Τσιμπούρι, κολλιτσίδας, βδέλλα, βεντούζας, βραχνάς, κουνούπι, φόρτωμα, μπελάς. Ναι, καλά καταλάβατε. Μιλάω για τον πρώην -ή την πρώην βεβαίως, βεβαίως- που δεν εννοεί με κανέναν τρόπο να καταλάβει πως έχετε χωρίσει εδώ και τρία χρόνια (όπου «τρία χρόνια» βάλτε οποιαδήποτε χρονική περίοδο άνω του διμήνου, που αποτελεί το διάστημα στο οποίο πλέον κάθε μέσος, λογικός, σχετικά υγιής συναισθηματικά άνθρωπος κατανοεί πως πρέπει να πάψει να επιμένει).
Τα ᾽πατε λοιπόν. Τα ᾽πατε και τα συμφωνήσατε. Πάει,
τέλος, αντίο, έχετε γεια ψηλά βουνά. Ωραία ήταν, αλλά τώρα τέλος. Σκληρό ή όχι,
εύκολο ή δύσκολο, πάντως τέλος. Η απόφαση ελήφθη κι ο κύβος ερρίφθη.
Έσβησες κινητά κι ακίνητα απ᾽ το τηλέφωνό σου και βγήκες
με την παλιοπαρέα να τα πιείτε για να γιορτάσετε την νεοαποκτηθείσα ελευθερία
σου! Και κάπου στην τέταρτη τεκίλα, αρχίζει ο Γολγοθάς που μέλλει να κρατήσει
μήνες -σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και χρόνια! Σου ᾽ρχεται μήνυμα από έναν
αριθμό που κάτι σου θυμίζει -ναι, απ᾽ αυτόν είναι, αλλά θυμάσαι που διέγραψες
το τηλέφωνό του;
Αυτή είναι απλώς η αρχή μιας βασανιστικής κι εξοντωτικής,
για το νευρικό σύστημα και την υπομονή σου, περιόδου. Τα μηνύματα κατακλύζουν
το κινητό σου σε κάθε μορφή: sms, viber, gtalk, messenger.
Το κλείνεις για να ηρεμήσεις λίγο, να κοιμηθείς, βρε
αδερφέ, κι όταν το ανοίγεις το πρωί ξυπνάει όλη η γειτονιά απ᾽ τις ενημερώσεις.
Οι αναπάντητες πέφτουν βροχή και το email σου γεμίζει δακρύβρεχτα mails.
Στην αρχή, επειδή σέβεσαι τα όσα ζήσατε κι επειδή η μάνα
σου σ᾽ έχει μεγαλώσει με αρχές ευγένειας κι επειδή, ίσως, να σου λείπει και
λίγο, μπαίνεις στο τριπάκι του. Δέχεσαι να τον συναντήσεις, να τον
παρηγορήσεις, να του πεις πως κι εσύ περνάς δύσκολα αλλά ότι, όπως έδειξε η
ιστορία, η σχέση σας δεν τραβάει.
Μπορεί να παίξει και κανά σεξάκι -έλα τώρα, σε μένα
μιλάς!- και το πρωί να ξυπνήσεις με κρίση πανικού που θα τον δεις στο διπλανό
μαξιλάρι και θα φύγεις τρέχοντας, φορώντας το ένα παπούτσι στην εξώπορτα της
πολυκατοικίας.
Καθώς οι εβδομάδες κυλούν, οι πιέσεις γίνονται αφόρητες.
Υπάρχουν φορές που νομίζεις πως αρχίζει να το καταλαβαίνει, αλλά μπα! Λίγες
μέρες μετά επανέρχεται δριμύτερος με διάφορους τρόπους.
Γιατί, στο ᾽πα; Δε στο
‘πα! Θα περάσεις απ᾽ όλα τα είδη συμπεριφοράς. Παρακάλια, μεθυσμένες
επικοινωνίες, κλάματα, χειρισμούς, αναρτήσεις στον Τοίχο σου, καψούρικα
τραγούδια στο Facebook, εκβιασμούς, απειλές, ειρωνείες, εισβολές στον χώρο σου,
επαφές με φίλες σου και πάει λέγοντας. Αυτοί οι τύποι δεν έχουν όρια.
