Πράκτορας «Dexter»: Σωτήρας ή Εγκληματίας;

Τα φώτα από τα αυτοκίνητα αργοσβήναν στο στενάκι κοντά στο λιμάνι. Στα κοντέινερ ακούγονταν υπόκωφες κραυγές ανακατεμένες με αναφιλητά. Αυλάκι αίματος βγαίνει μέσα από ένα απ' αυτά. Η αστυνομία φτάνει μετά από λίγο και ανοίγει την πόρτα του κοντέινερ.

Η εικόνα ενός παιδιού ξαπλωμένο μέσα στη λίμνη αίματος και λίγο πιο πέρα τα απομεινάρια της μητέρας του είναι κάτι που θα στοίχειωνε τους εφιάλτες όλων όσων έβλεπαν το φριχτό αυτό θέαμα.

Ο άνθρωπος με τη στολή που φτάνει πρώτος στη σκηνή του εγκλήματος είναι αυτός που θα μαζέψει το παιδί. Ήξερε ότι από εδώ και πέρα άρχιζε η πιο δύσκολη αποστολή του. Ήξερε πόσο άγρια και βάναυσα είχε φερθεί αυτός ο κόσμος στο ανυπεράσπιστο αυτό πλάσμα. Τώρα έπρεπε να το υπερασπιστεί από τον υπόλοιπο κόσμο, όταν θα είχε πλέον συνείδηση και επίγνωση του τι έλαβε χώρα μέσα στο πλημμυρισμένο κουτί από αίμα.

Οι άνθρωποι είναι ικανοί για αποτρόπαιες πράξεις. Υποτίθεται πως αυτό που μας διαχωρίζει από τα ζώα είναι πέρα από τον διαφορετικό και πιο ανεπτυγμένο εγκέφαλο, η ύπαρξη κώδικα τιμής και προπάντων ηθικής. Όταν ο κώδικας αυτός πάψει να ισχύει, παύουν να ισχύουν κι οι κανόνες που κρατάνε τον άνθρωπο από το σκοτώνει και να βιαιοπραγεί. Είμαστε ζώα αγέλης. Έχουμε μάθει να επιβιώνουμε όλοι μαζί, όπως έχουμε μάθει και να σκοτώνουμε για λόγους που κανένα άλλο ζώο δε θα το έκανε.

Ο μικρός που είδε μπροστά στα μάτια του να διαμελίζουν τη μητέρα του, έχασε σε μια στιγμή όλη την παιδική του αθωότητα και μεταμορφώθηκε στο άγριο εκείνο ζώο που θα σκότωνε στην πρώτη ευκαιρία. Θα σκότωνε γιατί αυτή η ακατανίκητη δίψα για αίμα έπρεπε να σταματήσει. Δεν θα έφερνε ποτέ πίσω τη μητέρα του, αλλά το ένστικτό του, έλεγε ότι πρέπει να το κάνει. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεφεύγουν από το «σύστημα δικαιοσύνης» και ζουν ελεύθεροι μετά από μερικά χρόνια φυλάκισης, μετά από καταδίκη για φόνο, επειδή έδειξαν στη φυλακή «καλή διαγωγή». Υπάρχουν έμποροι ναρκωτικών που ποτέ δεν θα δουν τα κάγκελα της φυλακής επειδή τους προστατεύει το ίδιο σάπιο σύστημα που θα έπρεπε να τους κλείνει μέσα για να προστατευτούν οι αθώοι που κυκλοφορούν έξω. Κάποιος έπρεπε να τους σταματήσει. Κάποιος έπρεπε να τους δείξει ότι δεν θα μείνουν ατιμώρητοι για να κάνουν τις ίδιες φρικαλεότητες και σε άλλους.

Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν έχει δικαίωμα πάνω στη ζωή του άλλου. Σε άλλες χώρες είναι θεσμοθετημένη και νόμιμη η θανατική ποινή, ενώ σε άλλες θεωρείται ότι παραβιάζει θεμελιώδεις δικαιώματα του ανθρώπινου είδους. Είναι κάτι που ίσως πολλοί δεν έχουν το θάρρος να το παραδεχτούν, αλλά κάποιοι άνθρωποι έχουν χάσει πλέον με τις πράξεις τους το δικαίωμα να λέγονται άνθρωποι. Είτε γιατί είσαι παράφρων ή ανώμαλος, είτε γιατί δεν έχεις επίγνωση των πράξεών σου, είτε όταν το κάνεις εν βρασμώ ψυχής. Ακόμα κι αν συνδυάζεις όλα τα παραπάνω, κάνεις κάτι αποτρόπαιο από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή, ούτε σε σώζει η μετάνοια και η μεταμέλεια οποιασδήποτε θρησκείας. Χάνεις το δικαίωμα να λέγεσαι άνθρωπος. Για σένα ισχύει ο νόμος της ζούγκλας, πλέον. Δεν γίνεται για σένα να ισχύουν οι νόμοι και οι κανόνες που ισχύουν για τους υπόλοιπους ανθρώπους, οι οποίοι δεν περνούν την λεπτή αυτή γραμμή.

Σίγουρα δεν είναι λύση να φτάσουμε στη λύση ενός επίδοξου τιμωρού τύπου «Dexter», ο οποίος σκοτώνει όσους ξεγλιστρούν από το σύστημα. Ο ίδιος το κάνει για να ικανοποιήσει τη δική του δίψα που του άφησε το αποτρόπαιο έγκλημα που έγινε μπροστά στα μάτια του στην πιο τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία. Αν η λύση είναι να σκοτώνει βιαστές και δολοφόνους, προκειμένου να μην κάνουν ξανά κακό σε αθώους, ας είναι. Δεν επικροτούμε τη λύση αυτή, φυσικά, αλλά σίγουρα είναι προτιμότερο από το να κυκλοφορούν ελεύθεροι έχοντας έτσι την ευκαιρία να βλάψουν κι άλλους.

Μια σειρά είναι απλά ένα μέσο για να ψυχαγωγηθούμε, αλλά εάν είναι καλογραμμένη και αποδίδει τα σωστά νοήματα, είναι επίσης ευκαιρία να προβληματιστούμε, καθώς πολλά είναι βγαλμένα από την ίδια τη ζωή, όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό. Σε όλους μας έχει τύχει κάποιες στιγμές να θέλουμε να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας, είτε για κάποιο πλημμέλημα είτε για κάτι πιο σοβαρό. Δεν το κάνουμε όμως γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρούν αδιανόητο να περάσουν τη λεπτή αυτή γραμμή, και πολύ καλά κάνουμε, γιατί αυτό θα μετέτρεπε εν ριπή οφθαλμού την κοινωνία στο απόλυτο χάος. Παρ' όλο που στην πραγματικότητα ο μόνος λόγος που δεν το κάνουμε οι περισσότεροι είναι για να μην καταλήξουμε στη φυλακή κι όχι λόγω της υποτιθέμενης ηθικής που υπάρχει μέσα μας. Ένα σύστημα που επιτρέπει στους παιδεραστές να βγαίνουν ξανά ελεύθεροι στην κοινωνία μετά από μερικά χρόνια, δεν είναι το ίδιο αυστηρό και για τους τιμωρούς τους.

Το παιδί πλέον έχει μεγαλώσει. Είναι άντρας. Στη θέα του αίματος πλέον χαμογελά σαρδόνια. Είναι κάτι οικείο σε αυτόν. Δουλεύει στο εγκληματολογικό και ειδικεύεται στο να ακολουθεί τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με τη διασπορά του αίματος στις σκηνές εγκλημάτων. Μπορεί να αναπαραστήσει με ακρίβεια ένα φόνο ακολουθώντας μόνο μερικές σταγόνες αίματος στον τοίχο ή στα πλακάκια.

Από το αίμα ξαναγεννήθηκε.

Αυτό τον κρατάει πλέον ζωντανό.

Τα βήματά του αντηχούν στο πλακόστρωτο. Το μαχαίρι του γυαλίζει στο στο σκοτάδι.