Άσε κάτω τη μεζούρα!

Ρόδος. Αύγουστος. Καφεδάρα στην παραλία. Δε συνεχίζω μη με πείτε κι εριστική.

Πίσω μου κάθεται μια παρέα, πέντε παλικαριών, ηλικίας μεταξύ είκοσι και εικοσιοκτώ. Παρακολουθώ αδιάφορα τις συζητήσεις τους (και να μην ήθελα δε γινόταν, γιατί γκάριζαν τα μανάρια) και ρεμβάζω το πέλαγο. Γκομενοιστορίες, φανταρικά, ο γαύρος, βλακείες, μπλα, μπλα...

Το γύρισαν στην αμπελοφιλοσοφία πολύ γρήγορα (αγωνία είχε). Κι εκεί που μασουλάω το καλαμάκι και ρουφάω αργά και νωχελικά τον καφέ μου, έσκασε. «Και ξέρεις ε; Όσοι φιλοσοφούν τόσο καλά, την έχουν και μεγάλη».

Πέρασε η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου. Ε όχι να πάω και από καφέ ρε παιδιά. «Κοπελιά, ξέρω πρώτες βοήθειες, μη φοβάσαι», άκουσα κάποιον επίδοξο σωτήρα να φωνάζει από μακριά, καθώς προσπαθούσα να ανακτήσω την αναπνοή μου κι έφτυνα μέτριο φρέντο με ζαχαρίνη. Γύρισα και τους κοίταξα παγωμένη. Πρώτα στα μάτια και μετά ανάμεσα στα πόδια. Ήθελα να δω αν τουλάχιστον άξιζε τον πνιγμό μου. Δεν άξιζε. Τα μάζεψα κι έφυγα βρίζοντας στα γαλλικά, γιατί είμαι και μια κυρία.

Η αλήθεια είναι ότι οι άντρες έχουν μια περίεργη αντίληψη για τον παραλληλισμό του πέους τους, με οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί legit, ως προσόν. Για παράδειγμα.

Έχεις μεγάλη μύτη -έχεις μεγάλο πουλί.

Έχεις μεγάλη παλάμη -έχεις μεγάλο πουλί.

Έχεις μεγάλη πατούσα -έχεις μεγάλο πουλί.

Δεν έχεις μεγάλη πατούσα -δεν έχει σημασία, γιατί έχεις μεγάλο πουλί. Ε;

Η αλήθεια είναι ότι σας καταλαβαίνω. Ζείτε σε μία κοινωνία ανταγωνισμού, είστε από τη φύση σας ανταγωνιστικοί (δεν είναι τυχαία η φράση «ποιος την έχει πιο μεγάλη»), μεγαλώνετε με ένα μόνιμο άγχος, που αποκτάτε στην εφηβεία σας. «Είναι αρκετά μεγάλο;». Και φυσικό κι αναμενόμενο είναι, όταν στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα, δεκατριών, μπαίνετε να εξερευνήσετε τα άδυτα του ίντερνετ, βλέποντας αισθησιακές, εκπαιδευτικού περιεχομένου, ταινίες (τσόντες, ντε!) και βλέπετε τα μακρυνάρια που έχουν εκεί, να σας δημιουργηθεί αυτή η εμμονή. Φυσικά, σε εκείνη τη φάση δεν μπορείτε να κάνετε τον συνειρμό του ότι τους πορνοστάρ τους διαλέγουν με εντελώς αντικειμενικά κριτήρια -τα πουλιά τους, αλλά αυτό είναι το λιγότερο από τα προβλήματά σας επί της παρούσης.

Αυτή η εμμονή λοιπόν εντείνεται όλο και περισσότερο. Και σαν να μην φτάνει αυτό, έχει πλέον φτάσει σε σημείο να αγχώνει και τις γυναίκες! Ναι ναι, όταν γνωρίζει μια γυναίκα πλέον κάποιον και το αναφέρει στις φιλενάδες της, πέρα από τα καθόλου ρηχά «Δουλειά, αμάξι, κώλο» που μπορεί να διαθέτει, η επόμενη ερώτηση θα είναι «Είναι...μεγάλος;»

Κάτσε μάνα μου, τι εννοείς εδώ;

Πρώτον, δεν έβγαλα μεζούρα. Εντάξει, το έχω κάνει μια φορά και μου το χτυπάνε αιωνίως. Αλλά δεν έφταιγα. Συνειδητοποίησα μια μέρα, όταν στο μέτρο είδα πόσα είναι τα είκοσι εκατοστά, ότι είχα φάει πολλή κοροιδία στη ζωή μου. Από τότε, μεζούρα στην τσάντα κι ας είναι απλά για εκφοβισμό. Να δεις, πασά μου, πώς τα εικοσιένα γίνονται δεκατέσσερα με μία κουβέντα. Αμ, πώς; Αλλά τέλος πάντων, είπαμε μία φορά έγινε. Δεν τους μετράμε λέμε!

