Αγαπητοί αναγνώστες, καλησπέρα σας.
Αφορμή για το σημερινό άρθρο αποτέλεσε ένα άλλο άρθρο που
υπέπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου, σύμφωνα με το οποίο κόρη γνωστού βουλευτού
της κυβέρνησης κοινοποιούσε φωτογραφίες με πεντακοσάευρα (ναι, υπάρχουν ακόμη
μάλλον) στις σελίδες της στα social media.
Λίγο η κρίση, λίγο τα capital controls, είπε η κοπέλα να
ενισχύσει την ελληνική οικονομία -που αλλού;- στο Salon De Bricolage, γνωστό
club ευκατάστατων φιλότεχνων στο Κολωνάκι, που η εγγραφή κοστίζει μόνο
πεντακόσια ευρώ.
Αφού λοιπόν τα είχε εύκαιρα σ᾽ ολόκληρο μωβ χαρτονόμισμα
παρακαλώ -γιατί δεν είμαστε τίποτα τυχαίοι να κυκλοφορούμε με ψιλά πενηντάρικα
και κατοστάρικα- είπε να το αφήσει έτσι ανέμελα μέσα στον κατάλογο, και να
βγάλει μια φωτογραφία για να θυμάται, μια και αποτελεί είδος προς εξαφάνιση
πλέον.
Κατανοώ πλήρως το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που
ορθοποδούν οικονομικά (για πόσο ακόμη δεν ξέρω) αλλά είμαστε τώρα για να το
δείχνουμε έτσι κατάφωρα; Κυκλοφορούν εφορίες εκεί έξω, τα κρύβουμε, δεν τα
βγάζουμε σε κοινή θέα.
Παρ᾽ όλα αυτά, είτε τα κρύψεις είτε όχι, αυτά φαίνονται κι
από τις συνήθειές τους. Βλέπεις τις καφετέριες στο Κολωνάκι και δεν πέφτει καρφίτσα,
τα κομμωτήρια, τις μπουτίκ που δεν προλαβαίνουν να φέρνουν νέες παραλαβές.
Γιατί η αριστοκράτισσα Κολωνακιώτισσα δεν μπορεί να
κυκλοφορήσει χωρίς μαλλί κομμωτηρίου καθημερινά και να βάλει δυο φορές το ίδιο
ρούχο. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο.
Αυτή είναι μια άλλη Αθήνα, η ελιτίστικη κι αυτή η πλευρά
αγνοεί παντελώς την Αθήνα των αστέγων και των άπορων. Επομένως, δεν υπάρχει
σωτηρία. Τουλάχιστον, όλοι εκείνοι οι αριστοκράτες δεν έχουν να λογοδοτήσουν σε
κανέναν μας.
Αντιθέτως, θεωρώ πολύ προκλητικό κι υποτιμητικό για τον
απλό λαό να εμφανίζονται οι βουλευτές και τα λοιπά μέλη των οικογενειών τους,
ειδικά ενός κόμματός που προάγει το λιτό βίο, προβάλλοντας τόσο την άριστη
οικονομική τους κατάσταση. Κάποιοι τα δούλεψαν δεν αντιλέγω, δεν παύει, όμως,
κάποιοι άλλοι να τα έκλεψαν κι άντε τώρα να ψάχνεις ποιος έκανε τι.
Δεν έχουμε, λοιπόν, καμία ιδιαίτερη κάψα για το αν ο τάδε
βουλευτής έχει κότερο (που έχει) κι ο δείνα κυκλοφορεί με πεντακοσάευρα στις
τσέπες, αλλά χάριν του συλλογικού συμφέροντος θα πρέπει, φαντάζομαι, να είναι
λιγότερο σπάταλοι ή έστω περισσότερο διακριτικοί ώστε να μη δίνουν τροφή στο
λαό για σχόλια κι υποθέσεις κατάχρησης δημοσίων χρημάτων.
Είναι άδικο να χτίζει ο λαός τις βίλες τους, στερούμενος
αναγκών που αυτοί θεωρούν δεδομένες. Ακόμη δε, πιο άδικο να πεθαίνουν
καθημερινά άνθρωποι απ᾽ την πείνα ή το κρύο.
Θυσιάζουμε αθώες ανθρώπινες ζωές στο βωμό του χρήματος
και της καλοπέρασης, αγνοώντας αξίες, ιδανικά και θρησκευτικά διδάγματα.
Κυριαρχεί ο υλισμός και ο υπερκαταναλωτισμός. Κανένας χώρος δεν υπάρχει πια για
αλτρουιστικά συναισθήματα.
Δυστυχώς, έτσι όπως έχουμε αλλοτριωθεί ψυχικά, δύσκολα θα
αλλάξουμε και τη δεινή κατάσταση της χώρας μας.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε. Αρκεί να αλλάξουμε
μέσα μας.
Μπορούμε;
