Η μυστική ιστορία της Νεφέλης Αλεξίου
Με τον Στέφανο ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Αν
και γνωριστήκαμε στις διακοπές, απʾ την αρχή μου είπε πως θα’ θελε να είμαστε
μαζί συνέχεια.
Ένιωθα καλά μʾ αυτό, όμως, πάντα κάτι μου
έλειπε απʾ τη σχέση μας. Δεν μπορούσα, βέβαια, να το προσδιορίσω. Σʾ αρκετές
συζητήσεις του μου είχε αναφέρει την κολλητή του. Ήταν πολλά χρόνια φίλοι και
φαινόταν να τη θαυμάζει. Μου την είχε δώσει να μιλήσουμε και στο τηλέφωνο.
Η Έλλη ήταν απʾ την αρχή φιλική μαζί μου και
μου έκανε χιούμορ για το που έμπλεξα. Όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα, βγαίναμε
αρκετά οι τρεις μας, μιας κι ο φίλος της σπούδαζε στο Λονδίνο. Περνούσαμε ωραία
μαζί, όμως, οι δικές μου φίλες επέμεναν πως πρόκειται για μια αρρωστημένη σχέση
που έπρεπε να διαλυθεί.
Επηρεάστηκα και του μίλησα για να βγαίνουμε
μόνοι μας. Όταν του το είπα, έπεσε απʾ τα σύννεφα κι αφού κάναμε τον πρώτο μας
καβγά, έγινε αυτό που ήθελα. Ή αυτό που νόμιζα ότι ήθελα.
Ξεκινήσαμε να αποκρύπτουμε απʾ την Έλλη
πολλές εξόδους μας και την καλούσαμε μόνο όταν θέλαμε. Έτσι πέρασαν τρεις μήνες
ερωτευμένοι και χαλαροί, αλλά πάντα έμοιαζε κάτι να μας λείπει.
Ένα βράδυ η Έλλη τηλεφώνησε στον Στέφανο κι
ακουγόταν χάλια. Έκλαιγε γιατί χώρισε τηλεφωνικώς με τον δικό της. Πήγαμε σπίτι
της κι αφού την παρηγορήσαμε, την πείσαμε να βγούμε και να γίνουμε λιώμα.
Και το
κάναμε. Παρκάραμε τʾ αμάξι στο σπίτι της και καλέσαμε ταξί, ώστε να μην έχουμε
θέμα να πιούμε μέχρι τελικής πτώσεως. Στο κλαμπ τα σφηνάκια ερχόταν το ένα μετά
το άλλο και μας βρήκε το ξημέρωμα να χορεύουμε αγκαλιασμένοι… και οι τρεις.
Μετά
καλέσαμε ταξί και πήγαμε στο σπίτι της Έλλης. Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς και ποιος
το ξεκίνησε, αλλά όταν μπήκαμε μέσα, τα κορμιά μας ενώθηκαν απόλυτα
συντονισμένα σαν χορογραφία. Κανένας δεν περίσσευε.
Ξεκινήσαμε να φιλιόμαστε. Καμιά
αμηχανία δεν υπήρξε ούτε ένα λεπτό. Σαν να το κάναμε αυτό από πάντα. Η Έλλη
είχε μπει ανάμεσά μας και είχε δώσει μια νέα διάσταση σʾ αυτό που ζούσαμε.
Την ήθελα κι εκείνη πολύ, ίσως, το ίδιο όσο
και εκείνον. Κι εκείνοι ποθούσαν εμένα. Τρεις άνθρωποι σʾ απόλυτη ερωτική
αρμονία.
Το άλλο πρωί, ο καθένας είχε να πει στους
υπόλοιπους τη δική του μοναδική εκδοχή για το πόσο ωραία ένιωσε. Από τότε ζούμε
μαζί και οι τρεις.
Δε μαλώνουμε, δε ζηλεύουμε κι είμαστε πιο
ερωτευμένοι από ποτέ. Δεν μας νοιάζει τι λέει και τι σκέφτεται ο κόσμος. Γνωρίζουμε
πολύ καλά, πως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την ευτυχία μας και γιʾ αυτό το
λόγο το καλύπτουμε όσο μπορούμε.
Η Έλλη θα’ ναι για τους ξένους πάντα η
κουμπάρα μας. Εμείς, όμως, γνωρίζουμε πως το δικό μας τρίγωνο είναι ισοσκελές,
ισόπλευρο (ΑΒΓ, όπου ΑΒ = ΑΓ = ΓΒ) και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για να
σπάσει.
Σʾ
αυτό το τρίο δεν μπαίνει κρύο!
