Σάββατο βράδυ. Βγαίνουν ακόμα οι άνθρωποι. Βγαίνουν αλλά
τι κάνουν; Θα πιουν το ποτό τους, θα τα πουν, θα χορέψουν όσοι χορεύουν. Πόσο
βαρετά ακούγονται!
Βαρετά και προβλέψιμα. Και ξέρετε γιατί; Γιατί οι
άνθρωποι πλέον δεν επικοινωνούν. Δεν κοιτάζονται. Δεν υπάρχει ερωτισμός στην
ατμόσφαιρα. Δε φλερτάρουν. Ούτε το Σάββατο, ούτε την Κυριακή, ούτε καμία άλλη
μέρα της εβδομάδας.
Τότε γιατί βγαίνουν; Για το check in; Για τις σέλφις; Κι
άμα δε φλερτάρεις τότε γιατί να βγεις; Μερικοί, πολύ λογικά, ισχυρίζονται πως
δεν τους αρέσει πλέον να βγαίνουν, επειδή σήμερα δεν γίνεται φλερτ. Δε θα
συμβεί τίποτα απρόοπτο και ξαφνικό, ν᾽ ανάψει λίγο τα αίματα.
Όταν βγαίνεις τι βλέπεις; Βλέπεις ανθρώπους που μιλάνε
μεταξύ τους; Που κοιτάζονται; Πιο πιθανό είναι να βλέπεις ανθρώπους χαμένους
στα κινητά τους. Χαμένους μ᾽ όλη τη σημασία της λέξεως.
Όταν βρίσκονται σπίτι τους είναι στο internet κι
όταν βγαίνουν έξω πάλι στο internet
είναι.
Αυτό εξουσιάζει τα πάντα ακόμα και τις ανθρώπινες σχέσεις που πλέον έχουν
γίνει… πώς να το πω; Έχουν γίνει κάπως παράξενες. Ίσως πιο επιφανειακές. Λιγότερο
έντονες, λιγότερο παθιασμένες και πολύ βαρετές.
Όταν γνωρίζεις κάποιον μέσω Facebook δεν τον βλέπεις. Δε βλέπεις τα
μάτια του, τις κινήσεις του, τη συμπεριφορά του. Δεν υπάρχει παιχνίδι. Στέλνεις
το σκούντημα ή στέλνεις ένα μήνυμα κι αυτό ήταν όλο. Μπαμ! και κάτω. Γρήγορα και εύκολα.
Γι᾽ αυτό πολλοί επιλέγουν το internet όταν
θέλουν να εκδηλώσουν το ερωτικό τους ενδιαφέρον. Με το πάτημα ενός κουμπιού.
Θα σκεφτεί κάποιος: «Σιγά μη φλερτάρω έξω. Για να μου
ρίξει άκυρο και να γίνω και ρεζίλι;».
Στο σημείο αυτό, προκύπτουν δύο ερωτήματα: Γιατί το έχεις
σίγουρο πως θα φας άκυρο; Ακόμα και να φας άκυρο, τι πειράζει;
Σ᾽ όποιον αρέσουμε! Δεν άρεσες; Θα αρέσεις κάπου αλλού.
Δε μας αρέσει να χάνουμε. Προτιμούμε να μη φλερτάρουμε
καθόλου, παρά να φλερτάρουμε και να έχουμε το φόβο της απόρριψης. Κι είναι
κρίμα, γιατί χωρίς φλερτ δεν υπάρχει μαγεία, μυστήριο, ενδιαφέρον κι ερωτισμός.
Με το πάτημα ενός κουμπιού, λοιπόν, λέμε «σε γουστάρω».
Πλέον κάνουμε poke! Aυτή την ηλίθια επιλογή του Facebook που έχει λύσει τα χέρια όσων
ντρέπονται, φοβούνται ή απλώς βαριούνται να κάνουν παιχνίδι.
Άντε και το κάναμε το poke. Aποστολή εξετελέσθη. Τώρα θα
περιμένουμε να μας κάνει και ο άλλος poke, για να δούμε αν ανταποκρίνεται στο
κάλεσμά μας ή, ακόμα καλύτερα, μπορεί να μας στείλει και μήνυμα!
Καταπληκτικό; Ή μήπως βαρετό και γελοίο; Γιατί να μη γίνει
όλο αυτό από κοντά; Με άμεση, αληθινή, ανθρώπινη επαφή; Επειδή η επιλογή του poke είναι πιο γρήγορη κι
εύκολη; Μα ό,τι είναι γρήγορο κι εύκολο δεν είναι γοητευτικό.
Δε σου λείπει το φλερτ; Αυτές οι έντονες ματιές όλο
νόημα, τα χαμόγελα, η πρώτη γνωριμία, τα πειράγματα, τα υπονοούμενα. Αυτή η
ένταση που σε κρατάει σ᾽ αναμμένα κάρβουνα, η καρδιά σου που χτυπάει δυνατά.
Δεν είναι ανάγκη να καταλήξει κάπου. Δε φλερτάρουμε πάντα
με κάποια προοπτική. Δε θέλουμε οπωσδήποτε με το που γνωρίσουμε κάποιον, να
καταλήξουμε μαζί. Πολλές φορές θέλουμε να φλερτάρουμε απλά για να φλερτάρουμε.
Για να παίξουμε. Για να νιώσουμε επιθυμητοί. Για να πάρουμε κάποια επιβεβαίωση.
Άσε, λοιπόν, στην άκρη το κινητό σου όταν είσαι έξω και
κοίταξε γύρω σου. Κοίταξε κάποιον στα μάτια και χαμογέλασέ του. Ξεκίνα το παιχνίδι
κι άσε το να σας οδηγήσει. Μη σκέφτεσαι την απόρριψη, ούτε την ντροπή, ούτε
τίποτα άλλο.
Σπάσε τη ρουτίνα και τόλμα. Τόλμα να κάνεις κάτι που δεν
έχεις ξανακάνει, τόλμα να κάνεις κάτι που μέχρι χθες ντρεπόσουν, τόλμα να
ζήσεις. Γιατί το φλερτ είναι ζωή.