Εκείνα τα όμορφα συναισθήματα που ένιωθες για το έτερον
ήμισυ, η γλυκιά νοσταλγία, η αγάπη, ο σεβασμός, η λύπη για τη στεναχώρια του,
αρχίζουν να γίνονται θυμός που βράζει σε χύτρα ταχύτητος και ξέρεις πως η
έκρηξη θα είναι σφοδρή.
Έχουμε χωρίσει, μάνα μου, τι δεν καταλαβαίνεις;
Πόσες φορές να πεις πως έχετε χωρίσει; Πόσα βράδια να
δεχτείς να ᾽ρθει σπίτι σου να σου πει κάτι, για να καταλήξει να ροχαλίζει ξερός
στον καναπέ σου;
Πόσο ν᾽ αντέξεις να χτυπάει το κινητό σου ασταμάτητα;
Πόσα δακρύβρεχτα μηνύματα να διαβάσεις; Πόσες ενοχές να νιώσεις επειδή επέλεξες
να φύγεις από μια σχέση που δε σου έδινε τίποτα πια;
Επειδή περνάς όμορφα κι ας χώρισες; Επειδή έχεις
κοινωνική ζωή; Πόσες φορές ν’ αντέξεις ν᾽ ακούς τις φίλες σου να σου λένε: «Κρίμα
δεν είναι; Μη του φέρεσαι σκληρά, περνάει δύσκολα!» και να μη τις βρίσεις; Εσύ,
δηλαδή, δεν περνάς δύσκολα;
Φυσικά και περνάς! Το γεγονός και μόνο πως έρχεται όποτε
του καπνίσει να σου πετάξει τα σκουπίδια σου, εκμεταλλευόμενος την ευαισθησία
σου, αρκεί για να γίνεις έξαλλη από θυμό.
Εντάξει, τον αγαπάμε, τον εκτιμάμε, τον συμπονάμε αλλά δε
θα μας πηδήξει κιόλας! Μεγάλος άνθρωπος είναι, οφείλει να μάθει να
διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και όχι να τα φορτώνει όλα σε σένα.
Κάπου εκεί είναι που θα συνειδητοποιήσεις το αυτονόητο:
πως δεν έχει κανένα δικαίωμα να σε βαραίνει με τις αδυναμίες του. Όσο στενοχωρημένος
και να είναι, όσο κι αν έχει μετανιώσει, όσο κι αν σε θέλει πίσω, όσο κι αν δεν
μπορεί να σε ξεπεράσει (μα ποια είσαι, τέλος πάντων!), όσο κι αν νιώθει μόνος,
όσο κι αν είναι απελπισμένος, δεν επιτρέπεται να σ’ ενοχλεί.
Πρόκειται για δικά του συναισθήματα, εκείνος είναι
υπεύθυνος γι᾽ αυτά και για τη διαχείρισή τους. Όχι εσύ, ούτε κανένας άλλος.
Και να σου πω και το άλλο; Σκέψου πως μόλις γνωρίσεις κάποιον
που σου αρέσει και δει πως το τηλέφωνό σου χτυπάει σαν δαιμονισμένο μέσα στη
νύχτα, θα την κάνει μ᾽ ελαφρά ο χριστιανός με το δίκιο του. Γιατί να μπλέξει σε
τέτοιες καταστάσεις; Σου χαλάει την τύχη, εκτός των άλλων.
Ξέχνα, λοιπόν, για λίγο τους καλούς σου τρόπους.
Παρέκκλινε απ᾽ την αρχή σου πως πρέπει να φερόμαστε σ᾽ όλους τους ανθρώπους με
σεβασμό κι ευαισθησία.
Βρίσε τη μάνα σου για τις αρχές που σου ᾽δωσε και σου
δυσκολεύουν τώρα τη ζωή, βρίσε και τη μάνα του για τις αρχές που δεν του έδωσε
και σου δυσκολεύει τώρα τη ζωή και στείλτον στο διάολο με τις λέξεις που
καταλαβαίνει.
Απλά και με συνοπτικές διαδικασίες.
