Θέλω να διευκρινίσω μια
λεπτομέρεια. Δεν τάσσομαι κατά του στρατού ως θεσμού, αλλά κατά εκείνων (και
μόνο) που τραμπουκίζουν τους υπολοίπους, επειδή επέλεξαν ένα Σώμα
(Αλεξιπτωτιστές, καταδρομείς, κ.α.) σαφώς πιο δύσκολο από εκείνο του απλού
φαντάρου.
Οι υπόλοιποι δεν επιλέξαμε τα εν
λόγω σώματα, όχι επειδή είμαστε κότες ή λαπάδες, αλλά επειδή είχαμε προσωπικούς
λόγους που γνωρίζουμε μόνο εμείς. Στο κάτω-κάτω της γραφής, δε θέλαμε να
σκληραγωγηθούμε κατά αυτόν τον τρόπο.
Είχαμε και έχουμε, το ίδιο δικαίωμα
να επιλέξουμε όπως είχες κι εσύ. Αν τώρα πέρασες τόσο άσχημα που βαθιά μέσα σου
ζηλεύεις όσους πέρασαν καλύτερα από εσένα, τράβα σε ψυχολόγο. Δεν είναι ντροπή,
λειτούργημα κάνουν οι άνθρωποι.
Ο στρατός δε θα σε κάνει άντρα! Η
ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τη ζωή σε κάνει άντρα. Η στάση σου
απέναντι στις γυναίκες, το πώς βαδίζεις μέσα απʾ τις δυσκολίες, το πόσο δε
βλάπτεις τον πλησίον σου για να πετύχεις τους σκοπούς σου.
Ίσως, ο στρατός σε μαθαίνει να
είσαι περισσότερο πειθαρχημένος απ’ ό,τι ήσουν, ίσως να διατηρείς τον χώρο που
ζεις και τον εαυτό σου πιο καθαρό. Απʾ την άλλη, όμως, σε μαθαίνει να ρίχνεις
τις ευθύνες στον επόμενο, να κυνηγάς μια γωνία να κοιμηθείς, να κλείνεσαι
περισσότερο στον εαυτό σου.
Αν περιμένεις να γίνεις άντρας σʾ
ένα χρόνο, τότε καλύτερα να δωρίσεις τον εγκέφαλό σου στην επιστήμη για
πειράματα αύξησης της ανθρώπινης νοημοσύνης.
Η χρήση της κλίμακας Ι1 έως 5
χρησιμεύει για την ασφάλεια των φαντάρων. Το ότι εσύ είσαι Ι1 και εγώ Ι3 δε
σημαίνει πως είσαι καλύτερος από μένα. Σημαίνει πως έχω ένα ιατρικό πρόβλημα που
αν εκπαιδευτώ με τον ίδιο τρόπο με σένα, θα κινδυνέψει η ζωή μου.
Ναι, δε λέω, υπάρχουν και λαμόγια,
υπάρχουν και βύσματα. Υπάρχουν, όμως, και παιδιά που, αν τρέξουν ένα χιλιόμετρο,
κινδυνεύουν να σταματήσει η καρδιά τους. Παιδιά που αν σπάσουν τα γυαλιά τους
μπορεί να τυφλωθούν. Παιδιά που δεν πήγαν στο γυμναστήριο, για να διαβάσουν ή
να παίξουν ηλεκτρονικά.
Πάρε το χαμπάρι! Έξω απʾ το
στρατόπεδο ο «Γιωτάς» που τραμπουκίζεις έχει μεγάλη πιθανότητα να είναι το
αφεντικό σου μια μέρα.
Ξέρω πως είναι δύσκολο, μέχρι κι
αδύνατο, να σε σταματήσω απʾ το να πιστεύεις πως είσαι ετοιμοπόλεμος, αλλά
πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσω. Κλείσε τα μάτια και φαντάσου ένα κουτάβι που
μόλις βρήκες στον δρόμο. Το αγκαλιάζεις, το χαϊδεύεις, σε φιλά στο πρόσωπο. Το
πυροβολείς. Το συναίσθημα που νιώθεις τώρα, θα το νιώσεις κι όταν πυροβολήσεις
έναν συνάνθρωπό σου.
Τελειώνοντας, θέλω να τονίσω γιʾ άλλη
μια φορά πως ο θεσμός του στρατού δε με ενοχλεί καθόλου. Πέρασα απλοϊκά,
ευχάριστα κι οι αξιωματούχοι του κάθε στρατοπέδου που υπηρέτησα μου φέρθηκαν με
τον καλύτερο τρόπο.
Είναι στο χέρι μας ως αυριανοί
πολίτες να υπηρετούμε τους θεσμούς, χωρίς να καταπιέζουμε σωματικά και
ψυχολογικά τους όσους προσπαθούν να τους υπηρετήσουν με διαφορετικό τρόπο.
Πέραν απʾ το καθήκον μας ως πολίτες,
είναι καθήκον μας ως άντρες. Ως άνθρωποι.
