Σήμερα, θα αναλύσουμε τους επίδοξους φαν κι εκτελεστές –κυριολεκτικά-
της μόδας. Πιάστε ποπ-κορν, έρχεται χολή.
Από μικρά παιδιά, λίγο πολύ, μας πονούσαν τα ματάκια μας μ᾽ αυτά
που κυκλοφορούσαν στους δρόμους, κι όχι μόνο. Όταν η μαμά μας μάς πήγαινε στην
εκκλησία, παρέλαση γουναρικών παντός χρώματος και σχεδίου, γινόταν στα
προαύλια. Έμενες εσύ να κοιτάς αποχαυνωμένος και πλήρως απορημένος. Μεγάλωσες,
και τώρα, εν έτει 2016, ακόμα βλέπεις την ίδια κακογουστιά. Και, δυστυχώς, όχι
μόνο στην εκκλησία.
Απλώνουν τα πλοκάμια τους παντού σαν χταπόδια. Θέλεις να πας για
φαγητό; Εκεί, σε περιμένουν καρτερικά να εξαπολύσουν τα «μελάνια» τους.
Θέλεις να κλαμπάρεις ανελέητα;
Όχι καργιολάκι, πάλι εκεί, θα σε προκαλούν επιδεικτικά να τους κοιτάς και να
κοροϊδεύεις. Θέλεις να μερακλώσεις στα μπουζούκια; Φίλε, την πάτησες. Εκεί, δε
βρίσκονται απλά για πονέσουν τα ματάκια σου. Εκεί, χτίζουν φωλιές και
αναπαράγονται σαν τους μύκητες.
Τώρα θα μου πεις, πώς τους αναγνωρίζεις. Καθόλου δύσκολο, καθώς ό,
τι λάμπει, δεν είναι χρυσός. Είναι όμως glitter και στρασάκια και τρουκς.
Παντού, κυριολεκτικά. Κοινώς, φορούν την Άρτα, τα Γιάννενα, και την
Ηγουμενίτσα. Μαζί. Ταυτόχρονα!
Αν ρωτήσεις τους ίδιους τι νομίζουν πως φορούν, θα σε κοιτάξουν με
το απόλυτο bitch face -αμέ, κάνουν και τέτοια- και σχεδόν εριστικά θα σου πουν
πώς είναι στιλάτοι, μοδάτοι και σικάτοι. Αλλά κυρίως θ᾽ ακουστεί η έκφραση: «Σε
μπουζούκια είμαι, τι ήθελες, να βάλω κάτι λιγότερο;»
Στην υποψία και μόνο αυτής της απάντησης, τρέξε και μην κοιτάξεις
πίσω. Τρέξε και φέρε υγρό πυρ και πυρπόλησε τα μαλακισμένα.
Έπειτα, μας ταλανίζει το ερώτημα γιατί κάποιος να φοράει όλα αυτά,
έτσι από μόνος του, χωρίς κάποιος να τον εκβιάζει ή να τον πληρώνει.
Πάρε βαθιά ανάσα. Ναι, καλά
σκέφτηκες. Θεωρούν πως αυτά που φορούν (ναι, όλα αυτά μαζί) είναι κολακευτικά
και sexy. Βέβαια, παίζει να ᾽ναι αληθινά τα X-Files και να μας πολεμούν έτσι οι
εξωγήινοι. Αν ναι, πετυχαίνει.
Ας αναλύσουμε, ωστόσο το προαναφερθέν ντύσιμο. Είναι μ᾽ απλά
λόγια, ό,τι έχει να κάνει με μίνι, στενό, ντεκολτέ ως τον αφαλό, ενισχυσάρα
οχταπλή –γιατί πώς αλλιώς θα σου πετάξουν το γαρούφαλλο- κι όλα τα animal
prints. Νύχι 5cm τουλάχιστον με όλα τα είδη αυτοκολλητακίων, στρασακίων,
γκλιτερακίων, σχεδιακίων, γιρλαντών και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε
νύχι. Απαραίτητη προϋπόθεση, οι 20ποντες γόβες που χαράζουν ξεχωριστή πορεία απ᾽
τα πόδια των κοράσιων, αφού δεν περπατιούνται.
Μη μου πείτε: «Μα καλά, και πώς θα τους δω;» Φαίνονται.
Αντανακλάται το φως στα στρας. Να σας δώσω κι ένα tip αποφυγής μία και καλή
έτσι, επειδή σας συμπάθησα; Kill them
with fire, before they lay eggs, φίλοι μου. Γλιτώστε
την ακεραιότητα του αμφιβληστροειδούς σας, κοινώς.
Εντάξει, για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά. Καθένας ντύνεται όπως
του καβλώσει. Θες να βάλεις ριγέ με καρό, φλοράλ και λεοπάρ; Βάλ᾽ το. Θέλω να
σου κάψω το σπίτι; Στο καίω. Δημοκρατία έχουμε, εν τέλει. Γιατί, δηλαδή να θέλω
να απολαύσω τον καφέ/ ποτό/φαϊ μου και ταυτόχρονα το μωράκι απέναντι, και να
μου καις τα μάτια;
Φυσικά δε μιλάμε για τυχαίες στιλιστικές παρατυπίες που σ᾽ όλους
ξεφεύγουν. Προς Θεού, δεν είμαστε δα και Coco Chanel. Απλά κάποιοι έχουν
καλύτερο γούστο από κάποιους άλλους.
Για παράδειγμα, είναι στη μόδα τα κρόσσια, οι ψηλές μπότες, τα
γουνάκια και το animal print. Προχθές, σε καφετέρια, καθόταν δίπλα μου μια
κοπελίτσα, η οποία ψηλές μπότες με κρόσσια και φούστα ζεβρέ. Σαν υπόσταση,
σιχαίνομαι δύο πράγματα. Τις ψηλές μπότες, και τα κρόσσια.
Ξέρω, είμαι υπερβολική. Αλλά, γιατί; Κάποια πράγματα είναι
αυτονόητα. Και στην τελική, αν όλη αυτή η ενδυμασία είναι επειδή έχασες κάποιο
στοίχημα, σου δίνω εγώ εν ανάγκη τα χρήματα, ρε αδερφέ.
Διότι, όπως πολύ σοφά είπε η Coco Chanel: “Simplicity is the key note for all true
elegance”.
