Δημοσιογραφία και ΜΜΕ. Το έλεγα και γέμιζε το στόμα μου
και το μυαλό μου απ᾽ τα πόσα πολλά πράγματα θα μπορούσα να κάνω τελειώνοντάς
την. Οι μίνι εκπομπές που κάναμε, το ραδιόφωνο που πάντα λάτρευα, οι δημόσιες
σχέσεις, όλα καινούργια κι ακατέργαστα πεδία για μένα.
Κάθε τόσο σκεφτόμουν να κάνω και κάτι διαφορετικό. Μια
διαφορετική εξειδίκευση. Και μαζί με αυτή, ερχόταν στο μυαλό μου και πώς θα
μπορούσε να είναι η ζωή μου στο μέλλον, αν διάλεγα αυτό ή το άλλο. Πάντα
κατέληγε διαφορετικά και πάντα ερχόταν το επόμενο που κατέληγε ακόμα καλύτερα.
Μέχρι που όλο αυτό τελείωσε όταν ήρθε το πτυχίο. Το
πανηγυράκι κι η χαρά της αποφοίτησης κρατάει το πολύ μια βδομάδα. Τι θα βάλεις,
ποιος άλλος ορκίζεται, το τραπέζι ή το πάρτι και μετά τέλος. Τα φώτα και τα φλας
σβήνουν και μένεις μόνος σου με την επιτυχία σου να αναρωτιέσαι: Και τώρα τι;
Πήρες πτυχίο σε μια χώρα που δεν έχει να θρέψει τους
συνταξιούχους της και τους στερεί τα δεδουλευμένα τους. Εσύ έχεις το θράσος να
κάνεις ακόμα όνειρα ότι θα πετύχεις να κάνεις κάτι σε αυτή. Εργάστηκες για να
πάρεις έναν τίτλο μόνο. Μην φοβάσαι να το παραδεχτείς. Αυτό ακριβώς είναι ένα
πτυχίο χωρίς αντίκρισμα. Απλά ένας τίτλος. Όσο και να πάλεψες, όσο και να
προσπάθησες, δεν έχει καμία σημασία. Τα όνειρα που έκανες είναι χαμένα.
Θα ψάχνεις ξανά και ξανά στις αγγελίες, μπας και βρεις
κάτι σχετικό αλλά και πάλι θα καταλήξεις στο ίδιο, στο άσχετο, στο ρηχό. Θέλεις
να ξεφύγεις απ᾽ τη μιζέρια αλλά νιώθεις σαν μαριονέτα που δεν έχει δική της
πρωτοβουλία.
Εκεί είναι που το χάνεις το παιχνίδι. Το πτυχίο σου δεν
είναι η ταφόπλακα των ονείρων σου.
Το ξέρεις ότι τίποτα δε θα σου χαριστεί. Δε σου υποσχέθηκε
κανείς πως, βγαίνοντας απ᾽ τη σχολή σου, θα βρεις τη δουλειά των ονείρων σου.
Αυτή μπορεί να αργήσεις πολύ να τη βρεις. Δε σου υποσχέθηκε κανείς ότι ο
δρόμος σου θα είναι πάντα ανοιχτός, ούτε ότι θα σου παρουσιαστούν οι once-in-a-lifetime
ευκαιρίες. Πρέπει να μάθεις να παλεύεις, να μην το βάλεις κάτω. Δε θα φτάσεις
ποτέ στην κορυφή, αν πρώτα δεν ανεβείς την ανηφόρα, που λέει κι ένας φίλος.
Σίγουρα θα πρέπει να κάνεις πράγματα που δε σε γεμίζουν
και δεν είναι αυτά που ονειρεύτηκες. Όπως επίσης κάνεις δε σου υπόσχεται ότι
αυτά που ονειρεύτηκες θα έρθουν. Μπορεί, όμως, να έρθουν άλλα που ούτε καν
φανταζόσουν ποτέ.
Όλα μας φαίνονται τόσο δύσκολα επειδή αντί να
ονειρευόμαστε, όπως οφείλουμε να κάνουμε, δημιουργούμε τους δικούς μας
απροσπέλαστους εφιάλτες που παίζουμε κατ’ επανάληψη στο κεφάλι μας και τους
μεγαλώνουμε. Κάνε ένα μικρό διάλειμμα απ᾽ το πρόγραμμα της ζωής σου, σκέψου
πόσα πράγματα έχεις για τα οποία πρέπει να είσαι ευγνώμων και που άλλοι
εύχονται να έχουν.
Γιατί δεν αφήνεις για λίγο τα προβλήματά σου στην άκρη;
Εκεί θα είναι, δε θα φύγουν. Γίνε για λίγο πάλι παιδί και δημιούργησε νέα
όνειρα και προσπάθησε να τα πετύχεις. Αλλά κι αν δεν τα πετύχεις, θα έχεις
πάντα σε κάτι ν᾽ αποβλέπεις.
Κάνε μου, λοιπόν, τη χάρη. Κλείσε τα μάτια σου κι ονειρέψου!
