Κλαίω με τη δικαιολογία. Πραγματικά.
«Γιατί
το σεξ είναι μία άλλη ιστορία, για άγρια
θηρία, μία τρελή ταλαιπωρία», όπως λένε
και τα Ημισκούμπρια στο αθάνατο ομώνυμο
άσμα. Το κακό είναι ότι για ορισμένους,
ο εν λόγω στίχος δίνει έναυσμα για
δικαιολογίες.
Κακές, πρόχειρες, φτηνές σαν τσιγάρα ύποπτης
βαλκανικής προελεύσεως δικαιολογίες.
Προσωπική αγαπημένη: «έχω το κεφάλι
μου».
Παραδεχτείτε
το. Το έχετε ακούσει, το έχετε χρησιμοποιήσει,
έχετε παραπονεθεί τουλάχιστον μία φορά
όταν ουσιαστικά σας πήραν το «γλειφιτζούρι»
απ’ το χέρι.
Τι
φταίει;
Γιατί
ενώ όλα πηγαίνουν καλά, κάποια στιγμή,
ωσάν κεραυνός εν αιθρία, σκάει η ατάκα
περί πονοκεφάλου, και ο εραστής, που
είναι έτοιμος να φωνάξει: «This
is Spartaaaa»,
ουσιαστικά πρέπει να πιάσει το εργόχειρο;
Ιδού:
Δεν
αργούν να «πέσουν» κάπως οι συχνότητες
στο κρεβάτι. Δε γίνεται να «γίνεται»
όλη μέρα, κάθε μέρα.
Ακόμα και τα πλέον sexually
active άγρια
κουνέλια, με ορέξεις πέρα από κάθε
φαντασία, κάποια στιγμή κλατάρουν.
Ακόμα
και οι Μπονόμπο (πιθηκοειδή ξαδέρφια
μας), ίσως οι πιο τσοντόβιες μορφές ζωής
στον έρμο αυτό πλανήτη, κάποια στιγμή
δε θέλουν άλλο «φίκι φίκι». Βαριούνται,
βρε αδερφέ.
Εύλογα,
μερικές φορές ακόμα και ο πιο σέξι
ανθρώπινος σύντροφος μπορεί να μας
φανεί σαν ξαναζεσταμένα ρεβίθια. Ή
μπάμιες. Έχετε ποτέ προσπαθήσει να φάτε
ξαναζεσταμένες μπάμιες; Σκοτώστε με
καλύτερα.
Είναι
φυσιολογικό, λοιπόν, να φθίνει κάποια
στιγμή η επιθυμία, ακόμα κι αν κάποτε
βλέπατε ο ένας τον άλλον σαν κομμάτι
φρέσκο γαλακτομπούρεκο έτοιμο να
καταναλωθεί με άτσαλες σεξουαλικές
κινήσεις (δαγκώματα, ρουφήγματα, σορόπια
και τα συναφή). Δεν είναι ότι το
γαλακτομπούρεκο πάνιασε, ούτε ότι
βλέπουμε τον άλλον και μας έρχεται
αηδία. Αλλά μερικές φορές, είτε η
έλλειψη πρωτοτυπίας, είτε η ρουτίνα και
τα καθημερινά προβλήματα μπορεί να
φορολογήσουν βαριά την ερωτική επιθυμία.
Παρ’
όλα αυτά…
Δε
χρειάζεται να σκαρώσει κανείς σενάρια
και πλεκτάνες για να αποφύγει το σεξ.
Μερικές φορές θέλουμε, άλλες φορές όχι.
Πόσο δύσκολο είναι απλά να πούμε αυτό
που θέλουμε, χωρίς προκαλύμματα και
δικαιολογίες;
Ο
«πονοκέφαλος» δεν είναι σχεδόν ποτέ
πονοκέφαλος. Πιθανότερα είναι μία
έλλειψη ερωτικής όρεξης, είτε προσωρινή,
είτε μονιμότερη, η οποία ακροβατεί
ανάμεσα στο «έλα μωρέ, σιγά τα ωά, έτσι
κάνει καμιά φορά» και στο «κάτι μου
βρωμάει εδώ, και δεν είναι ο Θερμαϊκός…».
Αλήθεια,
δέκα δευτερόλεπτα πριν, δεν είχε
πονοκέφαλο;
Δεν
είναι αποκλειστικά γυναικείο προνόμιο,
όχι. Είναι κάτι που χρησιμοποιείται και
από τα δύο φύλα, είναι δωρεάν, εύχρηστο
και συμφέρει (τον έναν, όχι τον άλλο, να
εξηγούμαστε).
Δε
θα αναφέρω μελέτες πάνω στο τι ισχύει
για τις θεραπευτικές ιδιότητες του σεξ
ειδικά ενάντια στον πονοκέφαλο, κυρίως
επειδή αυτή τη στιγμή δεν έχω πρόσβαση
στις κατάλληλες μελέτες (ε τι τώρα,
τσάμπα τα σπουδάζουμε;), αλλά επιφυλάσσομαι.
Προσωπικά,
πάντως, θεωρώ ότι
η ερωτική επαφή περισσότερο καλό μπορεί
να κάνει, παρά κακό, ιδιαίτερα σε τέτοιες
περιπτώσεις… Αλλά το ψάχνουμε ακόμα.
Γενικότερα,
μην ψάχνετε δικαιολογίες του στυλ: «έχω
πονοκέφαλο» για να αποφύγετε την εφόρμηση
του συντρόφου σας. Χίλιες φορές καλύτερα
να πείτε ότι δεν έχετε όρεξη, πιο πολύ
θα εκτιμηθεί.
Το
σεξ είναι η επικοινωνία της σχέσης.
Είναι η μη λεκτική απόδοση όλων όσων
δεν μπορούν να λεχθούν, είναι η δυναμική
των δύο στην καλύτερή της μορφή.
Άρα
η αίσθηση ότι κάποιος προσπαθεί να το
αποφύγει (ή τουλάχιστον να αποφύγει την
επαφή με το σύντροφό του) αντικατοπτρίζει
την απώλεια ακριβώς αυτής της επικοινωνίας.
Προσπαθήστε
καλύτερα να καταλάβετε τι μπορεί να
συμβαίνει με την ερωτική σας ζωή, πριν
αρχίσετε να πέφτετε στη λούπα της
αποφυγής.
Κάντε
αλλαγές, βάλτε φαντασία, και καλή τύχη…
