Το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο
στους μάγους της τρίχας. Στους καλλιτέχνες των κομμωτηρίων, στους θεούς της
βαφής και στους βασιλείς των ψαλιδιών. Σου φαίνομαι ειρωνική; Πολύ καλά κάνω
και σου φαίνομαι, γιατί είμαι!
Για να μην τους πάρει όλους η
μπάλα, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Υπάρχουν κομμωτές και
κομμωτές -άντρες και γυναίκες. Υπάρχουν κομμωτές που πραγματικά έχουν ταλέντο,
αγαπούν τη δουλειά τους κι είναι και πολύ καλοί μάλιστα (τυχαίνει να ξέρω και μερικούς
και σας αγαπώ λίγο παραπάνω), κι υπάρχουν και μερικοί άλλοι που νομίζουν πως
είναι οι μετρ της τρίχας και στην πραγματικότητα θες να τους ανοίξεις το κεφάλι
στα δύο.
Γι’ αυτούς θα μιλήσουμε σήμερα.
Νομίζω πως σ’ όλες μας έχει τύχει
να πέσουμε θύμα κάποιου τέτοιου πανούργου ανθρώπου, και χρησιμοποιώ τη λέξη
«όλες» γιατί για εμάς τις γυναίκες το μαλλί είναι όπλο. Είναι μέρος της
γοητείας μας και το θέλουμε ωραίο και συνήθως μακρύ!
Βέβαια κι οι άντρες περιποιούνται
το μαλλί τους, αλλά δεν νομίζω να πάθουν εγκεφαλικό επεισόδιο αν δεν πετύχει η
βαφή! Σ’ αντίθεση μ’ εμάς που θα υστεριάσουμε και θα κλαίμε στη γωνία του
κρεβατιού μας μέχρι να γίνουμε πάλι άνθρωποι.
«Τι θα κάνουμε σήμερα;», ρωτάει
αθώα ο/η wannabe καλλιτέχνης.
«Θέλω να κάνουμε μια βαφή κοντά
στο φυσικό μου!», λες εσύ γεμάτη ανυπομονησία. Και μιλάμε για ένα χρωματάκι
εύκολο. Ένα ξανθό σκούρο.
Περνάνε ατελείωτες ώρες
προετοιμασίας και ξαφνικά γυρίζει και σου λέει «Έτοιμη!». Κοιτάζεσαι στον
καθρέφτη και το κεφάλι σου είναι ένα υπέροχο - πραγματικά υπέροχο όμως- κόκκινο
σκούρο. Κόκκινο! Λογικό να είσαι σε φάση «κρίση με πιάνει κρίση!». Πώς στην ευχή
θα ξεφορτωθώ το αναθεματισμένο το κόκκινο; Κοιτάς με μάτια που πετάνε φωτιά.
Ακόμα κι ένα τρίχρονο μπορεί να
ξεχωρίσει τα χρώματα. Εσύ που πήγες σε σχολή κομμωτικής γιατί δεν μπορείς;
Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι να πετύχεις ένα σκούρο ξανθό πάνω σ’ ένα ήδη σκούρο
ξανθό κεφάλι; Κι όχι μόνο αυτό! Όταν ζητάω εξηγήσεις για το λάθος σου, αντί να
ζητήσεις συγγνώμη βγάζεις μια γλώσσα μέχρι τη Θεσσαλονίκη λέγοντας «μα εγώ
έκανα ό,τι ακριβώς μου ζητήσατε!».
Όχι! Δεν έκανες αυτό που σου
ζήτησα. Δεν είμαι τυφλή!
Ας μιλήσουμε, όμως, για κάτι άλλο
γιατί θυμάμαι εκείνο το κόκκινο κεφάλι μου και γίνομαι κόκκινη απ’ το κακό μου.
Ας πιάσουμε τους πόντους τώρα.
«Θέλω να με κουρέψεις έναν
πόντο!».
Όταν λέμε έναν πόντο, εννοούμε
ένα δάχτυλο, ένα εκατοστό. Κάτι μικρό εν ολίγοις. Δεν ξέρω πως έχεις εσύ στο
μυαλό σου τον πόντο, πάντως η μια παλάμη δεν είναι ένας πόντος, ένα δάχτυλο ή
ένα εκατοστό.
Αν δεν ξέρεις ακριβώς πόσο πρέπει
να κόψεις, χρησιμοποίησε χάρακα. Το έχω δει να το κάνουν και πέτυχε! Άσε που μ’
αυτό τον τρόπο διαφυλάχτηκε κι η σωματική ακεραιότητα του κομμωτή/κομμώτριας.
Όταν μπαίνω στο κομμωτήριο σαν τη Ραπουνζέλ, απαιτώ να βγαίνω σαν τη Ραπουνζέλ
κι όχι σαν την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια!
Αν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που
σου ζητούν, άσε τα ψαλίδια και ξεκίνα το πλέξιμο. Δεν μπορείτε να γίνεται
όλοι μάγοι. Ο βασιλιάς της τρίχας είναι ένας κι είναι κι αναντικατάστατος. Vidal Sassoon, ο άνθρωπος που «άλλαξε τον
κόσμο μ’ ένα ψαλίδι» κι απελευθέρωσε τη γυναίκα από «την τυραννία του
κομμωτηρίου». Ακόμα κι εγώ που είμαι άσχετη από τρίχες, σε προσκυνώ!
Όσο για σένα που δεν μπορείς να
βγάλεις το χρώμα που σου ζητάω ή να κόψεις το μαλλί μου όσο θέλω, ένα θα σου πω
και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Αν επαναπαυθείς στην ανικανότητά σου να
πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες μας, τότε ναι, θα σε πουν άχρηστο. Όχι για να σε
μειώσουν, αλλά γιατί είσαι! Αν συνειδητοποιήσεις πως όντως κάτι δεν πάει καλά,
τότε υπάρχει ελπίδα και δεν θα θρηνήσουμε άλλα θύματα!
Και δεν υπερβάλλω καθόλου! «Ο
πελάτης έχει πάντα δίκιο!» και μ’ αυτό το ρητό ενεργεί κάθε πελάτισσα, γι’ αυτό
προσοχή!
