαστική. Πώς να κάνεις τούρτα ουράνιο τόξο με εφτά πατώματα διαφορετικών
χρωμάτων (και αυτό το ουράνιο τόξο, πού τα πήγαινε εφτά χρώματα;) σου παίρνει
μια ολόκληρη μέρα, σου βγαίνει το λάδι, η κουζίνα σου είναι άνω-κάτω και δεν
έχει μείνει ένα τσικαλικό που να μην έχεις χρησιμοποιήσει και το αποτέλεσμα;
Αντί για το καταπληκτικό δημιούργημα της φωτογραφίας με τα φωτεινά χρώματα...ο
κεκλιμένος πύργος της Πίζας και τα χρώματα... οι διάφορες αποχρώσεις του καφέ
σα να έπλυνες άσπρα και χρωματιστά μαζί.
Μετά υπάρχουν τα βίντεο ή ποστ με
τα διάφορα γιατροσόφια. Μη πάρετε φάρμακα, ιδού οι φυσικές λύσεις. Άλλα
προβλήματα εδώ. Πρώτον, έχω πλαντάξει στο βήχα αλλά δεν έχω τα υλικά να φτιάξω
το φυσικό ρόφημα, ούτε τη γιαγιά που ξέρει να πάει στο βουνό να τα μαζέψει,
ούτε το βουνό. Σου λέει η φίλη σου για εκείνο το μαγαζί με βότανα (μιας και
γίνανε της μόδας), παίρνεις τα βότανα -αλλά και τα φάρμακα από το φαρμακείο
δίπλα στο μεταξύ, οπότε τα βότανα κάθονται. Δύο χρόνια μετά χρειάζεσαι το χώρο,
ξεράθηκαν, έφτασαν την ημερομηνία λήξεως, τα πετάς. Την επόμενη μέρα, να το
πάλι το βηχαλάκι!
Ανακύκλωση και ανανέωση ρούχων
είπατε; Θα το δοκιμάσω και αυτό. Να ανανεώσω το άσπρο μακρύ μου φόρεμα βάφοντάς
το μπλε στο πλυντήριο μόνη μου και προσθέτοντας παγιέτες; Για να δούμε! Το
αποτέλεσμα: Εγώ μες τη μπογιά μοιάζω με στρουμφάκι και το φόρεμα στα σκουπίδια
μαζί με τις παγιέτες που το έκαναν χειρότερο από ότι ήτανε!
Οργανώστε τα συρτάρια σας με μια
σειρά από το εσωτερικό του χαρτιού υγείας και βάλτε εκεί τα πράγματα, κολλήστε
μαγνητάκια κάτω από ράφια για έξτρα χώρο για βαζάκια, βάλτε τις σαγιονάρες σε
κρεμάστρες στη ντουλάπα (γιατί έχω τόσο χώρο στη ντουλάπα), και γενικά τόσα
πανέξυπνα κόλπα που θέλουν όμως το χρόνο τους, χρόνο τον οποίο, αν είχα, θα
χρησιμοποιούσα για να τακτοποιήσω και με τους πατροπαράδοτους τρόπους το
συρτάρι μου...
Υπάρχουν πολλά άλλα γαργαλιστικά
βίντεο («δείτε πώς είναι η Μπρέντα από τα Χτυποκάρδια σήμερα» -ε, 25 χρόνια
μεγαλύτερη; Μη μου πεις! Πήρε και κανένα κιλό;) αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω
το αγαπημένο μου:
Πώς να διπλώνεις ένα t-shirt σε δύο κινήσεις. Το τσιμπάς από δω, το
τσιμπάς από εκεί και δύο δευτερόλεπτα αργότερα, έχεις ένα τέλεια διπλωμένο t-shirt. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω
σε δύο κινήσεις είναι να κουνήσω τα χέρια μου δυο φορές! 250 views αργότερα, τίποτα. Ένα κουβάρι.
Λατρεύω όλες αυτές τις ιδέες -είναι
πραγματικά καταπληκτικές. Το μόνο που μου λείπει είναι τα υλικά, ο χρόνος, το
ταλέντο και η υπομονή να τις υλοποιήσω!
