«Είχε ακούσει τους θρύλους. Ήξερε
ότι γίνεται. Και μάλιστα λένε ότι σ᾽ αυτό οι άντρες είναι καλύτεροι απ᾽ τις
γυναίκες κατά γενική ομολογία. Του φαινόταν πιο παράλογο και απ᾽ το να πάρει
πρωτάθλημα σε οποιοδήποτε άθλημα. Στην κουζίνα ήξερε μόνο να τρώει και να
πατάει τα δύο κουμπιά του φούρνου μικροκυμάτων για να ζεσταίνει το (ήδη
μαγειρεμένο) φαγητό.
Ήταν η ώρα να πάει στο επόμενο level. Να μαγειρέψει...
Στα χρόνια που έμενε μόνος του
ήξερε μόνο να ψήνει κατεψυγμένες πίτσες (χωρίς φυσικά να τις ξεπαγώνει πρώτα)
στο φούρνο, και να φτιάχνει και κανένα κανονικό φαγητό, αφενός για να χάσει
κανένα κιλό -είχε φτάσει στο σημείο να φαίνεται από δορυφόρο από το διάστημα- κι
αφετέρου να γίνει λίγο πιο ανεξάρτητος κι ικανός να επιβιώσει.
Οι οδηγίες ήταν ξεκάθαρες από τον
αδερφό του τον chef στο χαρτί πάνω στο ψυγείο.
Βήμα 1: περπατάμε μέχρι την
κουζίνα
Βήμα 2: βάζουμε το ρύζι στην
κατσαρόλα
Βήμα 3: το βράζουμε
Όπερ και εγένετο.
Τα έκανε όλα τα παραπάνω κι άναψε
και το μάτι.
Στην αρχή το αίσθημα ευφορίας που
τον κατέκλυσε ήταν απερίγραπτο. Ήθελε να βγει στο μπαλκόνι να φωνάξει ότι δεν
ήταν απλά άχρηστος που ξέρει να παίρνει μόνο delivery.
Έβλεπε σαν όραμα τεράστια
τραπέζια μπροστά του όπου αραχτός περίμενε να του σερβίρουν τα πεντανόστιμα φαγητά
που είχε φτιάξει μόνος του.
Ξαφνικά του μύρισε κάτι καμένο.
Του ήρθαν στο μυαλό οι εικόνες της καταστροφής της Ρώμης απ᾽ τον Νέρωνα, καθώς
ήταν και από τη φύση του αισιόδοξος άνθρωπος.
Άρχισε να τρέχει στο σπίτι
πανικόβλητος. Οι κραυγές που άρχισαν να βγαίνουν απ᾽ το στόμα του ήταν σαν να
προσπαθούσε να επικοινωνήσει ο Ζεντ από το Police Academy με μια στρατιά Ουρούκ - Χαϊ.
Είχε ξεχάσει να βάλει νερό».
Μέσα στην καθημερινότητα θα
ακούσει κάποιος, πολλές φορές, να λένε ότι οι άντρες είναι καλύτεροι μάγειρες
απ᾽ τις γυναίκες. Όπως επίσης θα ακούσεις ότι όλα τα πράγματα μπορούν να τα
κάνουν το ίδιο καλά και τα δύο φύλα, κι άλλα τέτοια στερεότυπα τόσο βαθιά ριζωμένα
στην αντίληψη της κοινωνίας που πλέον έχουν γίνει πιστευτά από όλους και από
όλες.
Μέχρι ένα βαθμό μπορεί κάποια από
αυτά να ισχύουν, όχι όμως απόλυτα. Η δεξιότητα κι η ανικανότητα όπου αυτές
υπάρχουν, δεν έχουν να κάνουν με το στερεότυπο του φύλου. Υπάρχουν καλοί και
άχρηστοι και στα δύο φύλα.
Υπάρχει πάντα ο άνθρωπος που θα
μπορεί να λύσει προβλήματα κβαντικής φυσικής, αλλά όταν θα πάει στο σπίτι του
θα είναι ανίκανος έστω και στο να βράσει ένα αυγό.
Δεν ισχύει αυτό που λένε ότι «αν
θέλεις πραγματικά κάτι, μπορείς να το πετύχεις». Δεν είναι ότι δεν ήθελα να
βράσω το ρύζι. Δεν είναι ότι είχα σκοπό να κάψω το σπίτι μου και μαζί όλο το
οικοδομικό τετράγωνο. Εκείνη την ώρα αισθάνθηκα σαν το Βουτσά που στην ελληνική
ταινία πήγε να ράψει το πουκάμισό του κι έραψε και τον καναπέ μαζί.
