Παρασκευή
απόγευμα. Ο ήχος του κλειδιού στην πόρτα
που ανοίγεις είναι ό,τι πιο ευχάριστο
έχεις ακούσει σήμερα. Πετάς την τσάντα
της δουλειάς στην καρέκλα, τα παπούτσια
σε μία γωνία του σαλονιού, αρπάζεις μία
κρύα μπίρα από το ψυγείο και χύνεσαι
ολοκληρωτικά στον καναπέ.
Κι εκεί που ετοιμάζεσαι να χαζέψεις στην τηλεόραση την τριακοστή επανάληψη του «Κωνσταντίνου και Ελένης», έρχεται το εννιάχρονο πιτσιρίκι σου, μέσα στη χαρά και με το χαμογελαστό του μουτράκι σου λέει με τσιριχτή φωνούλα:
«Μπαμπά;»
Χωρίς να πάρεις το βλέμμα σου από την οθόνη, με βαριεστημένο ύφος απαντάς.
«Ναι παιδί μου;»
«Τι είναι σεξ;»
Η γουλιά από την μπίρα σου κάθεται στον λαιμό. Πνίγεσαι. Το τηλεκοντρόλ πέφτει από τα χέρια. Κρύος ιδρώτας λούζει το κεφάλι σου, καθώς γυρνάς να αντικρύσεις το παιδί σου με χαμένο βλέμμα, σαν το κοριτσάκι στον εξορκιστή. Ψάχνεις απεγνωσμένα τη μαμά να σε ξελασπώσει, ψάχνεις τη βοήθεια του κοινού, ψάχνεις την απάντηση με νέον πάνω από το κεφάλι σου. Τζίφος.
Ναι, καλά καταλάβατε συνάδελφοι, σύντροφοι και συναγωνιστές μπαμπάδες. Θα έρθει κάποια στιγμή που το παιδί σας θα ρωτήσει για το σεξ. Και επειδή, η συγκεκριμένη στιγμή, όσο και να την αποφύγετε θα επανέλθει, καλύτερα να ξεμπερδεύετε μια και καλή και θα νιώσετε υπερήφανοι.
Η αλήθεια είναι ότι δε θυμάμαι να με έμαθε κανένας «μεγάλος» τι είναι το σεξ.
Στα
90's οι ταχύτητες του
internet ήταν πιο αργές κι από το τραμ στην
παραλιακή, οπότε η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση
μέσω οπτικοακουστικού υλικού (πόσο πιο
επιστημονικά να θέσω την τσόντα πια)
γινόταν με φειδωλούς τρόπους. Περίπτερο,
καπαρντίνα, καπέλο, μαύρα γυαλιά,
συνωμοτικό ύφος στον περιπτερά «ψιτ,
μεγάλε, έχεις το τελευταίο τεύχος του
Πιο βαθιά, πιο καλά;».
Ποια ήταν η λύση που βρήκαμε όλοι εμείς σαν πιτσιρικάδες λοιπόν; Με την φαντασία και το μυαλό μας, φυσικά! Επειδή το κοντινότερο που είχαμε τότε σε σεξουαλική επαφή ήταν «ένα φιλί στο διάλειμμα», τα υπόλοιπα τα φτιάχναμε με το νου μας. Η δική μου γενιά, βλέπετε, στο Γυμνάσιο δεν σκεφτόταν το πώς θα πηδήξει από την πρώτη τάξη, ούτε είχε βγάλει τη λίστα με τις υποψήφιες σαν τον Ζάχο Δόγκανο. Το σεξ ήταν κάτι αγχωτικό, απρόσιτο και μακρινό όνειρο με μία κοπέλα. Αυτό μας γέμιζε περισσότερο και μας έκανε να το περιμένουμε με περισσότερη λαχτάρα και αγωνία.
Οι μαμάδες, κακά τα ψέματα, είναι πιο προσιτές και άνετες στο να μιλήσουν για αυτό το θέμα με το παιδί τους. Σαν γυναίκες, θα του δώσουν την πιο ευαίσθητη και τρυφερή πλευρά του. Επειδή όμως ο κόσμος μας είναι σκληρός και μέρα με τη μέρα δε φαίνεται να μαλακώνει, πάρε θέση. Μη μένεις απ' έξω. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει να πάρεις το δίκανο και να κυνηγήσεις οποιοδήποτε αρσενικό κυκλοφορεί σε απόσταση πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων από το κοριτσάκι σου ή να βγεις με τα κολλητάρια σου, να κεράσεις μπίρες και να νιώσεις υπερήφανος που ο αγόραρος σου θέλει να «σκοράρει».
