Απʾ την πρώτη στιγμή που το
βλέμμα μας συναντήθηκε, απʾ το πρώτο χαμόγελο που ανταλλάξαμε, ήξερα πως εσύ
διαφέρεις. Το ένιωθα πως δε γνωριστήκαμε τυχαία και πως η διαίσθηση μου δε θα
με ξεγελούσε.
Και να που τώρα είσαι εδώ μαζί
μου. Δίπλα μου. Να μου αποδεικνύεις κάθε μέρα πως δεν έπεσα έξω και πως το
προαίσθημά μου για σένα ήταν πέρα για πέρα σωστό.
Αυτό το τόσο μαγικό αίσθημα που
μου προκάλεσες απʾ την πρώτη φορά που σε είδα, εξακολουθώ να το νιώθω, κι όσο
ερχόμαστε πιο κοντά γίνεται ακόμα πιο ισχυρό.
Εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους. Με
κοίταξες μʾ ειλικρίνεια και ξεδίπλωσες τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου,
χωρίς να διστάσεις. Χωρίς να φοβηθείς να «εκτεθείς» μπροστά στα μάτια μου.
«Θα είσαι μαζί μου τώρα», είπες και
το εννοούσες.
Είσαι ο πρώτος που θέλησε να δει
πέρα απʾ το περιτύλιγμα. Που ήθελε να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω απʾ το χαμόγελό
μου και από το αμήχανο γέλιο μου.
Είσαι αυτός που όταν είδε την
ευάλωτη πλευρά μου δεν το έβαλε στα πόδια. Που με ήθελε κι ας γνώρισε τις
ανασφάλειές μου και τους φόβους μου. Αυτός που αποφάσισε να πολεμήσει μαζί μου
όλα τα εμπόδια που ξέραμε πως θα βρίσκαμε μπροστά μας. Και ήταν πραγματικά
πολλά.
Είσαι αυτός που έβαλε στην άκρη
τον εγωισμό του, για να φτιάξουμε ένα κοινό «μαζί». Αθέτησες πολλά απʾ όσα
πίστευες και είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου, ώστε να μας προσφέρεις αυτό που
επιθυμούσαμε.
Κατάλαβες πως δεν είχα σκοπό να
παίξω μαζί σου και μου πρόσφερες μόνο αλήθεια.
Εσύ διαφέρεις απʾ τους πολλούς.
Τα λόγια σου τα κάνεις πράξεις και περιμένεις κι από μένα το ίδιο.
Με εμπιστεύτηκες με την προϋπόθεση
να σʾ εμπιστευτώ κι εγώ. Μόνο έτσι είπες θα χτίσουμε κάτι σταθερό και με
διάρκεια.
Είσαι αυτός που με θέλησε για όλα
αυτά που σχεδόν εγώ δεν άντεχα στον εαυτό μου. Και με έκανε να τα αποδεχτώ και
να συμφιλιωθώ μαζί τους. Είσαι αυτός που με έκανε να πιστέψω πάλι στα
όμορφα συναισθήματα. Που με κάνει ευτυχισμένη και να νιώθω σημαντική.
Σημαντική, γιατί ξέρω πως προσφέρω επίσης χαρά σε κάποιον άλλο κι αυτός ο άλλος
δε θέλει να τελειώσει ποτέ αυτό!
Είσαι αυτός που έψαχνα. Αυτός που
περίμενα και που κατά βάθος δεν έχασα ποτέ τη πίστη μου πως θα τον βρω. Είσαι
αυτός που θέλω να με παίρνει αγκαλιά και να μʾ αγγίζει. Αυτός στον οποίο θέλω νʾ
ανήκω. Είσαι η αγκαλιά που διαφέρει απʾ όλες τις άλλες. Δε με κλείνεις σε αυτήν
κτητικά ή αδιάφορα. Με νοιάζεσαι και το ξέρω. Το νιώθω και είναι πραγματικότητα.
Δε σου κρύβω, όμως, πως φοβάμαι.
Φοβάμαι γιατί νιώθω να ξεδιπλώνω ολόκληρο τον κόσμο μου σε σένα και δεν είμαι
συνηθισμένη σε τόση έκθεση. Φοβάμαι μη σε απογοητεύσω αλλά και μήπως με
πληγώσεις. Ξέρω πως δε θες να νιώθω έτσι και θυμώνεις που τα σκέφτομαι αυτά.
Όμως όταν βιώνεις κάτι τόσο
πρωτόγνωρο, πώς γίνεται να μην τρομάζεις; Σου έχω εμπιστευτεί την καρδιά μου.
Αυτό που είμαι. Μʾ όλα τα καλά του κι όλα τα στραβά του. Μην το εκμεταλλευτείς.
Και πάνω απʾ όλα μη με κάνεις να χάσω την πίστη μου στο «μοναδικό» και το
«διαφορετικό».
Με σένα όλα είναι αλλιώς. Δεν
μοιάζεις με κανέναν απʾ αυτούς που έχω γνωρίσει.
Μη σταματήσεις λοιπόν να μου το
αποδεικνύεις. Μη με κάνεις να χάσω την πίστη μου σε σένα. Αυτό έχω υποσχεθεί πως
θα κάνω κι εγώ. Θα σου αποδείξω πως δε μοιάζω με καμιά άλλη που γνώρισες και
έβαλες στη ζωή σου ως τώρα.
Θέλω να κρατήσει. Δεν μπορώ,
βέβαια, να είμαι απόλυτα σίγουρη για το τι μας επιφυλάσσει η μοίρα. Ξέρω όμως
πως ό,τι και να γίνει, έχεις ήδη μια θέση στο μυαλό και την καρδιά μου.
Κι ελπίζω το ίδιο ξεχωριστή και
σημαντική να είμαι κι εγώ.
