Χαίρετε!
Για αρχή
το μενού περιλαμβάνει -τι άλλο;- το γνωστό, σκοτεινό, απειλητικό, εφιαλτικό και
για πολλούς αναπόφευκτο «friendzone»
(τα-ταν!).
Τι είναι ρε παιδιά το «friendzone»; Τι είναι αυτή η ζώνη των φίλων (και του λυκόφωτος) που καταπίνει δίχως έλεος φιλότιμα παλικάρια και ταπεινές κορασίδες με χρυσή καρδιά;
Να’ ναι άμυνα; Να’ ναι κακία; Να’ ναι ένα
προσεκτικά οργανωμένο σχέδιο που στόχο έχει να πληγώσει μοναχικές καρδιές και
να δημιουργήσει κυνικά καθικάκια και hard-to-get καργιολίτσες με εκδικητικές τάσεις προς το
αντίθετο φύλο;
Μμμ, μπα…
Αν
φερθείς φιλικά με στόχο να γαμήσεις, ξέχνα το από τώρα! Είτε είσαι αγοράκι,
είτε κοριτσάκι. Σόρι για την τόσο «in-your-face» δήλωση,
αλλά να μην χαϊδεύουμε κι αυτιά.
Ο
άνθρωπος βλέπεις είναι ένα ζώον κοινωνικόν και γενικά πολύ ευφυές. Αλλά όταν
μπαίνει στο παιχνίδι το συναίσθημα, κι ειδικότερα η παρόρμηση, τότε χέσε μέσα. Είναι αφάνταστα δύσκολο να κρίνεις
αντικειμενικά το άτομο που έχεις απέναντί σου όταν το μόνο που θέλεις είναι να
κάνετε πολλές αποτυχημένες απόπειρες για παιδάκια σε κρεβάτια, αμάξια, κουζίνες
και μπαουλοντίβανα.
Μην
τρελαίνεσαι, σε νιώθω. Κι εγώ την έχω πατήσει φυσικά. Τι είμαι εγώ, κανένας
Σπαλιάρας (δε βγαίνουν και τα νούμερα δηλαδή!);
Πώς
πρέπει λοιπόν να προσεγγίσεις το «σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» που σου
μουσκεύει το βρακάκι ή αντίστοιχα σου φουσκώνει το κεφάλι (καλά, και τα δύο);
Δύο πιθανότητες υπάρχουν εδώ: είτε θα το
παίξεις δύσκολος, είτε θα προσπαθήσεις να δείξεις το καλό σου πρόσωπο…
Εμάς μας
ενδιαφέρει το τι γίνεται όταν προσεγγίζεις το άτομο που γουστάρεις με φιλικό,
αρχικά, ενδιαφέρον. Αλλά εσύ δεν το παίρνεις πρέφα αυτό, τζιμάνι μου.
«Να βγούμε για καφέ», «να πάμε καμιά βόλτα» και τα συναφή. Και
φυσικά, θα ακούσεις ό,τι έχει να σου πει (με σκοπό να εμφανιστείς καλύτερος από
τους προηγούμενους), θα καταλαβαίνεις, θα σέβεσαι και θα δέχεσαι.
By the way, η λαϊκή σοφία λέει: «Αν είναι καλό παιδί, να το κεράσουμε μία
πάστα», να ξέρεις.
Το άλλο
άτομο φυσιολογικά θα έρθει πιο κοντά σου. Ποιος δε θα 'ρχόταν; Αφού του κάνεις
τσάμπα ψυχοθεραπεία!
Θα
αντιληφθεί ότι μπορεί να ανοιχτεί σε σένα, να πει πράγματα που αλλιώς θα του
ήταν άβολα, να εκτεθεί. Και δυστυχώς, να αποκτήσει για σένα μία προσδοκία. Μία
προσδοκία (τις περισσότερες φορές) ότι η σχέση που έχετε θα παραμείνει ακριβώς
εκεί που είναι!