Όταν
δίνουμε οδηγίες σε κάποιον αρχάριο να κάνει κάτι που δεν είχε αποπειραθεί ποτέ
πιο πριν στη ζωή του να κάνει, του τα λέμε όλα. Ακόμα και κάτι που ίσως από
όλους θεωρείται γελοία αυτονόητο, όπως το να βάλει στην κατσαρόλα νερό όταν
θέλει να βράσει κάτι.
Σ᾽
αυτόν που δεν έχει οδηγήσει ποτέ στη ζωή του αμάξι και δεν έχει μπει και σε
αμάξι, θα πρέπει να του πεις να πιάσει το χερούλι αλλιώς η πόρτα δεν θα ανοίξει.
Δεν έχουμε όλοι τα ίδια skills και τις ίδιες δεξιότητες. Θα πρέπει να
το δεχθούμε αυτό κάποτε και να σταματήσουμε να αισθανόμαστε κομπλεξικοί απ᾽ το
φόβο του να μας δείχνουν με το δάχτυλο όταν πούμε «δεν είναι όλοι ικανοί για τα
πάντα, δεν μπορούν όλοι να τα κάνουν όλα».
Σε μια κοινωνία όπως η δική μας,
έχει επικρατήσει η άποψη του να προσπαθούμε να είμαστε καλοί σε όλα. Και εδώ
είναι το λάθος.
Το να μάθω να παίζω πέντε
μουσικά όργανα ταυτόχρονα, δε με κάνει εξελιγμένο μουσικό και αυθεντία στο
άθλημα. Με κάνει ψωνάρα που θέλω να το παίξω πολυπράγμων, και το μόνο
αποτέλεσμα που θα έχω θα είναι να παίζω σε μέτριο έως κακό επίπεδο, ενώ θα
μπορούσα να διοχετεύσω όλη μου τη φαιά ουσία στο να παίζω ένα όργανο αλλά να το
φτάσω σε άριστο επίπεδο.
Δε χρειάζεται να είμαι καλός στο
ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα στον προγραμματισμό σε java, γιατί αν το κάνω αυτό θα καταλήξω να
μην μπορώ να μαρκάρω ούτε το δοκάρι, ενώ παράλληλα θα βλέπω βιντεάκια στο YouTube για το πώς μπορώ να κλέψω το κομμάτι
του κώδικα από κάποιον άλλον στη java, επειδή δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου.
Πρέπει να μαθαίνουμε απ᾽ τα λάθη
μας. Σίγουρα την επόμενη φορά που θα προσπαθήσω να μαγειρέψω θα διορθώσω το
λάθος με το νερό. Και όχι, δε θα είναι το να βάλω απλά νερό στην κατσαρόλα. Θα
διορθώσω το λάθος με το να μη μαγειρέψω καθόλου, και να παραγγείλω σουβλάκια
κάτι στο οποίο είμαι μαέστρος και το κάνω χρόνια χωρίς το παραμικρό λάθος.
Δεν υστερώ απέναντι σε κάποιον
που είναι καλός στη μαγειρική, όπως και δε θα μου προσφέρει τίποτα το να
προσπαθήσω ξανά να μαγειρέψω π.χ. μακαρόνια, γιατί αν δεν μου πει κάποιος ότι
βράζουν όπως όλα τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, θα βάλω τότε και εκεί την
κατσαρόλα χωρίς νερό.
Δε λέμε με κάθε αποτυχία να τα
παρατάμε με την πρώτη, σε καμία περίπτωση δεν εννοώ αυτό. Αλλά, ρε μεγάλε, για
να μη σκέφτηκες κάτι τόσο βασικό, έστω κι αν δεν στο είπαν, σημαίνει ότι
καλύτερα να προσπαθήσεις ν᾽ ασχοληθείς με κάτι άλλο.
Δεν το ᾽χεις με αυτό, πώς να το
κάνουμε. Κάποια πράγματα καλό είναι να μένουν στους επαγγελματίες που
πληρώνονται κιόλας γι᾽ αυτό.
«Η προφητεία δεν θα εκπληρωνόταν.
Όχι. Δεν θα μαγείρευε. Το αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης που είχε εγκαταστήσει στην
κουζίνα, θα έσωζε πλέον τις ζωές των γειτόνων του».
(Βασισμένο σε αληθινή ιστορία)