Πώς γίναμε έτσι, ρε γαμώτο; Κατέβα λίγο απ᾽ το σύννεφο κι
έλα να με μαζέψεις απ᾽ το πάτωμα. Πάλι λιώμα έγινα. Πάλι σκατά, πάλι κομμάτια.
Πάλι για σένα. Και ποιος ήσουν εσύ; Τι ρόλο βάρεσες; Στα δύσκολα την κοπάνησες.
Όταν έπρεπε να δείξεις πως είχες αρχίδια, απέδειξες πως ήσουν αρχίδι.
Τα πέταξα όλα. Φωτογραφίες, δώρα άδωρα, μέχρι και
διεύθυνση αλλάζω σε λίγο καιρό. Ψέκασα όλα τα σεντόνια γιατί είχε ποτίσει το
άρωμά σου πάνω τους. Πλέον μου φέρνει αναγούλα αν και κάποτε δεν μπορούσα να
κοιμηθώ χωρίς αυτό.
Και που τα έκανα όλα αυτά, ποιο το κέρδος; Δεν έπαψα να
σε σκέφτομαι. Δεν ήταν τόσο απλό όσο πίστευα. Ακόμα νομίζω πως όταν ξυπνάω θα
είσαι ο πρώτος που θα μου πει καλημέρα κι ο τελευταίος που θα με καληνυχτίσει.
Μετά το μετανιώνω. Γιατί μ᾽ απογοήτευσες.
Στάθηκες ανάξιος να ρίξεις λίγο το στιλάκι του παρτάκια.
Να δώσεις μία ευκαιρία στον εαυτό σου ν᾽ αγαπήσει και ν᾽ αγαπηθεί. Αυτό ήταν το
λάθος σου. Όσο για τα δικά μου λάθη, άσε με να τα κατεβάζω σε σφηνάκια τις
νύχτες που εσύ λιώνεις μπροστά σε μία οθόνη.
Τι; Νομίζεις πως δεν ξέρω τι κάνεις, μωρό μου; Μπορεί να
μην ξέρω πως πίνεις τον καφέ σου, αλλά αυτό το διάστημα που ήμουν μαζί σου, μου
έδειξες αρκετές πτυχές σου.
Τρακάρουν τα κορμιά μας μέσα στο μπαρ κι ενώ νιώθουμε τον
ηλεκτρισμό ανάμεσά μας, προσπερνάμε σαν να μην έχουμε γνωριστεί ποτέ. Δύο
άγνωστοι. Δύο ξένοι.
Άσε με να σου φρεσκάρω τη μνήμη γιατί όχι μόνο έχουμε
ξαναβρεθεί, έχουμε παρτάρει μέχρι το πρωί. Μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να
παρατήσουμε την παρέα και να με πάρεις από το χέρι να πάμε να κάνουμε
έρωτα.
Τι με κοιτάς έτσι; Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν το μωρό
σου! Η κοπέλα σου! Τώρα μετατράπηκα σε ένα τίποτα; Χα! Ας γελάσω. Αυτά που
πουλάς στους φίλους σου μην τα λες και παραέξω γιατί ο κόσμος γελάει με την
πάρτη σου. Έτσι καταντούν οι άνθρωποι που κάποτε αγαπήθηκαν; Δεν οφείλουν για
το γαμώτο να κρατήσουν μία τυπική επαφή;
Σε είδα προχθές. Δε φαντάζεσαι πόσες στιγμές πέρασαν από
το μυαλό μου. Δύσκολο να τις ξεχάσεις. Οι ενδορφίνες έσκαγαν στον εγκέφαλό μου
σαν τα βεγγαλικά της 4ης Ιουλίου. Χαρά, λύπη, θυμός, αγάπη. Μπουρδέλο
έγινα.
