Όλους τους ανθρώπους τους
διακρίνουν διάφορα συναισθήματα όπου το καθένα από αυτά είναι υπεύθυνο για κάτι
και το ένα πιο ξεχωριστό από το άλλο.
Η χαρά και η λύπη είναι τα πιο
κλασσικά παραδείγματα κι η ένδειξη του «είμαι πάνω και δεν κατεβαίνω» και του «είμαι
κάτω και δεν ανεβαίνω». Υπάρχουν όμως και πιο ιδιαίτερα συναισθήματα με μια πιο
γαργαλιστική αίσθηση (τουλάχιστον όχι ευχάριστη) όπως η ζήλια. Παρ’ όλα αυτά,
υπάρχει κι αυτό το συναίσθημα
που είναι «λίγο» οξύθυμο και «λίγο» επικίνδυνο σε σχέση με τα άλλα . Και δεν
είναι άλλο από το συναίσθημα του θυμού.
Πόσες είναι οι φορές που θέλετε
να σπάσετε τα μούτρα κάποιου που του μιλάτε και δε σας ακούει ή μάλλον που σας
κοροϊδεύει; Πόσες φορές πείραξαν ένα δικό σας αντικείμενο που είχατε πει να μη
σας το πειράξουν, αλλά οι άλλοι σας έγραψαν κανονικότατα; Με αποτέλεσμα φυσικά,
η φράση: «Πάτα μου ένα ακόμα κουμπί και θα δεις τι θα πει δεξί κροσέ με
μετωπική κουτουλιά» να παίρνει σάρκα και οστά.
Συνήθως η πιο κλασική ατάκα που
χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να συμβουλέψουμε ένα φίλο μας ή κάποιον άλλον, για
να μη θυμώνει, είναι: «Μην δίνεις σημασία μωρέ…». Όμως, επειδή λατρεύουμε τον
αντίλογο… «Να σε δω και σένα όταν θα στο κάνουν πόση σημασία θα δώσεις μωρέ…».
Παιδιά, κακά τα ψέματα, ο θυμός
είναι ένα από τα πιο ατίθασα συναισθήματα και δύσκολα μπορούμε να τον ελέγξουμε,
πόσο μάλλον να μη δώσουμε σημασία. Αν και κανείς δεν είπε ότι είναι ακατόρθωτο.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι κάθε
συναίσθημα μας έχει και κάτι που το ισορροπεί ή μάλλον μειώνει την δραστικότητα
του. Ας το πούμε «αντίβαρο». Με λίγα λόγια, το αντίβαρο της υπερβολικής χαράς
είναι η ρεαλιστικότητα, της λύπης η λήθη (αλλά και μια δόση γέλιου από κοντινά
πρόσωπα) και του θυμού η αυτοσυγκράτηση.
Και θα μου πείτε τώρα εσείς:
«Συγγνώμη αλλά όταν τα χέρια μου ήδη τρέμουν, νιώθω ήδη τα ενοχλητικά
τσιμπήματα πάνω μου, πώς περιμένεις να συγκρατηθώ;»
Είναι απλό άμα χρησιμοποιήσεις σωστά το
«αντίβαρο». Όταν ο θυμός έχει φτάσει στο ζενίθ του, αυτό που πρέπει να κάνετε
είναι να πάρετε μια βαθιά ανάσα και να κρατηθείτε. Ξέρω ότι σας ζητάω πολλά
αλλά, μόλις περάσει ένα λεπτό, θα δείτε πόσο καλύτερα θα νιώσετε πόσο μάλλον αν
το κάνετε εντατικά.
Επιπλέον, ποιος είναι ο λόγος να
θυμώσεις από τη στιγμή που δε θα βγάλει πουθενά και που ο άλλος θα βγει
κερδισμένος και εσείς θα δείχνετε σαν το κακό, οξύθυμο της υπόθεσης.
Το να ξέρει ο άλλος ότι του έχετε
θυμώσει μπορεί να τον κάνει να φοβηθεί για λίγο ή να πάρει την ευχαρίστηση ότι
σας έκανε έξω φρενών κι αυτό ήταν. Όμως, αν δείξετε ψυχρότητα δηλαδή
αυτοσυγκράτηση και απαντήσετε με ένα απλό «εντάξει», ο άλλος πρόκειται να σας
φοβηθεί γιατί δε θα ξέρει από πού θα του γυρίσουν τα αντίποινα.
Τα συναισθήματα είναι σαν τα
άλογα. Όσο καλύτερα γνωρίζετε να τα καβαλάτε και να τα ηρεμείτε, τόσο πιο πολύ
θα καταφέρετε να ελέγχετε εσάς τους ίδιους. Αν όμως τα αφήνετε έτσι
ανεξέλεγκτα, πρόκειται να σας πατήσουν κάτω.
Δεν είναι τυχαίο που ο χειρότερος
εχθρός σας είναι ο ίδιος ο εαυτό σας.
Σωστά;
