«Είναι κάτι παιδιά που δε
γίνονται άντρες», λέει ένα παλιό τραγούδι. Το έχεις νιώσει στο πετσί σου! Μέχρι
τώρα βρέθηκες ξανά και ξανά σε σχέσεις μ᾽ άτομα μεγαλύτερά σου, υποτίθεται
κατασταλαγμένα, που τελικά αποδεικνύονταν εξαιρετικά ανώριμα.
Κάθε φορά αναγκαζόσουν ν᾽ αφήσεις
το «κοριτσάκι» σε μια γωνιά και γινόσουν η υπεύθυνη της σχέσης. Κι έδινες,
έδινες, μέχρι που δεν είχες άλλο να δώσεις κι έμενες με μηδέν εις το πηλίκο…
Ξέρω ότι είσαι άτομο μοναχικό και
μελαγχολικό, κι ας μη το δείχνεις. Μετά απ᾽ όλα αυτά που πέρασες, αγάπησες ένα
κλικ παραπάνω τη μοναξιά σου. Έβρισκες τα αισθήματα που σου έλειπαν σε χάρτινους
ήρωες, σε μυθιστορήματα μ᾽ ευτυχισμένο τέλος κι ας μη ζούσες ποτέ το δικό σου ‟and they lived happily ever after”.
Εκεί βλέπεις, οι ήρωες
αντιμετωπίζουν τους δαίμονές τους και κάνουν την υπέρβαση για χάρη της αγάπης,
ενώ στην πραγματική ζωή δεν το βρήκες αυτό.
Ξαφνικά ανταμώνουν τα μάτια σου
τα δικά του. Έτσι απλά, μ᾽ ένα βλέμμα ερωτεύεσαι. Ακαριαία. Απόλυτα. Χωρίς
καμία λογική. Κοντά του δε σε φέρνει καμία ανάγκη, δε θέλεις απλά να
περάσεις την ώρα σου, δε θες να γεμίσεις το συναισθηματικό σου κενό, ούτε είναι
οι σεξουαλικές σου ορμές ζητούν ικανοποίηση.
Στιγμές θέλεις να μοιραστείτε.
Στα μάτια του να χάνεσαι, κι ας είναι
τόσο μικρότερος σου ηλικιακά. Κάθε μέρα που περνάτε μαζί, δείχνει πόσο
συνειδητοποιημένος είναι. Να που τελικά εξακριβώνεις από πρώτο χέρι ότι η
ωριμότητα δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά θέμα χαρακτήρα.
Μαζί του νιώθεις το βήμα σου να
ελαφραίνει και να γίνεται πιο χορευτικό. Έχει ένα τρόπο να σε κάνει να νιώθεις
ήρεμη, αγαπημένη, γυναίκα. Σαρώνει με τα χάδια του όλο το παρελθόν σου κι
εξορκίζει τους δαίμονες σου με τα φιλιά του.
Σε κλείνει στο χρυσό κουκούλι του
έρωτα του κι εσύ ξεχειλίζεις φως καθώς μετατρέπεσαι ξανά σε πεταλούδα.
Κι ας λένε όλοι πόσο λάθος είναι,
ότι δε θα κρατήσει. Ότι είναι μικρός και δεν ξέρει τι θέλει. Ότι γρήγορα θα
βαρεθεί και θα ψάξει κάτι άλλο. Κι ας σε πιάνουν κι εσένα ώρες και φορές οι
ανασφάλειές σου ότι ίσως έχουν δίκιο.
Αυτός είναι όμως δίπλα σου, στα
ωραία και στα άσχημα, να σου κρατάει το χέρι και να σου χαϊδεύει τα μαλλιά.
Αλλά ακόμα και δίκιο να έχουν,
ακόμα κι αν χωρίσετε, ας είναι. Αυτό που μετράει είναι ότι νιώθεις τόσο πλήρης
στην αγκαλιά του, που ζεις ανάσα την ανάσα του.
Ας είναι λάθος για όλους τους
άλλους. Για σένα είναι ό,τι πιο σωστό έχεις νιώσει. Σχέσεις που πληρούσαν όλα
τα συμβατικά κριτήρια επιτυχίας ωχριούν μπροστά σ’ αυτό που ζεις. Άτομα που
πληρούσαν τα τυπικά προσόντα του «Κύριου Τέλειου» δεν κατάφεραν τελικά να
ζεστάνουν την καρδιά σου. Αντίθετα σιγά-σιγά την πάγωναν με πράξεις και
παραλείψεις.
Ε, λοιπόν, ακόμα κι αν είναι να
τελειώσει, εσύ θα το έχεις ζήσει μ᾽ όλη του την ένταση κι ας φας χώμα μετά.
Αλλά να που είναι εκεί, μέρα τη
μέρα, δίπλα σου. Ουσιαστικά. Χωρίς φαμφάρες κι αιώνιους όρκους αγάπης. Σπαθί γίνεται για όποιον τολμήσει να σε πειράξει, αγκαλιά να κουρνιάσεις
και ν᾽ αποκοιμηθείς. Χαϊδεύει τα όνειρα σου και σε παρακινεί να τα
πραγματώσεις.
Απλά, ο άνθρωπός σου…
