Το να πεις πως προχώρησες κουβαλάει πίσω του ένα σωρό αποφάσεις, προσπάθεια και πόνο. Μην ακούς αυτούς που λένε πως δεν ένιωσαν πόνο, όταν κατάφεραν να το κάνουν.
Ψέματα λένε για να μη φανερώσουν
τα τρωτά τους σημεία. Για να μη φανούν αδύναμοι στα μάτια του κόσμου. Ο κόσμος προτιμά
την εικόνα του σκληρού και δυνατού που δεν τον αγγίζει τίποτα, που λειτουργεί
μηχανικά παίρνοντας με μια παράδοξη ευκολία αποφάσεις που στην ουσία ορίζουν
την ίδια του τη ζωή.
Τι πιο όμορφο, όμως, από το να
φανερώσεις την αδυναμία σου; Αυτό αποδεικνύει πως είσαι άνθρωπος κι όχι ρομπότ.
Μην τους αφήνεις, λοιπόν, τους δήθεν «σκληρούς» να επηρεάζουν τη σκέψη στο κεφάλι
σου.
Είμαστε άνθρωποι με παρελθόν,
παρόν και μέλλον. Καθένα από αυτά το φτιάχνεις εσύ. Το παρελθόν σου είναι
υπεύθυνο για τον τρόπο που διαμόρφωσες τον χαρακτήρα σου. Δεν σου είπε κανείς
να διαγράψεις το παρελθόν σου. Είναι και θα είναι κομμάτι της ζωής σου. Πώς θα
προχωρήσεις, όμως, αν δεν του κλείσεις την πόρτα;
Φαντάσου μια μετακόμιση που
πρόκειται να κάνεις. Το σπίτι που έμενες έχει μέσα μια στοίβα από αναμνήσεις.
Είναι γεμάτο από στιγμές, από ανθρώπους κι εσένα μέσα.
Φεύγεις, λοιπόν, και πηγαίνεις
στο καινούριο σπίτι. Ξέχασες, όμως, να κλείσεις την πόρτα στο παλιό. Κάθε
φορά που θυμάσαι κάτι από εκείνο γυρίζεις πίσω, μπαίνεις μέσα ξανά θέλοντας να
το δεις, να το αγγίξεις ακόμη και πάρεις πράγματα από αυτό.
Έχει, όμως, νόημα; Ήδη το έχεις
δει, ήδη το έχεις αγγίξει. Οτιδήποτε είχες να πάρεις από εκεί, το έκανες πριν, βάζοντας το μέσα σε μεγάλες κούτες που ύστερα τις έκλεισες.
Φέρε στο μυαλό σου τους λόγους
που σε οδήγησαν στην απόφαση να αλλάξεις σπίτι. Συχνά, επειδή θέλουμε να
ξεχάσουμε ή ακόμη και να διαγράψουμε κάτι απʾ τη μνήμη μας, συνηθίζουμε να
τοποθετούμε τις αιτίες και τις αφορμές στο πίσω μέρος του μυαλού μας σʾ ένα
μικρό χρυσό κουτάκι που ακόμη κι εμείς δε θυμόμαστε πως υπάρχει.
Αρκεί μόνο να το ξεθάψεις κι όλα
θα είναι πιο καθαρά μπροστά στα μάτια σου. Τώρα που σήκωσες το δίχτυ κατάλαβες
τι σε οδήγησε νʾ αλλάξεις σπίτι;
Η ζωή μας είναι γεμάτη από
διάφορες διαδοχικές σκηνές σαν σε ταινία. Εδώ, όμως, μιλάμε για την πραγματική
ζωή που όλες οι σκηνές έχουν μόνο πρώτη προβολή και καμία δεν τίθεται
επανάληψης, ούτε διόρθωσης. Γιʾ αυτό φρόντισε να τις γυρίζεις μόνο όπως
επιθυμείς εσύ σύμφωνα μʾ αυτά που ζητάς να έρθουν σε σένα.
Η καθεμία έχει αρχή και τέλος.
Όταν, λοιπόν, παύεις νʾ ανακαλύπτεις καινούρια συναισθήματα, όταν δεν
αισθάνεσαι καν αυτά που κάποτε ήταν ο λόγος που ξεκινούσε η μέρα σου, όταν κάτι
σου λείπει από εσένα, τότε είναι που πρέπει να βάλεις τελεία στην πρότασή σου
και να ξεκινήσεις την επόμενη με κεφαλαίο γράμμα.
Έτσι, θα ξεκινήσεις να γράφεις
την δική σου καινούρια πρόταση, βάζοντας μέσα σʾ αυτήν νέες λέξεις που σʾ αρέσει να
τις ακούς.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι
να μη ξεχάσεις να κλείσεις την πόρτα πίσω σου και να πετάξεις το κλειδί.
Εσύ ακόμη κρατάς στα χέρια σου
δύο κλειδιά;