Μου είχες γυρισμένη την πλάτη. Δεν αντέχεις, πλέον, να με
κοιτάς στα μάτια. Τα ίδια μάτια που, πριν λίγο καιρό, δεν έπαιρνες το βλέμμα σου
από πάνω τους, τώρα σου φέρνουν μόνο ντροπή. Τουλάχιστον, έχεις λίγη τσίπα.
Και τότε την είδα. Ορκίζομαι πως ένιωσα κάτι μέσα μου να
σαπίζει. Δεν ξέρω αν είσαι μαζί της ή αν την έχεις μόνο για περιστασιακό
πήδημα. Δε με νοιάζει κιόλας. Απλά, εκείνη τη στιγμή, ευχόμουν να ήμουν εγώ στη
θέση της. Να μιλάμε, να γελάμε, να πίνουμε. Σαν να μη πέρασε μια μέρα.
Σηκώθηκα κι έφυγα. Το ποτό, οι αναμνήσεις και τα
συναισθήματα είχαν κάνει ένα γλυκόπικρο κοκτέιλ το μυαλό μου. Μπήκα σπίτι.
Βάρεσα την πόρτα. Καταράστηκα την ώρα και τη στιγμή. Προσπάθησα να αποσπάσω το
μυαλό μου, όμως, μάταια. Η εικόνα σου έχει μείνει παγωμένη μπροστά στα μάτια
μου.
Αξίζεις κάτι περισσότερο από τη φήμη του «γκόμενος
μερικών εβδομάδων» και το ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά. Δεν πειράζει, όλοι
κάνουμε λάθη. Δεν γίνεται, όμως, να τα προσπερνάς με ατάκες του τύπου «μου
άξιζε, αλλά στ᾽αρχίδια μου», όπως και έκανες. Θα τα βλέπεις διαρκώς μπροστά σου.
Δεν πάει έτσι.
Εδώ είμαι. Πάνω μου θα πέφτεις. Έχουμε πιο πολλά κοινά
από ό,τι νομίζεις. Μπορεί να ρίχνω αλάτι στην πληγή μου. Να φεύγω με την ψυχή
στα πόδια κάθε φορά που σε βλέπω. Μην ξεχνάς, όμως, πως εγώ μπορεί να έπαιξα
λάθος το παιχνίδι αλλά την κόκκινη κάρτα εσύ την έφαγες και θα φροντίσω να το
θυμάσαι μέχρι να στρώσεις χαρακτήρα.
Το τι θα κρατήσω για μένα είναι άλλο. Θα σου υποσχεθώ πως
θα κρατήσω μόνο τα καλά. Θα σου κάνω αυτή τη χάρη. Δε θέλω να δεις περισσότερα
απ᾽ την άσχημη πλευρά μου. Όχι για σένα, αλλά για μένα. Δε θα σου δώσω αυτή την
ικανοποίηση γιατί δεν την αξίζεις. Εσύ φέρθηκες πούστικα, όχι εγώ.
Φύγε τώρα, σηκώθηκα απ᾽ το πάτωμα. Χωρίς τη βοήθεια σου.
Η οθόνη σου σε περιμένει το ίδιο και το συννεφάκι σου. Πήγαινε βάλε τη μάσκα
του «σταρχιδιστή».
Θα κάτσω εδώ. Θα περιμένω τη στιγμή που θα νιώσεις τόσο
άδειος, όσο με άφησες και θα γυρίσεις πίσω ψελλίζοντας μία φτηνή συγνώμη. Θα
βάλω το πιο όμορφό μου χαμόγελο.
Θα σε συγχωρέσω και θα ευχηθώ για τη ζωή σου τα καλύτερα.
Στη δική μου ζωή δε χωράς πια. Πάω να βρω αυτά που μου αξίζουν. Έμαθα από σένα πράγματα για τον εαυτό μου που δεν
ήξερα. Για αυτό και μόνο δε θα σε ξεχάσω.
Θα σε θυμάμαι κι ας πέταξα όλα όσα σε θυμίζουν.