Δεύτερον. Και σημαντικότερο. Τι σημασία έχει, το πόσο τον έχει; Πάνε και τα γαλλικά και το πιάνο τώρα, θα μιλήσουμε ωμά. Φτάνει πια η παραπληροφόρηση και ο μύθος που έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι «μεγάλο πέος σημαίνει καλό σεξ». ΟΧΙ! Μεγάλο πέος σημαίνει απλά μεγάλο πέος. Το πώς θα χρησιμοποιήσει ο άλλος το «εργαλείο» του, δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με το μέγεθός του.

Εντάξει δε λέμε τώρα να είναι κι έξι εκατοστά σε στύση, να ρίχνουμε τα χαρτιά αν μπήκε και ο ρόλος μας στο σεξ να μπορεί να πάρει Όσκαρ, αλλά μιλώντας σε φυσιολογικά πλαίσια πάντα. Θα μου πεις, ποια είναι τα φυσιολογικά; Θα απαντήσω, επειδή είμαι και διαβασμένη, ότι έρευνες λένε πως η φυσιολογία του κόλπου, δέχεται πιο ευχάριστα ένα πέος το οποίο έχει μήκος 13,5 με 16 εκατοστά ενώ η περιφέρειά του δε θα πρέπει να ξεπερνά τα 12 εκατοστά. ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ, επειδή κάθε κόλπος είναι διαφορετικός, αυτό είναι σχετικό. Όπως και να χει, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων εκεί κυμαίνεται, εκτός πια να σου κάτσει το 0,85% που είναι άνω των 21 εκατοστών ή το άλλο 0,85% κάτω των 8. Παίξε Τζόκερ μετά.

Για να μην αναφέρω τώρα τις κυράτσες που τρέχουν σε πλαστικούς για να στήσουν (και να μεγαλώσουν) βυζάκια, να φουσκώσουν χειλάκια και όλα τα συναφή. Άραξε μαντάμ, βγες έξω με το σώμα σου όπως είναι, αγάπησέ το γι αυτό που είναι και μετά έχε απαιτήσεις.

Όπως και να χει, το καλό σεξ δεν μετριέται με εκατοστά. Το καλό σεξ έχει να κάνει με πολλά άλλα πράγματα. Μπορεί ένας άντρας που υστερεί στο «πακέτο» του (sic) να προσπαθήσει φιλότιμα να αντισταθμίσει την κατάσταση κάνοντας εξαιρετική χρήση της γλώσσας του και των χεριών του. Γουάου!

Αυτό δε σημαίνει ότι ένας προικισμένος άντρας δεν κάνει εξίσου καλό σεξ, μην παρεξηγηθώ. Αν ξέρει να χειρίζεται καλά αυτό που έχει μέσα στο παντελόνι του, μπορεί να κάνει θαύματα.

Να σας πω επίσης ότι ένα συντριπτικό ποσοστό γυναικών έχουν επιλέξει ως μόνιμο σύντροφο άντρα με πιο μέτρια νούμερα. Λογικό είναι, κούκλα μου, με τη μόνιμη σχέση σου κάνεις -ευελπιστώ- συνέχεια σεξ. Δεν είμαστε τώρα για τραχηλίτιδες κάθε τρεις και λίγο ή άλλους τραυματισμούς.

Για να μην μακρυγορώ (ε; ε; το πιάσαμε το υποννοούμενο;), ξεκολλάτε με τα νούμερα. Είναι απλά αριθμοί. Βρε δε θέλει ούτε να ναι ο Τζον Χολμς ο άλλος, ούτε κόπο. Τρόπο θέλει, λέμε.

Υστερόγραφο, γιατί απαιτήθηκε από το κοινό. Όχι, όποιος κάνει καλή χρήση γλώσσας δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και...ανεπαρκής. Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους.