Μου έχουν λείψει οι πρώτες μέρες μας. Εκείνες που το αυτί έπαιρνε φωτιά αλλά το ακουστικό δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Το χτυποκάρδι πριν σε δω να κατεβαίνεις απ' το λεωφορείο, το πρώτο χαμόγελο κι η νευρικότητα στο βλέμμα.
Μου έχουν λείψει οι νύχτες με πατατάκια, ποπ κορν και
καφέ στον καναπέ. Αν δεν ξημέρωνε, δεν πηγαίναμε για ύπνο. Μέναμε με το ζόρι
ξύπνιοι μόνο και μόνο για να χορτάσουμε ο ένας τον άλλο λίγο ακόμα.
Θέλω να ξέρεις πως μου έλειψαν οι χειμωνιάτικες βόλτες μας
στην πόλη. Δύο ζευγάρια χέρια με δάχτυλα
κρυστάλλινα απ' το κρύο, ενώνονταν για να μοιραστούν μερικές στιγμές ακόμα.
Άραγε αναπολείς κι εσύ τα ίδια όταν μόνη περνάς από τα μέρη μας;
Δεν ξέρω ποιος φταίει, τι φταίει κι αν σ' αυτή τη ζυγαριά
αναμετρηθήκαμε εμείς ή απλά ήμασταν κι οι δυο μαζί απ' τη μια μεριά, ενώ ο
χωρισμός απ' την άλλη κι ήταν πιο βαρύς από εμάς.
Θυμάσαι που σου έλεγα πως δε θα σου ευχηθώ ποτέ «να
προσέχεις»;
Λοιπόν, μαλακίες. Και να προσέχεις και να είσαι καλά κι
αν τύχει να με θυμηθείς σκάσε ένα χαμόγελο για πάρτη μας. Φέρε στο μυαλό το
τραγούδι μας και μουρμούρισέ το. Μια ανάμνηση δικιά μας, θα διώξει ό,τι σ'
απασχολεί.
Ίσως ν' άργησα να τα πω, ίσως να ήμουν εγωιστής, δειλός
και μαλάκας. Ίσως να φοβήθηκα την αντίδραση σου και να σήκωσα άμυνες χωρίς
λόγο, την ίδια στιγμή που εσύ άνοιγες όλα τα φύλλα σου μπροστά μου.
Λυπάμαι ειλικρινά.
Γιατί τελικά κάποτε σ' αγάπησα εδώ. Σε νοιάστηκα, σε πίστεψα κι ακόμα πιστεύω
σε 'σένα. Καταβάθος, ξέρω, πως κι εσύ
κάνεις το ίδιο.
Δε σε βάζω στην ίδια κλίμακα με τις προηγούμενες γιατί,
τουλάχιστον, για μένα ήσουν διαφορετική. Ξέρω πως δε θα κοιμηθείς σε ξένα
κρεβάτια μόνο για να μου μπεις στο μάτι. Ξέρω πως δε θα προσπαθήσεις να μ'
εκδικηθείς για τίποτα. Δεν είναι του χαρακτήρα σου τέτοιες συμπεριφορές.
Κυρία τότε, κυρία και τώρα.
Θα πεις, τι θέλω μετά από τόσο καιρό. Δε σου γράφω για να
κερδίσω κάτι ούτε κι αποσκοπώ κάπου. Σου γράφω γιατί το έχω ανάγκη να το
μοιραστώ μαζί σου κι ας είναι αργά.
Δεν περιμένω ούτε μηνύματα, ούτε κρυφά τηλέφωνα. Ξέρω πως
θα ταραχτείς όταν το δεις. Όμως, κάνε μου μια χάρη. Μη στεναχωρηθείς. Δε θέλω
να σε φαντάζομαι συννεφιασμένη. Φτάνει που το διάβασες και πίστεψέ με, αυτό μου
αρκεί.
Αναπολώ τις όμορφες στιγμές μαζί σου. Αυτό. Και μόνο.
Μου λείπεις. Να προσέχεις.
Μου λείπεις. Να προσέχεις.