Ποια ήταν η λύση που βρήκαμε όλοι εμείς σαν πιτσιρικάδες λοιπόν; Με την φαντασία και το μυαλό μας, φυσικά! Επειδή το κοντινότερο που είχαμε τότε σε σεξουαλική επαφή ήταν «ένα φιλί στο διάλειμμα», τα υπόλοιπα τα φτιάχναμε με το νου μας. Η δική μου γενιά, βλέπετε, στο Γυμνάσιο δεν σκεφτόταν το πώς θα πηδήξει από την πρώτη τάξη, ούτε είχε βγάλει τη λίστα με τις υποψήφιες σαν τον Ζάχο Δόγκανο. Το σεξ ήταν κάτι αγχωτικό, απρόσιτο και μακρινό όνειρο με μία κοπέλα. Αυτό μας γέμιζε περισσότερο και μας έκανε να το περιμένουμε με περισσότερη λαχτάρα και αγωνία.
Οι μαμάδες, κακά τα ψέματα, είναι πιο προσιτές και άνετες στο να μιλήσουν για αυτό το θέμα με το παιδί τους. Σαν γυναίκες, θα του δώσουν την πιο ευαίσθητη και τρυφερή πλευρά του. Επειδή όμως ο κόσμος μας είναι σκληρός και μέρα με τη μέρα δε φαίνεται να μαλακώνει, πάρε θέση. Μη μένεις απ' έξω. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει να πάρεις το δίκανο και να κυνηγήσεις οποιοδήποτε αρσενικό κυκλοφορεί σε απόσταση πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων από το κοριτσάκι σου ή να βγεις με τα κολλητάρια σου, να κεράσεις μπίρες και να νιώσεις υπερήφανος που ο αγόραρος σου θέλει να «σκοράρει».
Η ουσία είναι να δείξεις στο παιδί σου πόσο σημαντικό είναι. Επειδή το έκανε ο κολλητός του νωρίς νωρίς με την αυγούλα ή το προκάλεσε η κολλητή της μιλώντας ακατάπαυστα για τον τάδε γκόμενο, δε σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθήσει τα ίδια χνάρια.
Η στιγμή είναι ιερή και δεν έχει να κάνει με ρομαντισμούς και άλλα γλυκανάλατα. Πόσοι από εσάς θυμάστε την πρώτη σας φορά; Εγώ τη θυμάμαι και ήταν άθλια! (ελπίζω να μη διαβάζει το άρθρο η τότε κοπέλα μου).
Είτε αγαπιούνται, είτε το κάνουν καθαρά από απρόσμενη έλξη, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Το παιδί πρέπει να νιώσει ότι ο άνθρωπος που έχει απέναντι του είναι ο κατάλληλος εκείνη την στιγμή, άσε το μετά και το μέλλον, εκείνη την στιγμή μόνο, για να ολοκληρώσει. Κι αυτό θέλει αυτοπεποίθηση. Μάντεψε λοιπόν ποιος θα του την δώσει.
Δεν
υπάρχει εύκολη λύση, ούτε η απάντηση
του ενός εκατομμυρίου. Κάθε παιδί θα το
αντιμετωπίσει διαφορετικά και κάθε
μπαμπάς θα το προσεγγίσει με τον δικό
του μοναδικό τρόπο. Ένα είναι το σίγουρο
όμως. Αν έστω και το ένα από τα δέκα που
θα του πεις γι αυτό το κομμάτι τα
συγκρατήσει και τα εφαρμόσει, τότε για
αυτήν τη μοναδική στιγμή θα νιώσεις
υπερήφανος και θα δεις ότι δε χρειάζεσαι
καμία εξωτερική βοήθεια για να σου πει
πώς θα επιμορφώσεις το παιδί σου.
Άντε
γρήγορα πατέρα όμως, η μπίρα ζεσταίνεται
και σε λίγο έχει μπάλα!
