Σχέσεις προσωπικές και πιο
συγκεκριμένα ερωτικές. Προσωπικές μεν, αλλά πάντα στην ευχέρεια του παντογνώστη,
κοινωνικού περίγυρου που ασκεί αβίαστα την κριτική του χωρίς φόβο αλλά με πολύ
πάθος. Όχι; Χα, ας γελάσω.
«Προσωπικά ζητήματα, συζήτηση
κομμένη», που έλεγε κι ο καλλιτέχνης στην τιβί, αλλά πώς να κοπεί η εκάστοτε
συζήτηση, όταν γίνεται μέσα σε πηγαδάκια κοινωνικού σχολιασμού και μάλιστα πίσω
από την πλάτη σου; Σκασίλα σου μεγάλη θα μου πεις, και θα συμμεριστώ απολύτως
τη θέση σου. Ό,τι αγνοείς ή παραβλέπεις, όμως, δεν έπεται πως δεν υφίσταται.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα απλά
και συνηθισμένα. Κορίτσι γνωρίζει αγόρι, αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Ουδεμία
σημασία έχει η σειρά. Το σενάριο λίγο-πολύ γνωστό σε όλους μας (έλα που θα
βγάλεις την ουρίτσα σου απ’ έξω, πονηρό μου πλάσμα).
Έλκονται, μαγνητίζονται,
αγαπιούνται, βγαίνουν έξω, μένουν μέσα, κάνουν πολλά, διάφορα και διόλου αθώα
πραγματάκια τα δυο τους, θέλουν να ζήσουν τον έρωτα και το πάθος τους, βρε
αδερφέ. Μεταξύ τους τα περνάνε μια χαρά έτσι κι αλλιώς. Τα βρίσκουν, ταιριάζουν
και γουστάρουν.
Όρεξη, διάθεση και χημεία
υπάρχει, χωρίς ωστόσο να λείπουν τόσο ομοιότητες όσο και διαφορές που γίνονται
το αλατοπίπερο για μια επιπλέον γεύση στη συνταγή. Υπάρχουν φυσικά κι οι κακές
μέρες ή στιγμές με τα στραβά και τα ανάποδά τους, αλλά «αγάπη δίχως πείσματα
δεν έχει νοστιμάδα» λένε και, εδώ που τα λέμε, έχουν τα δίκια τους.
Κάπου εκεί μες τη σχέση έρχεται
και κολλάει μια τόση δα λεπτομέρεια, ένα απλό νούμερο: η ηλικία. Είναι αρκετό
όμως ένα νούμερο να καθορίσει την πορεία μιας σχέσης;
Η κλασική περίπτωση που ο άντρας
είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα αποτελεί, ας πούμε, τον κανόνα, το
συνηθισμένο, ίσως και το ιδανικό για την κοινωνία μας, αφού τι πιο φυσιολογικό
από τον άνδρα-κυνηγό που φέρνει την τροφή στη σπηλιά (ουγκ, σπίτι) για την
οικογένεια.
Το να είναι ο άνδρας ο
μεγαλύτερος μες τη σχέση είναι συνυφασμένο με περισσότερες εμπειρίες,
επαγγελματική σταθερότητα, δρομολογημένη ζωή, ασφάλεια και προστατευτικότητα
προς τη σύντροφό του, χαρακτηριστικά που τον καθιστούν αυτομάτως πιο ώριμο, άρα
πιο κατασταλαγμένο κι έτοιμο ως σύντροφο.
Είναι το αρσενικό κάτω από του
οποίου τις φτερούγες -στιβαρά μπράτσα θα κουρνιάσει η γυναίκα, ώστε να κοιμάται
ήσυχη. Ή και όχι.
Γιατί όχι θα μου πεις. Μα επειδή
δεν είναι απαραίτητο κάθε άντρας να είναι μόνο προστάτης και κάθε γυναίκα να
αποζητά μονάχα ασφάλεια.
Ο καθένας μας ψάχνει κι άλλα
χαρακτηριστικά σε έναν άνθρωπο, όπως αυθορμητισμό, αυτοπεποίθηση και
τρυφερότητα, για να τον γουστάρει ή να τον ερωτευτεί. Επιπλέον, για να ρολάρει
μια σχέση χρειάζεται κι άλλα στοιχεία πέρα από ασφάλεια και προστατευτικότητα,
όπως ευφυΐα, εμπιστοσύνη, ερωτικό μαγνητισμό και χημεία στο κρεβάτι (στο σεξ,
βέβαια, χελόου!). Όλα αυτά αφορούν ανθρώπους με διαφορετικές ανάγκες και
γούστα, ευρύτερα ως χαρακτήρες πέρα από ηλικιακά όρια και φάσματα.
Ενώ, λοιπόν, μια διαφορά ηλικίας
της τάξεως των πέντε ή δέκα χρόνων, για παράδειγμα, ανάμεσα σε δύο συντρόφους
με τη γυναίκα να είναι η μικρότερη της υπόθεσης θεωρείται από νορμάλ έως
απαραίτητη, ώστε «να έχει πήξει και το μυαλό του άντρα, αφού οι γυναίκες
ωριμάζουν πιο γρήγορα», το αντίστροφο αντιμετωπίζεται συχνά ως αξιοπερίεργο ή
ακόμη και κατακριτέο.
Δεν είναι δηλαδή εξίσου κοινωνικά
αποδεκτό μια γυναίκα να βγαίνει ή να έχει σχέση με κάποιον μικρότερο της. Η
τραγική ειρωνεία είναι πως τέτοια ταμπού συνεχίζουν να επιβιώνουν τη στιγμή που
μες τη σύγχρονη κοινωνία έχουν αλλάξει κατά πολύ τα πρότυπα, κι έχουν
καταρριφθεί στερεότυπα που θέλουν τη γυναίκα αποκλειστικά νοικοκυρά και μητέρα
αντί καριερίστα, συμβιβαστική κι αδύναμη αντί δυναμική κι ανταγωνιστική,
εξαρτημένη οικονομικά (και όχι μόνο) από το αρσενικό αντί να είναι ανεξάρτητη,
πατώντας στα δικά της πόδια.
Για να προλάβω μερικούς-μερικούς,
σαφώς και δεν επικεντρώνομαι σε άτομα του ενός ή και του άλλου φύλου των οποίων
οι σύντροφοι από μια ηλικία και μετά είναι κατά μεγάλο ποσοστό μικρότεροι τους.
Πιο συγκεκριμένα, σαραντάρες και
πενηντάρες που κατ’ επιλογήν, και κατ’ επανάληψη μη σου πω, βγαίνουν με
εικοσάρηδες και τριαντάρηδες αφού περνάει ακόμα η μπογιά τους, συνεπώς
τονώνεται η αυτοπεποίθησή τόσο των ιδίων όσο και των «μικρών» που καλύπτουν τις
ανάγκες μιας γυναίκας μεγαλύτερής τους.
Δεν εξαιρείται φυσικά ο ανδρικός
πληθυσμός που επιλέγει να βγαίνει με πιτσιρίκες επίσης για μια ένεση
αυτοπεποίθησης. Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως έχω να πω «μαγκιά τους»,
αφού εφ’ όσον γουστάρουν και μπορούν για ποιο λόγο να σταθεί εμπόδιο η όποια
διαφορά ηλικίας;
Ας εστιάσουμε κυρίως σε εκείνες
τις περιπτώσεις που, χωρίς να έχεις κάποιον ιδιαίτερο καημό είτε να το ρίξεις
το πιπίνι είτε εσύ να γίνεις το πιπίνι της ιστορίας, δημιουργείται και
αναπτύσσεται μια ανθρώπινη επαφή με ένα άτομο που για ποικίλους λόγους σε
τελική ανάλυση κουμπώνεις.
Ναι, λειτουργεί τονωτικά σαν
βιταμίνη για την πεσμένη σου αυτοπεποίθηση να σε γουστάρει ένα άτομο μικρότερο.
Εξίσου θετικά όμως μπορεί να λειτουργήσει και να σε “ανεβάσει” η ευφυΐα, η
γοητεία, το χιούμορ ή ο αυθορμητισμός του συντρόφου σου ως κομμάτι του
χαρακτήρα του, ασχέτως αν είναι νεότερος, μεγαλύτερος ή συνομήλικός σου.
Άπαξ και είναι ο άνθρωπος σου για
λίγο ή για πολύ, είστε εκεί μαζί για να το ζήσετε οι δυο σας. Χωρίς παρεμβολές.
Χωρίς επιρροές. Χωρίς ταμπού και στερεότυπα. Όσο πιστεύεις στον εαυτό σου, τόσο
στηρίζεις τις επιλογές σου. Κι όσο τις στηρίζεις, τόσο πιο αδύναμη η επιρροή
των γύρω.
Φαντάσου αυτή τη δυναμική στάση
επί δύο μες τη σχέση. Πόσες πιθανότητες έχει μια προκατάληψη να φυτρώσει και να
ανθίσει σε έδαφος που δεν είναι πρόσφορο; Ζήσε, λοιπόν, χωρίς να σκας για
αριθμούς, κι άσε τα νούμερα να ανησυχούν.