Είναι μεγάλη χαμούρα η προσδοκία.
Προσδιορίζει τις σχέσεις των ανθρώπων, και αλλάζει πολύ δύσκολα. Όλο και
κάποιον θα σου θυμίσει αυτό, πάω στοίχημα.
Κάποια
στιγμή φυσικά θα κάνεις την κίνησή σου. Και σε ένα μεγάλο ποσοστό των
περιπτώσεων, θα πάρεις τα τέτοια σου. Γιατί αυτό όμως;
Επειδή το
άλλο άτομο απλά δε σε γουστάρει!
Πιθανότατα δε σε γούσταρε και ποτέ, ή απλά (κι
ακόμα χειρότερα) έχασες τη δυνατότητα να το προσεγγίσεις γκομενικά, όταν
άρχισες να φέρεσαι –ναι, σωστά μάντεψες– φιλικά.
Η
δικαιολογία «σε βλέπω σαν φίλο» είναι βέβαια μία παπαριά εκ προοιμίου. Δηλαδή
τι, νωρίτερα σε έβλεπε σαν εχθρό; Όχι φυσικά. Απλά με αυτό τον τρόπο μπορεί
κανείς να σε απορρίψει χωρίς να φανεί «μαλάκας» ή «καριόλα».
Εσύ
βέβαια μπορείς να το πάρεις όπως θες, μπορείς να τον κατηγορήσεις μετά, αλλά όσον αφορά τον ίδιο, μεταξύ μας, χέστηκε.
Δε είναι πλέον εκείνος ο κακός της υπόθεσης!
Μετά θα
ξεκινήσει το παραμύθι που εσύ θα ταΐσεις τον εαυτό σου, διώχνοντας την ευθύνη. «Με έβαλε στη ζώνη των φίλων ο/η» (βάλτε
εσείς το ουσιαστικό της προτίμησής σας εδώ). Και θα το λες και στους άλλους,
φυσικά. Σε όλους τους άλλους.
Κι όσο δεν αντιλαμβάνεσαι ότι δουλεύεις τον
εαυτό σου, τόσο θα ταλαιπωρείσαι.
Τι
μπορείς να κάνεις άραγε γι’ αυτό; Μη στεναχωριέσαι, και μην απελπίζεσαι! Εδώ
είμαστε. Αρχικά πρέπει να καταλάβεις ότι με φιλικό τρόπο δεν «προχωράει το
πράμα». Τουλάχιστον όχι όπως εσύ περιμένεις.
Αν το να φέρεσαι σωστά και φιλικά θεωρείς ότι
θα σου αποφέρει σεξ και πιθανότατα κάποια σχέση, ξέχασέ το. Με την
ίδια λογική, όλοι θα πηδιούνταν με όλους! Δεν πάει έτσι.
Κανείς δε
σου χρωστάει σεξ και γενικότερα οτιδήποτε, επειδή απλά είσαι «καλός» μαζί τους.
Κι είναι χοντρό λάθος να κατηγορείς μετά το άτομο που δε σου κάθεται! Αν τώρα
σου’ χει καρφωθεί η ιδέα να ρίξεις το άτομο που σε έβαλε στο «friendzone», εκεί λυπάμαι, αλλά την
πάτησες. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (πολύ ελαχίστων όμως) δε θα 'χει καλή
κατάληξη. Δηλαδή θα γκρινιάζεις. Πάλι.
Άλλαξε μυαλά, λοιπόν, και θα δεις αλλαγή και
στους άλλους. Ή τουλάχιστον θα σταματήσεις να κρύβεσαι πίσω απ’ το δάχτυλό σου,
κάτι είναι κι αυτό…
Αν θέλεις
κάτι από τον άλλο, πρέπει να είσαι ξεκάθαρος στις επιθυμίες σου, και να μην τις
καλύπτεις με φιλικές προθέσεις.
Till next
time, σκέψου το…
